ตอนที่ 5
1193 คำ
“ได้โปรดให้อภัยคุณสุสักครั้ง คืนดีกับคุณสุเถอะนะคะ” หญิงสาววิงวอนทั้งๆ ที่แสนจะปวดใจ
ลาซาลอสกัดฟันแน่น กรามแกร่งที่มีไรหนวดขึ้นเขียวครึ้มขบกันจนเป็นสันนูน ดวงตาคมกริบเต็มไปด้วยกองไฟ
“ถามจริงๆ เถอะ ในเมื่อเธอเองก็ชอบฉันอยู่ แล้วทำไมจะต้องวิงวอนให้ฉันกลับไปคืนดีกับสุพรรษาด้วย เธอน่าจะดีใจสิที่หมดคู่แข่งไปอีกหนึ่งคน”
คนตัวเล็กก้มหน้าหลบสายตา แต่กระนั้นก็ไม่อาจจะซ่อนหยดน้ำตาซึ่งไหลรินออกมาอาบแก้มได้
“พาย...พายไม่ได้รักคุณลาซหรอกค่ะ”
“ไม่ได้รักฉัน?”
ศีรษะทุยสวยจำต้องผงกเล็กน้อยเพื่อโป้ปดออกไป “พายก็แค่ชื่นชมคุณลาซ...ก็เหมือนกับผู้หญิงที่ชื่นชมผู้ชายหล่อๆ นั่นแหละค่ะ มันไม่มีอะไรมากกว่านั้นเลย”
ความเงียบปกคลุมไปทั่วทั้งห้อง ก่อนที่เขาจะเป็นฝ่ายทำลายความเงียบขึ้นด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง
“นอนกับฉัน แล้วฉันจะพิจารณาคำขอร้องของเธอ”
“คุณลาซ?!”
แม้แต่ในความฝัน หล่อนก็ไม่เคยคาดคิดว่าจะได้ยินคำพูดประโยคนี้จากปากของลาซาลอส
“นอนกับฉัน เธอทำได้หรือเปล่าล่ะ”
“ไม่...ไม่นะคะ พาย...”
“งั้นก็กลับไปซะ และอย่ามาวุ่นวายที่นี่อีก”
“แต่...แต่ว่า...”
“ถ้าไม่ตกลงก็กลับออกไปซะ”
ร่างอรชรถูกกระชากให้ลุกขึ้น และเหวี่ยงออกไปนอกประตูห้องนอน พาขวัญน้ำตาร่วง รีบคว้าแขนกำยำเอาไว้
“พายจะไปเดี๋ยวนี้ แต่...คุณลาซคืนดีกับคุณสุเถอะนะคะ”
“ไม่ จนกว่าฉันจะได้นอนกับเธอ”
ประตูกำลังจะถูกกระชากให้ปิดใส่หน้า พาขวัญยืนร้องไห้ คิดไม่ตกว่าจะทำอย่างไรดี
“คุณลาซ...ทำไมคุณลาซใจร้ายกับพายนักล่ะคะ”
“ฉันไม่ได้ใจร้าย ฉันก็แค่อยากนอนกับผู้หญิงสักคนหนึ่งเพื่อคลายเครียด”
“แล้ว...แล้วทำไมต้องเป็นพาย...” หญิงสาวร่ำไห้ด้วยความอดสู
เขายิ้มเยาะ มองหล่อนด้วยสายตาไร้ความรู้สึก
“ก็เพราะว่าเธอเข้ามาในจังหวะที่ฉันกำลังอยากจะระบายความใคร่พอดียังไงล่ะ”
หญิงสาวปวดร้าวทรมานใจยิ่งนัก “แล้ว...แล้วถ้าพายไม่ยอมทำตามล่ะคะ”
ไหล่กว้างไหวน้อยๆ อย่างไม่แยแส “ฉันก็แค่โทร. ตามผู้หญิงคนอื่นมานอนด้วย ก็เท่านั้น...”
“แล้วเรื่องคุณสุล่ะคะ”
“มันจบไปแล้ว” ลาซาลอสขบกรามแกร่งจนขึ้นสันนูน ก่อนจะเมินหน้าหนี “กลับไปได้แล้ว และไม่ต้องมาให้ฉันเห็นหน้าอีก”
“คุณลาซ...”
ประตูห้องกำลังจะปิดสนิท และทุกสิ่งที่เกี่ยวกับลาซาลอสก็จะห่างไกลออกไปจนไม่สามารถสัมผัสได้อีก
หล่อนควร...ควรจะละทิ้งโอกาสนี้ไป...หรือว่าไขว่คว้าเอาไว้ แม้ว่าจะมีโอกาสได้อยู่กับมันแค่เพียงไม่กี่นาทีก็ตาม
“ตก...ตกลงค่ะคุณลาซ”
บานประตูที่กำลังจะปิดสนิทถูกดันให้เปิดกว้างออกอีกครั้ง พร้อมกับคิ้วเข้มที่เลิกสูงของชายตรงหน้า
“เธอจะนอนกับฉัน?”
พาขวัญก้มหน้าหลบสายตา อับอายเกินกว่าจะสบประสานสายตากับลาซาลอส ผู้ชายที่ตัวเองตกหลุมรัก
“ค่ะ” ศีรษะทุยสวยผงกน้อยๆ
ไม่มีสุ้มเสียงใดหลุดลอดออกมาจากริมฝีปากหยักสวยของลาซาลอสอีกเลย นอกจากสัมผัสหยาบกระด้างที่เต็มไปด้วยเวทมนตร์ของซาตานร้าย
เซ็กซ์ที่เกิดขึ้นเพราะความเกรี้ยวกราดจึงป่าเถื่อนและดุดันจนสาวน้อยแสนบริสุทธิ์ต้องกรีดร้องด้วยความวาบหวามแสนทรมานครั้งแล้วครั้งเล่า ไม่มีความปรานีในสัมผัสใดของลาซาลอสเลย ราวกับว่าร่างกายของหล่อนมีไว้เพื่อระบายแรงโทสะ และความขยะแขยงชิงชังเพียงเท่านั้น
หลังจากพายุอารมณ์เดือดพล่านของลาซาลอสผ่านพ้นไป หล่อนก็ได้แต่ตะเกียกตะกายลุกขึ้นนั่ง หยาดน้ำตายังคงเปื้อนเปรอะแก้มนวลทั้งสองข้าง ร่างกายรู้สึกราวกับถูกบดขยี้จนแตกละเอียด สัมผัสหยาบกระด้างของผู้ชายที่ตอนนี้นอนนิ่งงันอยู่บนเตียงติดแน่นอยู่ในใจราวกับถูกทาด้วยกาวหนา
ไม่มีอะไรจะเลวร้ายไปกว่านี้อีกแล้ว...
พาขวัญพาร่างเปลือยเปล่าบอบช้ำของตัวเองก้าวลงจากเตียงอย่างยากลำบาก และก็ต้องรีบก้มหน้าหลบสายตารังเกียจของลาซาลอสที่ตวัดมองมา
เขาคงรังเกียจ ชิงชังหล่อนมากมาย และก็คงรู้สึกขยะแขยงจนแทบจะอาเจียนกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้
หยาดน้ำตาทะลักออกมาอาบแก้มราวกับเขื่อนแตก เมื่อความทรงจำตอกย้ำให้รู้ว่าตนเองยินยอมพร้อมใจกับเซ็กซ์ดุดันของลาซาลอสมากแค่ไหน หล่อนขัดขืน แต่ไม่ได้ขัดขวางเมื่อเขารุกล้ำเข้ามาภายในกาย ความสุขสมที่เกิดขึ้นหลังจากความเจ็บแปลบผ่านพ้นไปทำให้หล่อนเกลียดชังตัวเองเป็นที่สุด
น่าละอายใจนักที่หล่อน...ยินดีและมีความสุขกับสิ่งผิดพลาดที่เกิดขึ้น
มือเล็กสั่นเทาคว้าเสื้อผ้าที่หล่นกระจัดกระจายเกลื่อนพื้นห้องขึ้นมาสวมใส่ หล่อนต้องรีบออกไปจากที่นี่ และลืมเรื่องราวน่าละอายพวกนี้เสีย ลืมให้หมดว่าเมื่อครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาเกิดอะไรขึ้นบ้าง และลาซาลอสทำอะไรกับกายสาวไร้เดียงสาของตนบ้าง
หล่อนต้องลืม...
พาขวัญสั่งตัวเองทั้งน้ำตา ขณะก้มลงมองเนื้อตัวที่เต็มไปด้วยรอยมลทินของตัวเองด้วยความชอกช้ำเสียใจ หล่อนยังจดจำวินาทีที่ถูกล่วงล้ำจากสิ่งใหญ่ยักษ์ได้เป็นอย่างดี หล่อนเจ็บปวดทรมาน แต่สักพักเมื่อลาซาลอสก้มลงมาดูดยอดถันซ้ำอีกครั้ง ความเจ็บแปลบนั้นก็จางหายไป เหลือไว้แค่...แค่...ความเสียวซ่านที่ไม่คาดคิดว่าจะมีอยู่บนโลกใบนี้มาก่อน หล่อนมีความสุขจนไม่อาจจะปฏิเสธได้ แม้มันจะคือเซ็กซ์ที่เกิดขึ้นเพราะความใคร่เท่านั้นก็ตาม
พาขวัญติดกระดุมเม็ดสุดท้ายด้วยมือที่สั่นระริก และกำลังจะก้าวตรงไปที่ประตูห้องนอนเงียบๆ แต่เสียงกระด้างของคนที่นอนนิ่งราวกับไม่มีตัวตนตั้งแต่จบเกมสวาทก็ดังขึ้นเสียก่อน
“จะรีบไปไหน”
คนตัวเล็กยืนนิ่งตัวสั่นเทา และไม่กล้าแม้แต่จะหันไปเผชิญหน้า ลาซาลอสที่นอนอยู่จึงต้องผุดลุกขึ้นนั่ง และเค้นเสียงหงุดหงิดถามออกมาอีกครั้ง
“มีผัวแค่ครั้งเดียว หูตึงเลยหรือ”
“คุณลาซ...” คนตัวเล็กหันกลับมามอง หน้าตาแดงก่ำด้วยความอับอายและอดสูเป็นที่สุด
เขาแค่นยิ้มหยันเต็มใบหน้า ก่อนจะก้าวลงมาจากเตียงทั้งๆ ที่ร่างกายเปลือยเปล่า พาขวัญรีบหันหน้าหนี เพราะเนื้อตัวกำยำหนั่นแน่นไปด้วยกล้ามเนื้องามๆ ของลาซาลอสทำให้หัวใจกระเจิดกระเจิงได้ง่ายดายนัก
“ต้องการค่าเปิดบริสุทธิ์เท่าไหร่”
นี่เขา...เขากล้าพูดแบบนี้กับหล่อนได้อย่างไรกัน
พาขวัญแทบขาดใจตายกับวาจาร้ายกาจของผู้ชายตรงหน้า หล่อนต้องใช้ความพยายามทั้งหมดในชีวิตเพื่อที่จะตอบออกไป
- ผู้เขียน
