“อะไรของนาย?” ชีตาร์มองไปที่ดวงตาคมเจ้าเล่ห์ของเขา และรู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งใบหน้า ที่สายตาคมมองกวาดไปทั่วใบหน้าของเธอและเลื่อนต่ำมาที่ทรวงอกจนเธอดึงผ้าห่มมาปิด แต่ทว่ามือหนาก็จับมือเธอไว้แน่น จนเธอตกใจ
“รางวัลอะไร? ฉันไม่มีให้หรอกนะ ถ้าจะไม่รับคำขอบคุณก็ตามใจนาย ฉันถือว่า...”
“เงียบเหอะน่า รางวัลที่ฉันต้องการ เธอก็ไม่สามารถขัดขืนได้อยู่แล้ว เพราะร่างกายของเธอคือรางวัลของฉัน หึ”
ใบหน้าสวยถึงกับนิ่งไปทันที มองใบหน้าของมอร์แกนที่ยกยิ้มอย่างเหนือกว่า และเดินออกจากห้องไป พลันสวนกับหมอที่เข้าไปตรวจอาการและต่อสายน้ำเกลือให้ใหม่ มอร์แกนมองไนท์ที่ยืนกอดอกพิงกำแพงอยู่ รันเวย์ก็นั่งอยู่ที่เก้าอี้ สายตามองไปที่ห้องของชีตาร์ตลอด และแน่นอนว่ามันทำให้เขาหงุดหงิดจริงๆ
“มึงมาทำไมไอ้ไนท์”
“อ้าว ก็กูได้ยินข่าวว่าตาร์โดนฉุดไปฆ่า กูก็มาเยี่ยมไง ถามอะไรโง่ๆ นะมึงอ่ะ”
“มึงก็เห็นแล้วนี่ว่าชีตาร์ไม่ได้เป็นอะไ
