เด็กเลี้ยงท่านรอง

ข้อตกลง..ระหว่างเรา

ตอนที่ 9

โรงแรมกิจธนาเซ็น ทาราแกรนด์โฮเตล

ณ ห้องทำงานกฤตดนัย เวลา 19:50 นาที กฤตดนัยนั่งจิบเหล้าอย่างครึ้มอกครึ้มใจ ในห้องทำงานเขาก็มีประตูลับเปิดเข้าไปในห้องนอนได้สบาย ถ้าเธอดื้อดึงละก็ต้องกำราบเสียให้อยู่หมัด เพราะคิดว่าอย่างไงเธอก็ต้องมาหาเขาแน่ ๆ เขายกนาฬิกาดูเวลาทุกห้านาที ชายหนุ่มรู้สึกตื่นเต้นอย่างบอกไม่ถูก มาริสาก็แค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง เขาเคยนอนกับผู้หญิงที่สวยกว่าเธอมาแล้วไม่รู้ตั้งเท่าไหร่ แต่ก็นั่นแหละไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน มาริสานักศึกษาฝึกงานคนนี้ ถึงได้มีแรงดึงดูดอารมณ์เพศของเขาเหลือเกิน

กฤตดนัยนั่งนับเวลาถอยหลังเมื่อใกล้ถึงเวลาที่เขากําหนดไว้แล้ว เขาถึงก็ยกยิ้มมุมปากอย่างคนเจ้าเล่ห์เมื่อได้ยินเสียงเคาะประตูหน้าห้องทำงานของเขา เขารีบเดินไปเปิดประตูทันที

“ตรงเวลาดีนี่” ฟอด!!..เขาขโมยหอมแก้มเธอหน้าตาเฉย เมื่อเห็นความบึ้งตึงของเธอ ‘อย่างไงเธอก็ต้องเป็นของฉัน..ริสา’

“นี่คุณ! อย่าเพิ่งรุ่มร่ามสิคะ” มาริสาเสียงแข็งใส่เจ้าหนี้ที่ฉวยโอกาสหอมแก้มเธอ ‘อดทนไว้ อดทนไว้มาริสา แค่เดือนเดียว’ มาริสาท่องในใจ พยายามระงับอารมณ์ตัวเอง

“อย่าหวงเลยที่รัก..ยังไงวันนี้เธอก็ต้องเป็นของฉันอยู่แล้ว” กฤตดนัยยื่นหน้าไปใกล้ๆ เธอ อย่างมั่นใจว่าเขาต้องได้เธอแน่ ๆ”

“เธอกินอะไรมาหรือยัง จะกินอะไรก่อนไหม เดี๋ยวไม่มีแรงนะ บอกไว้ก่อนฉันแรงเยอะและอึดมากด้วย” ประโยคแรกเขาถามด้วยความหวังดี แต่ประโยคหลังเขาพูดสองแง่สองง่ามโอ้อวดตัวเองเรื่องใต้สะดือ

“ฉันไม่หิว!”

“ไม่หิวก็ดี งั้นก็มาทำหน้าที่ของเธอซะ ฉันไม่อยากเสียเวลา” กฤตดนัยยิ้มขึ้นมา ชายหนุ่มจูงมือหญิงสาวเข้าห้องลับหลังโต๊ะทำงานที่มีโลโก้โรงแรมบังตาเอาไว้ ข้างในเป็นห้องนอนกว้าง เขาสร้างขึ้นมาเพื่อเวลาพากิ๊กมาที่ทำงานจะได้ซ่อนสายตาของมารดาได้ อีกอย่างเมื่อก่อนเลขาสวย ๆ มาอ่อยเขาก็พาเข้าห้องนี้ประจำ

กฤตดนัยอยากได้เธอใจแทบขาดแล้วตอนนี้ เขาดึงกำลังเธอเข้ามากอด แต่หญิงสาวก็เอ่ยขัดขึ้นมาเสียก่อน

“เดี๋ยว! คุณต้องเซ็นเอกสารฉบับนี้ก่อน” มาริสารีบร้องห้าม เพื่อประวิงเวลาออกไป

“คืออะไร!” กฤตดนัยทําหน้างง เมื่อมาริสาหยิบซองสีน้ำตาลที่ใส่กระดาษA4 ออกมาแผ่นหนึ่งแล้วยื่นให้เขา เขาก้มลงไปดู หญิงสาวจึงเริ่มเอ่ยขึ้นในระหว่างที่เขาอ่าน

“ฉันจะยอมคุณ ก็ต่อเมื่อคุณเซ็นสัญญานี้เท่านั้น แล้วก็กรุณาปฏิบัติตามสัญญาด้วย” มาริสาบอกกฤตดนัยที่กําลังยืนอ่านสัญญา

สัญญายินยอมให้ชําระหนี้ จากนางสาวมาริสา ดิลกภัทธ ให้ นาย กฤตดนัย กิจธนะวรกุล

ข้าพเจ้านางสาวมาริสา ดิลกภัทธ ยินยอมมีความสัมพันธ์ทางร่างกายกับ นายกฤตดนัย กิจธนะวรกุล เพื่อชําระหนี้ทั้งหมดจำนวนเงิน 500,000 บาท โดยมีระยะเวลา 30 วัน นับตั้งแต่วันที่เริ่มทำสัญญา

เงื่อนไขข้อตกลง

1. นายกฤตดนัยห้ามทําร้ายร่างกายนางสาวมาริสาโดยเด็ดขาด

2. นายกฤตดนัยห้ามตามไประรานนางสาวมาริสาทั้งทางวาจาและร่างกายต่อหน้าสาธารณชน

3. สัญญานี้เป็นความลับระหว่างนายกฤตดนัยและนางสาวมาริสา ห้ามเปิดเผยให้ผู้อื่นรู้โดยเด็ดขาด

4. เมื่อครบกําหนดสัญญาขอให้เลิกติดต่อกันโดยเด็ดขาด ห้ามฝ่ายหนึ่งฝ่ายใด แสดงความเป็นเจ้าของกันและกัน

5. ถ้านายกฤตดนัยปฏิบัติไม่ได้ตามข้อ 1 – 4 ถือว่าจบสัญญานี้แล้วถือว่า นางสาวมาริสาได้ชําระหนี้ให้นายกฤตดนัยครบถ้วน ไม่มีภาระหนี้สินต่อกัน

ลงชื่อ…….

กฤตดนัยอ่านสัญญา ‘หึ!!ยัยตัวดีรอบคอบซะด้วย’ สําหรับเขาไม่มีปัญหาอยู่แล้ว เพราะไม่ชอบให้ใครมาแสดงความเป็นเจ้าของอยู่แล้ว เขาจรดปากกาเซ็นแล้วส่งให้เธอ

“หมดเรื่องหรือยัง” กฤตดนัยกระชากมาริสาเข้ามากอดทันที เพราะเสียเวลามามากแล้ว มาริสาได้แต่ทําหน้าเหวอไม่คิดว่าเขาตัดสินใจได้เร็วขนาดนี้ เธอไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไง แต่ก็ถือว่าเธอได้ตัดสินใจไปแล้ว จะได้จบๆ ไป หมดเวรหมดกรรมไปสักที เขาผละเธอออกแล้วประคองไหล่มนสองข้างเธอเอาไว้ ดวงตาคมพราวระยับจ้องมาที่ใบหน้าสวย แล้วเอ่ยขึ้นอย่างผู้ชนะ

“ถอดเสื้อผ้าของเธอออกสิ มาริสา” หญิงสาวหน้าเป็นสีจัดแต่ก็จัดแจงถอดเสื้อคลุมออกตามที่เขาสั่ง เอากองไว้กับพื้นแล้วเริ่มปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาออกทีละเม็ด เผยให้เห็นเนินอกอวบอิ่มซ่อนรูปใต้บราเซียลายลูกไม้สีขาว กฤตดนัยกระตุกมุมปาก จับมือบางของเธอไว้แล้วแกะที่เหลือ เขาดึงเสื้อออกให้พ้นไหล่เนียนแล้ว โน้มตัวหญิงสาวเข้ามาใกล้ กอดจูบเธอจนพอใจแล้วก็เอ่ยขึ้นมา

“เอาบราออก” เขาสั่งด้วยน้ำเสียงราบเรียบ แต่คนตรงหน้าทำไม่รู้ไม่ชี้เหมือนจะขัดคำสั่ง จนเขาต้องเอ่ยขึ้นอีกครั้ง ความจริงเขาจะถอดเองให้สิ้นเรื่องไปก็ได้ แต่อยากค่อยเป็นค่อยไปและอยากให้เธอมีส่วนร่วมกับเขาทุกอย่าง ดูท่าทางของมาริสาเธอเหมือนกับคนไม่เคยร่วมรักมาก่อน แต่กฤตดนัยก็ยังไม่แน่ใจ ต้องขอทดสอบก่อน ยังไงเขาก็จะพิสูจน์เธอไปเรื่อย ๆ เพราะคืนนี้และอีกหนึ่งเดือนที่เธอต้องอยู่กับเขา ยกเว้นเวลาไปมหาลัยเท่านั้น

“งั้นฉันเอาออกให้เอง” บราเซียตัวน้อย ๆ ปกปิดก้อนเนื้ออกอวบใหญ่เอาไว้ถูกเอื้อมมาปลดตะขอด้วยมือหนา เจ้าของร่างสูงตะลึงไปครู่หนึ่งกับทรวดทรงองค์เอวของลูกหนี้สาว เลือดลมในกายฉีดพล่าน ราวกับเด็กเพิ่งหัดรัก

“สวย...สวยจริงๆ” กฤตดนัยยื่นมือออกไปหวังจะลูบไล้ผิว นวลเนียนตรงหน้า ทว่าเจ้าของผิวเนียนกลับยื่นมือปัดป้องเล็กน้อย

“อย่าดื้อสิ..ริสา เธอตกลงกับฉันแล้วนะ”

“ทีนี้...ถอดกระโปรงออกได้ละ” เขาพยายามสั่งเป็นขั้นเป็นตอนซึ่งใจจริงอยากจะรวบรัดให้มันจบเสียตั้งแต่บัดนี้

“กรี๊ด!!!” มาริสาร้องเสียงหลงและพยายามดิ้นรน เมื่อกฤตดนัยเข้ามาพยายามจะดึงกระโปรงนักศึกษาของเธอออก เพราะคำสั่งนี้หญิงสาวลีลาไม่ยอมทำตามที่เขาสั่ง

“หยุด!.ร้อง”

“ปล่อยฉันไปเถอะ อย่าทําอะไรฉันเลย” หญิงสาวขอร้อง ตัวสั่นงันงก อยู่ ๆ หญิงสาวก็กลัวขึ้นมาแบบหน้ามือเป็นหลังมือ

“ตัวเธอหอมดีจริงๆ มาริสา” คนที่ร้างราเรื่องบนเตียงมา นานเพ้อออกมาด้วยเสียงแหบพร่า ขยับเบียดร่างกายชิดกับร่าง หอมกรุ่น เขากอดเธอไว้พยายามไล้เลียซอกคอขาว