ไฟแค้นบำเรออสูร

บทที่ 1

อรดีจ้องมองพี่สาวอย่างท้อใจก่อนจะขอให้การ์ดของผับช่วยพยุงอีกคนที่เมาจนไม่ได้สติมาส่งให้ที่รถก่อนจะจัดแจงคาดเข็มขัดนิรภัยให้อย่างอดเป็นห่วงไม่ได้ เธอยืนคิดอยู่นานเหมือนกำลังไม่มั่นใจในการขับรถของตัวเอง แต่ครั้นจะให้โทรไปขอความช่วยเหลือจากใครเวลาเช่นนี้มันก็น่าจะเป็นเวลาที่ทุกๆ คนพักผ่อนกันหมดแล้ว

สุดท้ายหญิงสาวจึงตัดสินใจทำหน้าที่เป็นคนขับรถพาพี่สาวกลับบ้านแม้จะรู้แก่ใจว่าตนนั้นอ่อนประสบการณ์ในด้านนี้มากก็ตาม

“ฮึก! ทำไมทุกคนทำกับแก้วแบบนี้…ทุกคนเขาเกลียดแก้วค่ะคุณพ่อ! ไม่มีใครรักแก้วจริงๆ เลยสักคนไม่ว่าจะเป็นคุณน้าหรือยัยอร!” คำพูดที่หลุดออกมาจากปากของพี่สาวทำเอาอรดีเงียบนิ่งไปเมื่อได้ยินมันเข้า คำบางคำที่เธอกับผู้เป็นแม่ไม่เคยได้ยินมันมาก่อน

“ไม่จริงนะคะพี่แก้ว คุณแม่กับอรเราสองคนรักพี่แก้วนะคะ” เธอแย้งออกไปเพราะรู้ว่าคำพูดที่ออกมาจากปากของคนที่อยู่ในสภาพที่สติไม่ครบถ้วนนั้นล้วนแล้วแต่เป็นความในใจที่ไม่อาจพูดมันออกมาได้ในยามที่ทุกๆ สิ่งพร้อมสรรพ อะไรทำให้พี่สาวเธอคิดแบบนี้

“ไม่! ทุกคนเกลียดแก้ว…พี่เหนือเองก็เกลียดแก้ว ทั้งๆ ที่แก้วรักเขามาตลอด รักก่อนที่เขาจะได้มาเจอกับอรเสียที! แต่สุดท้ายอรก็แย่งเอาทุกๆ อย่างไปจากแก้วจนหมด ทั้งคุณพ่อ…ทั้งพี่เหนือ” คำพูดที่ตอบกลับมานั้นทำเอาคนฟังอยู่แทบจะกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ อรดีหันไปจ้องมองใบหน้าที่เอ่อล้นไปด้วยน้ำตาของพี่สาวอย่างสะท้อนหัวใจ ก่อนจะนึกย้อนไปถึงวันแรกที่เธอและผู้เป็นแม่ย้ายเข้ามาอยู่ในบ้าน

วันนั้นทุกๆ คนภายในบ้านต่างยินดีกับการมาเยือนของเธอและแม่มากจนพากันลืมว่าวันนั้นคือวันเกิดของแก้วกานดา แม้ว่าพี่สาวเธอจะบอกว่าไม่เป็นไรเมื่อทุกคนพากันจำได้ตอนที่เวลาล่วงเลยไปนานถึงสามวัน แต่ก็มีเสี้ยววินาทีที่เธอแอบเห็นความเศร้าในดวงตาคู่นั้นก่อนที่มันจะหายไปราวกับเธอไม่ต้องการให้ใครได้เห็น

คุณพ่อของเธอเองก็เอาใจใส่เธอในหลายๆ เรื่องเช่นกัน และนั่นมันอาจทำให้พี่สาวของเธอเข้าใจผิดคิดว่าท่านรักเธอมากกว่าทั้งๆ ที่ความจริงแล้วไม่ใช่เลย ทุกคนต่างรักเธอกับพี่สาวอย่างเท่าเทียมกันไม่ว่าจะแม่ของเธอหรือแม้แต่คุณพ่อที่รักเธอทั้งสองคนเท่าๆ กัน

และคนสุดท้าย เหนือตะวัน เธอได้รู้จักเขาเพราะว่าครอบครัวของเขาสนิทกับครอบครัวของคุณพ่อ และนั่นเองมันคือการเริ่มต้นความรักของเธอและเขา รักที่เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าภายใต้ความสุขนั้น  มันได้สร้างเอาความปวดร้าวให้ใครบางคนขนานหนัก!

ใครบางคนที่คงเจ็บปวดไม่น้อย แม้ว่าเธอจะไม่ได้แย่งเหนือตะวันมาจากพี่สาว แต่กะจากเวลาที่ทั้งสองได้รู้จักเธอคาดเอาเองว่าพี่สาวของเธอคงแอบรักเขาข้างเดียวมานานมากแล้ว และเธอก็คือคนที่เข้ามาขวางกั้นความรักนี้ ทำลายความสุขเดียวที่พี่สาวเหลืออยู่ในชีวิตโดยไม่รู้ตัว ไม่เคยรู้อะไรเลยกระทั่งวันนี้ที่ได้ได้ยินด้วยตัวเอง

“ฮึก! พี่แก้วอรขอโทษ…ทำไมพี่แก้วไม่บอกอรล่ะคะว่าพี่แก้วรักพี่เหนือ ฮึก…ถ้าหากว่าอรรู้สักนิด อรจะไม่มีวันไปยุ่งกับเขา พี่แก้วยกโทษให้อร…กรี๊ดดดดด!!” ยังไม่ทันที่อรดีจะได้ทันพูดจบประโยคแสงไฟดวงใหญ่จากรถอีกคันที่กำลังพุ่งข้ามเลนส์มาหากันนั้นก็แย่งความสนใจจากหญิงสาวไปเสียก่อนทำให้เธอกรีดร้องด้วยความตกใจก่อนที่ทุกสิ่งรอบกายจะมืดสนิทไปพร้อมๆกับลมหายใจของเธอ

นั่นคือเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น อุบัติเหตุที่เกิดจากคนขับรถสิบล้อที่หลับในทำให้รถพุ่งข้ามเลนส์ออกมาชนรถของสองพี่น้องนั้นทำให้อรดีเสียชีวิตในที่เกิดเหตุเพราะไม่ได้คาดเข็มขัดนิรภัย ในขณะที่แก้วกานดานั้นได้รับบาดเจ็บเพียงน้อยนิดเท่านั้น ทุกๆ สิ่งที่เกิดขึ้นรวดเร็วจนยากจะเชื่อว่ามันคือเรื่องจริง หนึ่งคนจากไปตลอดกาลขณะที่อีกคนยังอยู่อยู่ไปพร้อมกับความรู้สึกผิดที่อัดแน่นอยู่เต็มหัวใจ

“หนูแก้ว” เสียงเรียกอันเคยคุ้นที่ดังขึ้นจากด้านหลังทำให้แก้วกานดาดึงตัวเองออกมาจากภาพการสูญเสียได้สำเร็จ หญิงสาวเงยหน้าขึ้นก่อนพบว่าคนที่เรียกไม่ใช่ใครอื่นนอกจากแม่เลี้ยงของเธอ

“คะคุณน้า”

“ทานอะไรสักหน่อยไหมจ๊ะ ตั้งแต่เช้าน้ายังไม่เห็นหนูแตะอะไรเลยสักอย่าง” คุณเบญจวรรณเอ่ยถามลูกเลี้ยงด้วยความเป็นห่วง แม้ว่าจะเสียใจกับการสูญเสียลูกสาวแท้ๆ แต่นางเองก็ยังเป็นห่วงแก้วกานดาเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน ด้วยคำมั่นที่ได้ให้เอาไว้กับสามีพ่อของหญิงสาวนั้นยังคงดังอยู่ในใจ  ซึ่งมันจะเป็นเช่นนั้นไม่เปลี่ยน

คำสัญญาที่นางจะรักและดูแลแก้วกานดาให้เหมือนกับหญิงสาวเป็นลูกแท้ๆ ของตัวเองอีกคน ยิ่งพอได้รู้ว่าหญิงสาวต้องกำพร้าแม่ไปตั้งแต่วันแรกที่คลอดความสงสารก็เอ่อล้นจนยอมรับปากสามีอย่างไม่ต้องคิดอะไรมาก และนางก็ทำทุกสิ่งตามคำสัญญามาเสมอ

“แก้วไม่ค่อยหิวค่ะคุณน้า คุณน้าล่ะคะทานอะไรบ้างรึยัง” คุณเบญจวรรณได้แต่ส่ายหน้าแทนคำตอบ ก่อนทรุดตัวนั่งลงข้างลูกเลี้ยง ลูกเลี้ยงที่ไม่เคยแสดงท่าทีรังเกียจนางกับลูกสาวให้ได้เห็นเลยสักครั้งนับตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้ที่นางกับอรดีย้ายเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเธอ นอกจากจะไม่รังเกียจแก้วกานดายังรักและคอยปกป้องเธอกับลูกจากคนอื่นๆ เรื่อยมาเสมอ หญิงสาวตัวเล็กๆ คนนี้แม้ภายนอกจะดูเหมือนเป็นคนเข้มแข็ง แต่นางกลับรู้ดีว่าข้างในใจนั้น   แก้วกานดาขาดความอบอุ่นและความรักมากเพียงใด