บทนำ
408 คำ
“มะ...ไม่เอา”
“ทำไม” เมื่อถูกปฏิเสธหลายรอบเข้าเจ้าป่าก็นึกไม่พอใจ เพราะทุกครั้งมาลีวัลย์ก็ยินยอมให้ทำแต่โดยดี แต่แค่หญิงสาวได้คุยกับดราก้อน ทำไมเจ้าตัวถึงได้เอาแต่ดื้อดึงและปฏิเสธเขาตั้งบ่อยครั้ง
“มาร์เหนื่อยแล้ว”
“เหนื่อยหรือจะไปเอากับคนอื่นกันแน่”
“พี่ป่า...”
“แต่เสียใจด้วยนะเพราะวันนี้เธอถูกฉันเอาจนเยินไปหมดแล้ว”
“ค่ะ ถ้ามาร์เยินขนาดนี้พี่ก็ไปเอากับคนอื่นเถอะ” น้ำเสียงที่เปล่งออกมาทั้งประชดประชันและตัดพ้อ ทั้งที่เมื่อกี้บทรักของเรามันดีมากแท้ ๆ แต่เมื่ออารมณ์ใคร่จางหายเจ้าป่าก็กลับมาเป็นคนเดิม คนใจร้ายที่เอาแต่ทำร้ายจิตใจเธออยู่เรื่อย
มาลีวัลย์ไม่น่าหลงดีใจไปกับการกระทำชั่วคราวพวกนั้นเลย เจ้าป่าตัวจริงคือคนที่กำลังดูถูกเธออยู่นี้ต่างหาก...
“เออ ! ไปแน่ คิดว่าฉันอยากเอาเธอนักหรือไง”
“ใช่ ถ้าไม่งั้นพี่จะตามมาร์มาถึงที่นี่เหรอ”
“หึ ที่ตามมาเพราะฉันจะมาดูต่างหากว่าคู่นอนของฉันมันแอบเอากับใครลับหลังหรือเปล่า”
“!!!”
“แต่ก็ดีที่ไม่มี เพราะเธอก็รู้ว่าฉันไม่ชอบใช้ของร่วมกับใคร”
“อื้อ...มาร์รู้ แล้วพี่ก็ควรจะรู้เหมือนกันว่ามาร์ก็ไม่อยากใช้ของร่วมกับใคร แต่พี่ป่าคงทำให้มาร์ไม่ได้หรอกใช่ไหม เพราะคนมักมากแบบพี่มัน โอ๊ย !”
“อย่าปากเก่งให้มาก” มือหนาที่เคยสัมผัสแก้มใสอย่างอ่อนโยนทว่าตอนนี้กลับบีบปลายคางเล็กจนมาลีวัลย์เจ็บร้าวไปหมด
ไม่ว่าเขาจะพูดจาทำร้ายจิตใจเธอมากแค่ไหน มาลีวัลย์ทนได้ และยินดีอดทน เพื่อรอวันที่เขายอมเปิดใจให้เธอเข้าไปด้านใน แต่สิ่งที่ออกมาจากปากเจ้าป่าวันนี้มันทำให้เธอรู้แล้วว่า เขาไม่แม้จะอยากเปิดใจหรือเห็นเธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่คู่ควรกับเขาด้วยซ้ำ
สำหรับเจ้าป่า มาลีวัลย์คงเป็นเพียงคนที่ใช้ทำแค่เรื่องบนเตียงและทุกอย่างที่เกิดขึ้นระหว่างนั้นคืออารมณ์พาไป หาใช่เพราะความรู้สึกของเขาจริง ๆ
และมาลีวัลย์ก็ไม่อยากอดทนรอกับสิ่งที่ไม่มีวันเป็นไปได้อีกแล้ว
พอกันที....
- ผู้เขียน
