ใต้ร่มสกุณี

EP 53

หัวใจกระตุกเต้นแรงขึ้นเร็วขึ้น เมื่อคำนี้หลุดรอดออกมาจากปากเขา แม้จะรู้ดีว่ามีความหลอกลวงเจือปนอยู่ในนั้นเกินเก้าสิบเปอร์เซ็นต์ด้วยซ้ำ แต่ไม่รู้ทำไมถึงได้หวั่นไหวกับมันอยู่ดี แถมด้วยตาคู่สวยก็หลับปี๋ลง เมื่อมีใบหน้าเขาโน้มลงมา

‘ใกล้ๆ ใกล้ๆ ใกล้ๆ’

กระทั่งสองริมฝีปากอุ่นประชิดกันแนบแน่น และฝังลึกลงไปด้วยปลายลิ้นอันช่ำชองของเขา เพื่อมอบจุมพิตรับอรุณรุ่งอันหอมหวานซ่านทรวง เฉกเช่น ‘นายลิน’ คนสวนผู้ต่ำต้อยเคยมอบให้มาแล้ว

แม้จะมีขอบเขตของความไม่ถูกต้องคอยกางกั้นเอาไว้ แต่สำหรับ ‘นายปาลิน พลชนะชัยชาญ’ คนนี้ มีสิทธิ์โดยชอบธรรม ที่จะปฏิบัติยังไงก็ได้ กับผู้หญิงที่เขาเลือกแล้วที่จะให้มาอยู่ในตำแหน่ง ‘เมีย’

ตำแหน่ง ‘แม่ของลูก’ และตอนนี้เขาก็ปรารถนาอยากจะให้มีโซ่ทองเส้นเล็กๆ ไว้คล้องสองดวงใจเอาไว้ด้วยกันอย่างยิ่งยวด

“แจม! ผมรักคุณ และจะรักคุณคนเดียวเท่านั้น ได้ยินมั้ยที่รัก ว่าผมรักคุณ”

เสื้อยืดตัวจิ๋วถูกมืออุ่นค่อยๆ ดึงขึ้นไปจนหลุดพ้นกลุ่มผมดกดำในเวลาไม่นานนัก ก่อนจะสอดมือไปใต้แผ่นหลังขาวผ่อง เพื่อปลดตะขอบราผ้ามันสีขาวให้ตามติดออกไป หลงเหลือไว้เพียงสองปทุมชูตั้ง

ช่างโดดเด่นและงดงามยิ่ง เมื่อเขาได้มีเวลาพินิจพิเคราะห์อย่างถี่ถ้วนอีกครั้ง และช่างหวานล้ำเหลือจะพรรณนา เมื่อได้ลิ้มลองโดยที่เจ้าของไม่ได้หวงแหนอย่างหนักหน่วง เหมือนครั้งสองครั้งก่อนแล้ว

ทำให้คิดถึงบรรยากาศเก่าๆ ที่เขายังคงเป็น ‘นายลิน’ คนสวนผู้ต่ำต้อยไม่มีผิดเพี้ยนเลย ผ้าห่มหนามีอันต้องราร้างไปจากร่างที่เปลือยท่อนบนด้วยน้ำมือเขาแล้ว

ท่อนล่างที่หลงเหลือก็กำลังจะมีสภาพคล้ายคลึงกัน เมื่อริมฝีปากอุ่นพรมจูบลงไปตามนวลเนื้อนุ่มนิ่ม โดยมีมืออันชำนิชำนานปลดเปลื้องตะขอกางเกงออกอย่างเชื่องช้า

ริมฝีปากอุ่นก็พรมจูบไปตามเรียวขาขาวเนียนนุ่มอ้อยอิ่งลงไปจนถึงปลายเท้างามเมื่อกางเกงหลุดพ้นออกไป อกกว้างใหญ่และอบอุ่นทาบลงไปหาอีกอกที่นุ่มนิ่ม

ฝ่ามือทั้งสองคู่ประสานกันแนบแน่นพาดอยู่กับที่นอนหนานุ่ม สองริมฝีปากประสานกันอย่างหอมหวานอีกวาระ สองลิ้นอุ่นร้อนกอดเกี่ยวเลื้อยเลี้ยวเข้าหากันและกันอย่างเชื่องช้าทว่าสุขล้นเหลือ

ฝ่ามืออุ่นเลื้อยลงไปหาสองบัวงาม ประคับประคองเอาไว้ด้วยความหวงแหน ทะนุถนอมปานประหนึ่งจะพินพังหรือปริร้าว หากเขาเผลอพลั้งพามือหยิบยื่นความหนักหน่วงให้

แล้วเลื่อยไล้ลงไปตามผิวเนียนละเอียด ขาวผาดผ่องเป็นยองใย กระทั่งพานพบเนื้อหนั่นมีแพนตี้ผ้ามันห่อหุ้มเอาไว้ และไม่นานมืออันชำนาญการก็ค่อยๆ ปลดเปลื้องมันออกเรื่อยๆ เรื่อยๆ เรื่อยๆ กระทั่งหลุดพ้นจากปลายเท้าบางไป

ปาลินใช้สองมือหยัดกายให้ลุกขึ้นนั่ง จับจ้องไปยังร่างสลักเสลาที่กำลังเอาสองฝ่ามือขึ้นมาปกปิดบนล่างเอาไว้ ดวงตาคู่สวยที่เขาเคยหลงใหลก็หลับปี๋เพื่อหนีอาย

เมื่อรับรู้ว่ามีสายตาคู่คมของเขาจับจ้องเป็นประกายวาววับอยู่ ส่วนมือก็กำลังกระตุกปมมาขนหนูที่พันไว้กับเอวอย่างเชื่องช้า ก่อนจะแทรกกายาเปลือยเปล่าลงไปหาช่องว่างระหว่างสองเรียวน่องนุ่มนิ่ม

มือหนาเอื้อมไปหามือนุ่ม แล้วดึงออกจากการปกปิดเบื้องล่างเอาไว้ เมื่อหัวใจผู้เป็นสามีปรารถนาจะจ้องมองภรรยาให้เต็มสองตาอย่างเชื่องช้าผิดกับสองครั้งก่อนที่ต้องรีบเร่ง

“ที่รัก! คุณงามเหลือเกิน”

ปาลินพึมพำเสียงแหบพร่าเพราะกำลังถูกไฟปรารถนาเข้าครอบงำหัวใจ จนยากจะถ่ายถอนได้ ดวงตาคมเปล่งประกายเจิดจรัสกว่าเมื่อครู่อย่างเห็นได้ชัด เมื่อภาพตรงหน้างดงามเหนือคำบรรยายใดๆ

สองฝ่ามืออุ่นค่อยๆ ประคองสองน่องนุ่มไว้ เพื่อให้ได้พากายโน้มลงไปพรมจูบ ลูบไล้ กายสาว ด้วยริมฝีปากอุ่น ด้วยลิ้นอันคล่องงานที่กำลังควานหาพื้นที่เพื่อจุดประกายไฟฝันให้ผู้เป็นเจ้าของที่ยังคงปิดเปลือกตาหนีอายไม่วายเว้น

“อื้อ!!!”

สิ้นเสียงแห่งความตื่นเต้นจนไม่อาจจะเก็บงำเอาไว้ได้ สองมือก็ขยุ้มอยู่กับผ้าปูสีขาวสะอาดอย่างแน่นเหนียว เมื่อไร้ซึ่งที่ยึดเหนี่ยวใดๆ ในเวลาที่มีเขาเร่งเร้าไฟรักไฟเสน่หาด้วยความมากประสบการณ์ในด้านนี้

หน้าท้องแบนราบเรียบกระตุกเต้นเป็นจังหวะในทุกครั้งที่ถูกเขารุกรานด้วยปลายลิ้น ด้วยสองริมฝีปาก ที่ครอบครองกายสาวอย่างหิวกระหาย ปานประหนึ่งไม่เคยพานพบมาก่อน

ร่างระหงหอบหายใจถี่ขึ้นๆ เมื่อเขารุกรานอย่างรีบเร่ง แล้วหยุดนิ่งลงในทันที เพราะตระหนักดีว่าถ้าปล่อยไว้นานกว่านี้ ช่วงเวลาดีๆ อาจจะหดหายไปก็เป็นได้

ปาลินหยัดกายให้ลุกขึ้นนั่ง ก่อนจะประคองกายกำยำไปหากายสาวที่พรั่งพร้อมและรอรับการรุกรานจากเขาอย่างไม่ต้องสงสัย เมื่อประจักษ์พยานมีให้เห็นตรงหน้า

วิวรรญาเผลอยกสองมือบางขึ้นไปเกาะเกี่ยวสองแขนแข็งแรงของเขา ขณะนำพากายชายแหวกว่ายไปข้างหน้าอย่างเชื่องช้า นุ่มนวล และหวานล้ำในความรู้สึก กระทั่งสองกายกอดเกี่ยวแนบแน่นฝังรากลึกเข้าหากันและกันอยู่เนิ่นนาน

ก่อนเขาจะค่อยๆ นำพากายลาจากแล้วกลับเข้าเยี่ยมเยือนช้าๆ หลายต่อหลายครั้ง ดวงตาส่งประกายวาววับขณะจับจ้องมองยังใบหน้าขาวสวยใส ที่หลับพริ้มอ่านจังหวะการเคลื่อนไหวจากเขาอยู่เงียบๆ

“อื้ห์ม!!!”

แต่ก็เงียบได้ไม่นาน เมื่อเขาเปลี่ยนการเยี่ยมเยือนจากพลิ้วแผ่วเบา เป็นเร่งเร้าอย่างหนักหน่วงในครั้งแรก จนสองหูได้ยินเสียงคร่ำครวญอย่างพลั้งเผลออย่างชัดเจน และเมื่อเขาปรารถนาจะได้ยินเสียงนั้นซ้ำอีกครั้ง

จึงสั่งกายให้ทำแบบเดิมๆ และผลลัพธ์ที่ได้ก็ยังคงเป็นแบบเดิมๆ อยู่นั่นเอง ใบหน้าหล่อเหลายิ้มออกมาอย่างเป็นสุข จนไม่อาจจะหาสิ่งใดมาเทียมเทียบ และมั่นใจว่าไม่เคยพานพบความรู้สึกนี้มาก่อน

แม้นารีนับร้อยจะผ่านมือมาแล้วก็ตามที ไม่ต่างจากอีกคน ที่รู้สึกเป็นสุขเหลือจะพรรณนาออกมาเป็นคำพูดได้ แม้ชายที่กำลังอิงแอบแนบชิดอยู่นี้จะมีแต่คำหลอกลวงหยิบยื่นให้