บทที่ 6
1032 คำ
เหนือตะวันผลุนผลันออกมาจากบ้านทันทีที่ตั้งสติได้ และแน่นอนว่าสถานที่ที่เขาตัดสินใจขับรถมานั้นก็คือบ้านของแก้วกานดา ผู้หญิงบ้าที่ตั้งท้องแต่กลับไม่ยอมส่งข่าวให้เขาได้รู้ ยิ่งได้รู้ถึงอายุครรภ์ของเธอจากผู้เป็นแม่ มันก็ยิ่งทำให้ใจของเขาร้อนรุ่มยามเมื่อคิดถึงคืนที่เขาไม่ได้สติคืนนั้น ค่ำคืนที่เขาได้ครอบครองเธอที่เรือนหอของตัวเอง แม้จะจำอะไรไม่ค่อยได้ แต่ความหอมหวานที่เปี่ยมล้มไปด้วยความสุขสมนั้นยังคงติดตรึงใจมาจนถึงทุกวันนี้อยู่ดี
“ตาเหนือมาช้าไปแล้วจ๊ะ น้องเพิ่งออกจากบ้านไปสนามบินเมื่อสักครู่นี้เอง” ทว่าเขากลับต้องพบความผิดหวังเมื่อมาถึงจุดหมาย
“ไปสนามบินเหรอครับ เขาไปไหนครับคุณน้า”
“จ๊ะ พอดีคุณปานวาดโทรมาบอกว่ารีสอร์ทที่เชียงใหม่มีปัญหา หนูแก้วก็เลยต้องบินไปจัดการด้วยตัวเอง น้าก็บอกแล้วนะอย่าเพิ่งไปรอให้หายแพ้ท้องก่อนแต่ขานั้นล่ะดื้อนักเชียว” เหนือตะวันไม่ได้เอ่ยอะไรนอกจากยืนฟังทุกคำบอกเล่าจากปากแม่ของอดีตคนรักอย่างเงียบเชียบ ทว่าในใจกลับเก็บทุกข้อมูลที่ต้องการไว้จนหมด
“ผมเพิ่งรู้ว่าเธอท้อง ไม่ทราบว่าคุณน้าพอจะรู้รึเปล่าครับว่าใครเป็นพ่อเด็ก เผื่อว่าเป็นคนที่ผมรู้จัก ผมจะได้จัดการมันให้เธอ” ชายหนุ่มคงหลอกถาม ด้วยหวังอยากจะรู้เรื่องท้องของเธอให้มากขึ้น
“น้าเองก็ไม่รู้หรอกจ๊ะ พยายามถามแล้วแต่หนูแก้วก็ไม่ยอมบอก แล้วนี่เรากลับมาจากอเมริกาตั้งแต่เมื่อไหร่หืม” ชายหนุ่มยิ้มรับก่อนจะชวนคุณน้าที่เขาเคารพรักคนหนึ่งคุยถึงเรื่องราวอื่นๆ ต่อไป อีกทั้งยังขอรับประทานอาหารเย็นกับท่านก่อนขอตัวกลับเมื่อถึงเวลา
ชายหนุ่มขับรถกลับมาที่บ้านของตัวเองอีกครั้งก่อนจะตัดสินใจโทรไปหาใครบางคน ที่น่าจะพอช่วยทำบางสิ่งให้กับเขาได้
“ผมเหนือตะวันเองครับคุณบัว ผมต้องการตั๋วเครื่องบินไปเชียงใหม่ ขอไฟล์ที่เร็วที่สุด พรุ่งนี้เช้าผมต้องได้ทุกอย่างที่ต้องการ!”
รีสอร์ทสินสยาม
รีสอร์ทหรูระดับห้าดาวซึ่งตั้งอยู่ใจกลางเมืองเชียงใหม่ถูกควบคุมด้วยคนเพียงคนเดียวที่บัดนี้ขึ้นแท่นเป็นผู้บริหารเต็มตัวได้อย่างสมเกียรติ แก้วกานดาเริ่มต้นจากการเข้าประชุมกับพนักงานหลายแผนกเพื่อรับทราบถึงปัญหาที่กำลังเกิดขึ้นภายในรีสอร์ทของตัวเองทันทีที่เดินทางมาถึง หญิงสาวใช้เวลาอยู่ในนั้นนานร่วมสามชั่วโมงก่อนจะกลับออกมาพร้อมปานวาดอดีตเลขาคนเก่งของพ่อเธอที่ตอนนั้นเดินทางมาทำงานที่นี่ในฐานะผู้จัดการที่มีสิทธิขาดทุกเรื่อง
“ปานต้องขอโทษคุณแก้วจริงๆ นะคะสำหรับปัญหาที่เกิดขึ้น ปานจะระวังไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นภายในรีสอร์ทของเราอีกเป็นอันขาดค่ะ” หญิงสาววัยกลางคนเอ่ยขึ้นเมื่อมีโอกาสอยู่กับเจ้านายตามลำพัง ยิ่งได้เห็นว่าอีกฝ่ายสภาพแย่แค่ไหนกับการแพ้ท้องก็ยิ่งรู้สึกผิด
“อย่าโทษตัวเองเลยค่ะคุณปาน เรื่องแบบนี้คงไม่มีใครอยากให้มันเกิดขึ้น เอาเป็นว่าเราค่อยๆ แก้ปัญหาไปทีละเรื่องดีกว่านะคะ” แก้วกานดาตอบกลับพร้อมรอยยิ้ม ปัญหาที่ว่านั้นคือส่วนทางปีกซ้ายซึ่งกำลังอยู่ในช่วงต่อเติมนั้นจู่ๆ พื้นดินใต้ร่างก็ทรุดตัวลงทำให้การก่อสร้างนั้นล่าช้ากว่าที่กำหนดเอาไว้มากจนส่งผลถึงหลายๆ สิ่ง ทำให้เธอต้องเดินทางมาที่นี่เพื่อตรวจสอบด้วยตัวเองก่อนจะตัดสินใจร่วมกันคนอื่นๆอีกทีว่าควรทำอย่างไรให้ปัญหานี้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี
“คุณแก้วจะลงพื้นที่ไปดูสภาพความเสียหายวันไหนดีคะ”
“พรุ่งนี้ก็ได้ค่ะ วันนี้แก้วคงต้องขอตัวก่อน คุณปานเองก็กลับไปพักผ่อนเถอะนะคะ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว” ปานวาดพยักหน้ารับก่อนจะอาสาเดินมาส่งเจ้านายคนสวยที่ตอนนี้กำลังตั้งท้องอ่อนๆ ที่หน้าห้องก่อนที่อีกฝ่ายจะขอตัวกลับไปที่พักที่อยู่อีกฟากของรีสอร์ท
แก้วกานดาเดินออกมารับลมเย็นๆ ยามค่ำคืนที่หน้าระเบียงบ้านพักของตัวเองหลังจากอาบน้ำเสร็จ หญิงสาวลูบหน้าท้องที่ถึงแม้ว่าตอนนี้จะยังคงแบนราบอยู่แต่เธอกลับสัมผัสได้ถึงชีวิตน้อยๆ ที่กำลังเติบโตขึ้นอยู่ภายในท้องได้อย่างชัดเจนทุกครั้งที่สัมผัส ชีวิตน้อยๆ ที่บังเอิญเกิดขึ้นมาเพราะความไม่ได้ตั้งใจของเธอและพ่อเด็ก
พ่อของเด็กที่ป่านนี้จะเป็นอย่างไรบ้างก็ไม่อาจจะรู้เลยจริงๆ
ครั้งสุดท้ายที่เธอได้ยินข่าวของเหนือตะวันคือเมื่อสองเดือนก่อนที่แม่เลี้ยงบอกว่าเขาตัดสินใจจะบินไปช่วยงานคุณอาของเขาที่อเมริกา นับตั้งแต่นั้นเธอก็ไม่เคยได้ข่าวของเขาอีกเลยจนกระทั่งเมื่อหนึ่งเดือนก่อนเมื่อร่างกายของเธอเกิดความผิดปกติขึ้นจนเธอตัดสินใจไปหาหมอก่อนจะพบว่าเหนือตะวันไม่ได้จากไปเปล่าๆ แต่เขากลับจากไปพร้อมๆ กับลูกน้อยที่เกิดขึ้นมา ลูกที่คงไม่มีโอกาสได้รับความรักจากพ่อแท้ๆ ที่เขาคงไม่ได้เต็มใจให้แกเกิดมาเท่าไหร่
ลูกที่คงไม่ได้มีครอบครัวที่สมบูรณ์เหมือนกับเด็กคนอื่นๆเขา
คิดถึงตรงนี้น้ำตาเจ้ากรรมก็รินไหลอย่างหักห้ามไม่อยู่ แต่ไม่นานหญิงสาวก็ต้องข่มใจยกมือขึ้นปาดมันไปทิ้ง เธอจะอ่อนแอไม่ได้เด็ดขาดเพราะว่าตอนนี้เธอไม่ได้อยู่คนเดียวอีกต่อไปแล้ว เธอยังมีลูก
ลูกที่เธอจะเป็นทั้งพ่อและแม่ที่ดีให้แกอย่างสุดความสามารถ!
- ผู้เขียน
