หลายวันต่อมาที่บ้านเสี่ยซ้ง ลูกน้องคนสนิทวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา
“เสี่ยครับๆ ได้ข่าวนังใบหม่อนแล้วครับ”
เสี่ยซ้งเงยหน้าขึ้นจากกองเอกสารตรงหน้ามองลูกน้องแววตาลุกวาว
“ว่ามา”
ลูกน้องเข้าไปกระซิบข้างหนูเสี่ยซ้งเบาๆ สายตาเสี่ยซ้งกระตุกวูบลงเหมือนกับหมดความหวัง
“อือ นังนี่มันช่างเลือกคนคุ้มกะลาหัวมันได้ดีจริงๆมักใหญ่ใฝ่สูงเหมือนกับแม่มันจริงๆ ป่านนี้มันก็คงปี้ป่นไม่สมราคาสามล้านแล้วล่ะ” พลาดจากแม่ของเธอไม่พอยังต้องมาพลาดลูกสาวอีก มันน่าเจ็บใจนัก คราวแม่ก็ลูกน้องของประกายฤกษ์รุ่นลูกยิ่งหนักกว่าเข้าไปอีก
“แล้วเสี่ยจะเอายังไงต่อครับ”
เสี่ยซ้งยกฝ่ามือขึ้นเพื่อห้ามลูกน้องไม่ให้พูดต่อ
“เรื่องนี้เอาไว้ก่อน เดี๋ยวกูจัดการเอง มึงมีอะไรก็ไปทำเถอะ” แววตาครุ่นคิดเหมือนมีแผนชั่วร้ายอยู่ในหัว คนอย่างเสี่ยซ้งไม่ยอมเสียเงินให้ใครฟรีๆ แต่จะให้รับเศษจากคนรู้จักเขาก็ไม่เอาเหมือนกัน
ภายในห้องทำงานของน่านฟ้าเข
