“เอามาพร้อมกันเลย นายกับคุณน้ำทำงานอยู่ในห้องยังไม่ออกมาเลยตั้งแต่เช้า” หวานแหววเบ้ปากเมื่อได้ยินคำบอกเล่าของแตงอ่อน
“ทำงานหรืองาบกันอยู่” นางแหวนหันไปหยิกลูกสาวทันที
“โอ๊ย! แม่...”
“ปรามๆมันไว้บ้างนะพี่แหวน ฉันล่ะหวั่นใจแทนพี่จริงๆ ระวังจะโดนไล่ออกจากไร่เพราะลูกสาวตัวเองนะ” แตงอ่อนยื่นมือไปรับปิ่นโตจากนางแหวน พร้อมกับชำเลืองตามองหวานแหววแล้วส่ายศีรษะ ก่อนจะเดินไปยังรถจักรยานยนต์ที่จอดไว้ หวานแหววมองตามนางแตงอ่อนอย่างไม่พอใจ
“คอยดูนะแม่ ถ้าฉันได้เป็นนายหญิงที่นี่เมื่อไร ฉันจะไล่น้าแตงอ่อนออกจากไร่คนแรกเลย”
“นังหวานแหวว! หยุดพูดได้แล้ว ไปๆเก็บของช่วยกัน” หวานแหววเก็บโน่นเก็บนี่กระแทกกระทั้นเสียงดังอย่างหงุดหงิด
ทำไมเธอจะคาดหวังไม่ได้ คืนนี้แหละจะจัดการนายให้จำนนต่อความร้อนแรงของหวานแหววให้ได้
“กินเยอะๆ...จะได้มีแรงแยะๆ” น่านน้ำค้อนขวับให้คนพูด แล้วก้มหน้าก้มตาทานอาหารเที่ยงในเวลาเ
