“เก็บข้าวของ! พรุ่งนี้เช้าเราจะกลับกรุงเทพด้วยกัน” เหนือตะวันตอบไปตามตรง เขายอมให้แก้วกานดาอยู่ที่นี่ไม่ได้อีกแล้ว หากเธอยังอยู่ ก็มีแต่จะดื้อเงียบเอาแต่ทำงานตลอดทั้งวันโดยไม่ห่วงตัวเอง เขารู้ว่าเธอเป็นหญิงแกร่ง แต่ก็ควรแกร่งให้ถูกที่ถูกเวลาด้วย
“แก้วทำแบบนั้นไม่ได้ค่ะ อีกสามวันจะมีงานเลี้ยงครบรอบหกปีของรีสอร์ท แก้วต้องอยู่ร่วมงานกับทุกๆ คน” แก้วกานดาตอบกลับไปบ้าง ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะทำอะไรโดยไม่ถามความสมัครใจจากเธอเลยสักคำ ไม่รู้ว่าทำไมถึงได้เป็นคนเอาแต่ใจตัวเองแบบนี้
“ฉันไม่อนุญาต!”
“แก้วแค่บอกค่ะไม่ได้ขออนุญาต ถ้าพี่เหนืออยากกลับ ก็กลับไปคนเดียวนะคะ แก้วไม่กลับจนกว่าจะผ่านงานเลี้ยงไปก่อน” เหนือตะวันสบถคำหยาบออกมาอย่างเหลืออด หากรู้ว่าอีกคนจะดื้อขนาดนี้เขาคงเลือกที่จะพาเธอขับรถกลับกรุงเทพไปตั้งแต่ออกจากโรงพยาบาลนั่นแล้ว ชายหนุ่มพยายามควบคุมอารมณ์อยู่
