“อึก” รันเวย์มองชีตาร์ที่กินยาทั้งหมดที่อยู่ในมือ ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างโล่งใจ จนเขามองเธออย่างยิ้มแย้ม ชีตาร์พ่นลมออกมาและมองรันเวย์ที่ยกมือทาบมาที่หน้าผากของเธออีกครั้ง
“ตัวไม่ค่อยร้อนแล้ว เพราะงั้นพักผ่อนนะครับ”
“ขอบใจนายมากนะรัน”
“ยินดีเสมอครับ” ชีตาร์มองร่างสูงที่เดินออกจากห้องไป ก่อนลุกขึ้นยืนอย่างเจ็บปวดที่กลางกายและจัดการดึงผ้าปูออกและจับยัดเข้าไปไว้ในตู้เสื้อผ้า และเธอก็นอนลงต่อเพราะเจ็บปวดไปทั่วร่างกายแล้วตอนนี้
แกร๊ก
“ไง ตื่นแล้วเหรอ เมียของฉัน”
“นาย...”
มอร์แกนเปิดประตูเข้ามา เดินตรงมายืนอยู่ที่ปลายเตียงโดยมีชีตาร์ที่ลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงอยู่ ใบหน้าสวยมองเขาและกำหมัดแน่น แต่ทว่าจะแสดงให้เขาเห็นถึงความอ่อนแอไม่ได้เด็ดขาด เพราะเขาจะได้ใจแน่ๆ ใบหน้าสวยของชีตาร์พ่นลมออกมาก่อนจะเบือนหน้าหนีเขา
“เมื่อคืนนี้สนุกจริงๆ นะ รู้งี้ฉันเอาเธอตั้งแต่คืนเข้าหอแล้ว ไม่รอไว้นานแบบนี้
