“ไม่ต้องมาไล่! ถ้าอยากจะกลับเมื่อไหร่ฉันก็กลับไปเอง หรือที่อยากให้ฉันไปพ้นๆ เพราะว่าอยากจะบริหารเสน่ของตัวเองโดยไม่มีฉันคอยขัด!” คนพาลที่คิดเองเออเองตวาดลั่น นึกหงุดหงิดไปเสียทุกครั้งที่ได้เห็นว่าผู้ชายรอบข้างต่างพออกพอใจในตัวของแก้วกานดาแค่ไหน บางคนถึงกลับเดินตามเธอต้อยๆ ไม่รู้ว่าพวกมันตาบอดรึไงถึงได้ไม่เห็นว่าไม่ว่าเธอจะไปไหนก็ต้องมีเขาเดินประกบไปด้วยอีกคน
“แก้วไม่ได้ไล่ค่ะ แค่ไม่อยากให้พี่เหนือเสียการเสียงาน อีกอย่างเรื่องของลูก…แก้วก็บอกไปแล้วนะคะว่าไม่ได้เรียกร้องอะไรจากพี่เหนือทั้งนั้น เด็กคนนี้แก้วเลือกที่จะเก็บเขาเอาไว้เอง เพราะฉะนั้นมันก็ถูกต้องแล้วที่แก้วจะเป็นคนรับผิดชอบ” แก้วกานดาให้เหตุผล ไม่ว่าจะเมื่อไหร่เวลาพูดถึงเรื่องลูกทั้งเธอและเขาต่างก็ต้องทะเลาะกันเรื่อย เธอไม่เข้าว่าเหนือตะวันต้องการอะไรกันแน่ เขาถึงได้ตามเรียกร้องสิทธิ์ในความเป็นพ่อของเด็กในท้องของเธอแบบน
