ใต้ร่มสกุณี

EP 49

จากบริษัทของเขากระมัง ต่อให้มีลูกก็เถอะ เขาหรือจะแคร์ในเมื่อจะไปมีกับผู้หญิงได้อีกเป็นร้อยๆ คนด้วยซ้ำ แค่ลูกที่เกิดจากแม่โง่ๆ คนนี้ เขาหรือจะเสียดมเสียดาย

“ฮื่ออออออออออออออออ”

เจ้าของร่างที่นอนนิ่งอยู่เนิ่นนานถึงกับตื่นจากภวังค์ เมื่อฝ่ามืออุ่นของเขาสัมผัสลงไปหาผิวกายอ่อนนุ่ม หลังจากกำจัดอาภรณ์ออกไปจนหมดสิ้นแล้ว ความอายเริ่มแล่นเข้ามาในหัวในทันทีเช่นกัน

เมื่อตระหนักได้ว่าตัวเองกำลังเป็นเป้าสายตาให้เขาจ้องมองมาหาด้วยสายตาเป็นประกายหิวกระหาย จนต้องรีบยกฝ่ามือน้อยๆ ขึ้นมาปกปิดเอาไว้อย่างแนบแน่น ทว่าก็ทำแบบนั้นได้ไม่นาน

เมื่อเขาไม่อยากให้มีอะไรมาปิดบังภาพเรือนร่างสลักเสลาตรงหน้าเลยแม้แต่นิดเดียว จึงดึงสองแขนเรียวออกไปกดไว้กับที่นอน ก่อนจะค่อยๆ ขยับกายกำยำไปอยู่ตรงช่องว่าง เพื่อจะได้พินิจกลีบกุหลาบตรงหน้าได้อย่างชัดเจน

“อื้ห์มมมม”

ก่อนจะก้มลงไปลิ้มลองรสชาติว่าจะหอมหวานสักแค่ไหน จนผู้เป็นเจ้าของต้องตระหนกตกใจส่งเสียงออกมาอย่างลืมตัว แต่นั่นไม่ได้ทำให้เขาหยุดแต่อย่างใด กลับไปต่ออีกและทุกครั้งที่เข้าเข้าใกล้

กายสาวก็จะกระตุกเต้นด้วยความตกใจในทันที แค่นี้เขาก็มีความหวังขึ้นมามากมายแล้ว ว่าตัวเองอาจจะเป็นสัมผัสแรกของเธอ

“ฮื่อ ฮื่อ ฮื่อ”

และนั่นก็จริงเสียยิ่งกว่าจริง เมื่อเพียงเขาเยี่ยมกายเข้าไปไม่ทันไร ร่างสลักเสลาก็สะดุ้งโหยง ปากส่งเสียงร้องออกมาเพราะความเจ็บปวด สองมือยกขึ้นเกาะแขนเขาไว้จนแน่น

เขาหยุดทุกการกระทำไว้ แล้วก้มลงไปมองใบหน้าสวยที่กำลังตื่นตระหนกตกใจ และมีน้ำตาไหลอาบลงไปเป็นทางอย่างห่วงใย

“แจมจ๋า! อย่ากลัวไปเลยนะ ผมสัญญาว่าผมจะไม่ทำให้คุณเจ็บไปมากกว่านี้ ทนอีกนิดนะจ๊ะ อีกนิดเดียวแล้วเราจะได้มีความสุขด้วยกัน”

เขาก้มลงไปจูบตรงแก้มแดงระเรื่ออย่างแผ่วเบาเพื่อให้เมียผ่อนคลายหายแตกตื่น ก่อนจะหันกลับมาสนใจในภารกิจหลักอีกครั้งเพราะยากเกินจะถอนตัวได้อีกแล้ว

ทั้งกายและใจกำลังเป็นสุขอย่างที่สุด เมื่อได้เป็นคนแรกของเธอแทนที่จะเป็นไอ้ผู้ช่วยที่น่าสงสารนั่นอย่างเขาหวาดหวั่นเอาไว้แต่แรก

ตอนเมียอยู่ไหนผัวอยู่นั่น

วิวรรญาค่อยๆ พลิกกายเป็นนอนตะแคงหันหลังให้ทันที ที่เขาทิ้งกายอันเหนื่อยอ่อนลงไปนอนเคียงข้างพร้อมด้วยอาการหอบนิดๆ เมื่อภารกิจลุล่วงไปแล้วอย่างเป็นสุข

โดยไม่ได้ล่วงรู้เลยสักนิดว่าอีกคนนั้นกลับกำลังเป็นทุกข์หนัก เมื่อความรักไม่ได้เข้ามาเป็นสาเหตุสำคัญของการสูญเสียสิ่งหวงแหนในครั้งนี้

แปลกแต่จริงที่เมื่อหลายเดือนก่อนเธอปรารถนาจะได้มีช่วงเวลาอันสำคัญนี้กับนายลินผู้น่าสงสาร พร้อมกับจินตนาการว่าตัวและเขาจะมีความสุขด้วยกันมากแค่ไหน

แต่พอทุกอย่างเป็นไปดังใจหวังแล้ว กลับมีแต่ความทุกข์ใจเข้ามาเล่นงาน จนไม่อาจจะยับยั้งน้ำตาเอาไว้ไม่ได้ กายสั่นเทาค่อยๆ ควานหาเสื้อคลุมตกอยู่บนพื้นขึ้นมาสวมใส่

แล้วลุกขึ้นยืนเพื่อจะตรงไปหาห้องน้ำ แต่ก็ต้องชะงักงั้นอยู่ครู่หนึ่งเมื่อมีความเจ็บมาสะกิดเอาไว้ในย่างก้าวแรก กระนั้นก็ยังฝืนเดินไปอยู่ดี ด้วยไม่อยากเห็นอีกกายที่นอนอยู่บนเตียงปิดเปลือกตาลงอย่างไม่ทุกข์ร้อนอะไร

แต่หารู้ไม่ว่าหัวใจเขาเจ็บแปลบปลาบไม่น้อยกับเสียงสะอื้นไห้ที่ดังออกมากระทบหู จนยากจะฝืนหลับได้อีกต่อไป ไม่อยากคิดและไม่อยากรับรู้ว่าเธอจะเสียใจถึงเพียงนี้เมื่อมีเขาเป็นคนแรกในชีวิต

ไม่อยากคิดว่าสายตากับท่าทีหมางเมินของเมียจะมาจากความเกลียดชังที่มีให้เขาแทนความโกรธเคืองเหมือนคิดไว้แต่แรก เขาจ้องมองร่างอ่อนแรงเดินออกจากห้องน้ำแล้วตรงไปนั่งอยู่หน้าตู้เครื่องแป้ง

โดยไม่คิดจะหันมามองเขาเลยแม้เพียงนิดเดียว ก่อนเธอจะโน้มกายลงฟุบหน้าร้องไห้อีกวาระอยู่หน้ากระจก เขาถอนหายใจน้อยๆ ออกมา ก่อนจะลุกขึ้นคว้าเสื้อผ้ามาสวมใส่อย่างรวดเร็ว แต่อีกคนก็ยังไม่ขยับเมื่อมองไปอีกครั้ง

“คุณเสียใจมากนักเหรอที่ผู้ชายคนนั้นเป็นผม นี่ผมกำลังเข้าใจผิดใช่มั้ยที่หลงคิดว่าคุณรักและอยากจะมอบมันให้ไอ้ลินคนที่คุณเคยบอกว่ารัก และจะรักเป็นคนสุดท้าย หรือคุณใช้น้ำตาเป็นวิธีบอกรักที่จะกระชากใจไอ้ลินให้แตกเป็นเสี่ยงกันแน่”

วิวรรญาค่อยๆ หยัดกายขึ้น ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วหันไปหาเข้าอย่างเชื่องช้า จ้องมองใบหน้าของเขาที่ครั้งหนึ่งเธอรักจนหมดหัวใจ แต่เขาก็ทำลายมันทิ้งด้วยการกระทำหลอกลวง รวมกับทำลายความรู้สึกดีๆ ที่เธอเคยมีให้ ถึงแม้จะเป็นไอ้ลินผู้ต่ำต้อยก็ตามที

“นายลินที่ฉันเคยรัก ได้ตายไปจากฉันเมื่อหลายเดือนก่อนแล้ว ตายไปพร้อมๆ กับความรักของฉัน สิ่งเดียวที่ทิ้งไว้ให้ฉันก็คือความเกลียดเท่านั้น และถ้าคุณยังไม่แน่ใจฉันก็จะบอกอีกครั้งว่า ฉันเกลียดคุณ เกลียดทุกๆ อย่างที่เป็นคุณ และไม่ว่าคุณจะทำอะไร หรือยังไงอีก ฉันก็จะมีเพียงความรู้สึกเดียวให้คุณ นั่นคือความเกลียด ได้ยินมั้ยว่ามันจะมีแค่ความเกลียดเท่านั้น”

ดวงหน้าสวยจ้องมองเขาตาไม่กะพริบด้วยซ้ำเมื่อเอ่ยประโยคอันเยือกเย็นนี้ออกไป พร้อมกับหัวใจแตกสลายลงอยู่ตรงหน้าเขา เมื่อเขาเป็นคนทำลายมันด้วยมือของเขาอีกครั้ง และเขาก็แทบจะทนฝืนยืนมองใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา พร้อมกับความเกลียดที่มีให้เขาอย่างไม่ปิดบังเอาเสียเลย

“ต่อให้คุณเกลียดผมยังไง แต่สุดท้ายผมก็ยังได้ชื่อว่าเป็นสามีของคุณ มีสิทธิ์ทุกๆ อย่างโดยชอบธรรมที่จะทำอะไรก็ได้กับคุณ และถ้าคุณไม่อยากให้ผมใช้วิธีรุนแรงอย่างเมื่อกี้นี้ คุณก็ควรจะอยู่ห่างๆ ผู้ชายทุกคนในโลกเอาไว้ ถึงผมจะใจเย็น จะเป็นคนมีเหตุผลมากแค่ไหน แต่ผมก็ไม่มีทางทนเห็นเมียไปไหนมาไหนกับผู้ชายอื่นอยู่ดี”