“เธอจะไปแถวไหน” เขาถามพร้อมกับขับรถออกมาจากหน้าบ้านวสุ
“ไม่รู้ค่ะ”
“แล้วบ้านเธอหรือบ้านญาติอยู่ที่ไหน”
“ฉันไม่มีบ้านค่ะ และก็ไม่มีญาติด้วย”
“หื้ม เธอนี่ยังไง แล้วไม่มีอะไรเลยเธอจะไปอยู่ที่ไหน เสื้อผ้าก็มีแค่ติดตัว” คิ้วเข้มเลิกสูงขึ้นทั้งขับรถไปด้วยทั้งมองหน้าเธอสลับกัน เขาเริ่มจะหงุดหงิดกับเด็กผู้หญิงคนนี้ขึ้นมาอีกแล้ว หล่อนจะประชดผัวมากเกินไปแล้ว
“ฉันพึ่งเคยเข้ามาในกรุงเทพฯครั้งแรกค่ะ ฉันยังไม่รู้ว่าจะไปอยู่ที่ไหน” กรรวีเม้มปากแน่นพยายามกลืนน้ำตาที่มันจะไหลออกมาเข้าไปข้างใน
“นี่เธอเป็นนักต้มตุ๋นเหรอเปล่าเนี่ย” น่านฟ้าพูดออกมาอย่างที่คิดจริงๆ จะมีเด็กผู้หญิงสักกี่คนที่จะบ้าเดินทางเข้ามาในกรุงเทพฯคนเดียวทั้งที่ไม่มีเป้าหมายว่าตัวเองกำลังจะไปอยู่ที่ไหน อย่างน้อยก็น่าจะมีคนรู้จักคอยบอกเส้นทางบ้าง
กรรวีส่ายหน้าพรืด ถ้าบอกเขาไปทุกอย่างตอนนี้แล้วเขาจะเชื่อเด็กอย่างเธองั้นเหรอ
“กรุงเทพฯม
