ผมเป็นห่วง
1175 คำ
เขาส่งยิ้มมาให้
“ ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว เออ นี่ เดี๋ยววันนี้หลังเลิกงานผมจะมาพาทุกคนไปเลี้ยงข้าวนะ ประมาณทุ่มนึง ปิดร้านกันไวหน่อยนะครับ
“ เจ้านายใจดีจังเลย เลี้ยงเนื่องในโอกาสอะไรคะ วันเกิดเจ้านายเหรอ ” มีเสียงถามมาจากทางด้านหลังของมีนา
“ เกิดแหละ เกิดอยากกินไง ฝากบอกทุกคนแทนผมด้วย ผมไปนะ เย็นเจอกัน ” แล้วร่างสูงใหญ่ของเจ้านายหนุ่มก็ออกไปจากร้านพร้อมเพื่อนร่วมงาน มีเพียงพนักงานที่กระดี๊กระด๊ากันอย่างออกนอกหน้า
“ แก เจ้านายจะพาไปทานข้าว ทำไมไม่บอกล่วงหน้านะ ฉันจะได้ไปสระไดร์ผมไว้ก่อน วันนี้มาอย่างหัวเน่าเลย พ่อเทพบุตร พ่อสุดหล่อ พ่อสายเปย์ ฉันจะไปหาน้ำมันพรายที่ไหนมาดีดใส่เจ้านายดีวะเนี่ย อยากถวายตัวให้เสียเหลือเกิน ”
“ เว่อร์แล้วแก ” มีนส่ายหน้าพร้อมหัวเราะขำพนักงานนางนั้น
ทุ่มตรง รถยนต์เจ็ดที่นั่งคันงามของเจ้านายหนุ่มสุดหล่อก็มาจอดหน้าร้าน พนักงานทุกคนเตรียมพร้อมรออยู่แล้ว จากนั้นจึงนั่งรถคันใหญ่ไปรับประทานที่ร้านริมน้ำ บรรยากาศดี และมีดนตรีเปิดคลอไปด้วย
ชายหนุ่มให้ความเป็นกันเองกับลูกน้อง กินไปคุยไป ทุกคนสนุกสนานครื้นเครงกันเต็มที่ จนกระทั่งเป็นเวลาเกือบสามทุ่มจึงได้พาพนักงานกลับมาส่งที่หน้าร้านแล้ว ต่างก็แยกย้ายกันขี่รถจักรยานยนต์กลับบ้านใครบ้านมัน
พิธานยืนส่งทุกคนจนกระทั่งสตาร์ทรถออกไปกันหมด ยกเว้นอยู่คนเดียวคือร่างเล็กบอบบางของมีนาที่ตอนนี้เธอก้ม ๆ เงย ๆ อยู่ที่ล้อหน้ารถ พร้อมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากด เขาจึงรีบเดินเข้าไปหา
“ มีอะไรหรือเปล่ามีน ” เธอหันมามองเขาหน้าเจื่อน ๆ
“ ยางรถรั่วอีกแล้วค่ะ นี่มีนพึ่งปะมาได้ยังไม่ถึงสัปดาห์เลย ”
“ มันอาจจะต้องเปลี่ยนแล้วมั้งมีน นานหรือยังไม่ได้เปลี่ยนเนี่ย ”
“ นานแล้วค่ะ ”
“ ถ้างั้น จอดรถไว้ที่นี่แหละ เดี๋ยวผมช่วยเข็นเข้าไปไว้ข้างหลังร้านให้ แล้วเดี๋ยวผมไปส่งนะ ”
“ เอ่อ.. คือว่า.. ไม่เป็นไรดีกว่าค่ะ ” เธอตะกุกตะกักตอบเขาไป
“ ไม่ได้ ถ้าผมไม่ไปส่งมีนจะกลับยังไง หรือจะให้แฟนมารับ ผมจะรอเป็นเพื่อน ” เธอส่ายศีรษะดิก
“ มีนกำลังพยายามโทรหาเค้าอยู่ค่ะ แต่ว่าไม่ติด แต่ไม่เป็นไรเดี๋ยวมีนนั่งวินมอเตอร์ไซค์กลับก็ได้ค่ะ ” ร่างสูงใหญ่ส่ายศีรษะกลับไปเช่นกัน
“ ไม่เอา จะให้มีนนั่งวินมอเตอร์ไซค์กลับคนเดียวได้ยังไง ผมเป็นห่วง นะ ให้ผมไปส่ง นะครับ ”
ในใจมันบอกให้ปฏิเสธไป แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นสบสายตาคมที่ส่งแววเว้าวอนมา อีกทั้งวาจาออดอ้อนนั้น มีนาจึงทำได้แค่เพียงพยักหน้ารับคำ
เขาขอกุญแจรถจักรยานยนต์ของเธอก่อนสตาร์ทแล้วขับเข้าไปเก็บไว้ด้านหลังร้าน จากนั้นเขาก็เดินนำเธอไปที่รถ เมื่อเปิดประตูรถขึ้นไปนั่งเรียบร้อย หญิงสาวก็ทำตัวแข็งทื่อจนคนขับสังเกตเห็นจึงหันมามองตรง ๆ
“ มีน ” เสียงทุ้มเอ่ยเรียกเบา ๆ แต่หญิงสาวสะดุ้งเฮือกราวกับโดนเขาตะโกนใส่หน้าเสียงดังจนตกใจ ชายหนุ่มเอื้อมมือไปแตะไหล่เธอเบา ๆ
“ มีนเป็นอะไรครับ ผมเรียกเบา ๆ สะดุ้งเฮือกเชียว พักนี้ทำไมใจลอยบ่อย ๆ มีเรื่องไม่สบายใจหรือเปล่าครับ ” เธอบิดไหล่หนีจากสัมผัสของมือใหญ่นั้น ก่อนจะเขยิบไปนั่งตัวลีบติดกับประตูรถฝั่งตัวเอง
“ เปล่าค่ะ ไม่ได้เป็นไร ”
“ ไม่ได้เป็นไรแต่ดูสิ ทำเหมือนรังเกียจผมซะเต็มประดา เขยิบหนีไปนั่งเบียดจนจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของประตูรถอยู่แล้วน่ะ ” เธอทำตาโต
“ เอ่อ.. เปล่านะคะเจ้านาย มีนไม่ได้รังเกียจ ไม่ได้คิดแบบนั้นเลยค่ะ ไม่เลยสักนิด ”
“ ถ้าไม่ได้คิดแบบนั้นก็อย่าทำท่าอย่างนั้นกับผมอีก ผมน้อยใจเป็นนะครับ ”
“ มีนขอโทษค่ะ ขอโทษ ”
เธอเอ่ยเสียงอ่อย ก็มันไม่รู้จะทำตัวอย่างไรนี่ ตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้น เวลาที่เธอเจอหน้า หรือเมื่อไรที่ได้อยู่ใกล้เขา เธอจะเกิดอาการวูบวาบหวามไหวอย่างบอกไม่ถูก ร่างกายเลยแสดงปฏิกิริยาออกไปอัตโนมัติเลยพยายามถอยหนีทุกครั้งที่เจอ
“ ไม่ต้องขอโทษหรอกครับ แค่ทำตัวเหมือนเดิมก็พอ ได้ไหมครับ ผมขอร้อง ” เขาหันมาสบตาเธออีกครั้ง แววตาคู่นั้นที่เหมือนมีพลังงานบางอย่าง จ้องทีไรเข่าอ่อนทุกที
‘ เมื่อก่อนไม่เห็นจะรู้สึกอะไรเลยมีนา แกกำลังทำให้เจ้านายลำบากใจอยู่นะ ทำตัวปกติสิ ’
หญิงสาวพยายามข่มใจแล้วบอกตัวเอง ก่อนจะฝืนยิ้มออกไป
“ ได้ค่ะ มีนจะไม่ทำแบบนั้นอีก ”
“ ดีมาก สัญญาแล้วนะครับ ”
“ ค่ะ ”
“ ห้ามผิดสัญญานะ ถ้าตุกติกละก็ โดนเจ้านายลงโทษแน่ ” เธอหันขวับ
“ ลงโทษอะไรคะ ” พิธานหัวเราะร่วน
“ แน่ะ ทำหน้าตกใจแบบนั้นอีกแล้ว ผมล้อเล่น นี่ ถามจริง กลัวอะไรผมนักหนาครับ ”
“ เปล่าค่ะ เจ้านายคะ มีนอยากกลับแล้ว มันดึกแล้วค่ะ ”
“ ทำไมล่ะ กลัวแฟนรอเหรอ ” ชายหนุ่มแกล้งเย้าทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าเธอโกหกเรื่องอยู่กับแฟน
“ เปล่าค่ะ "
“ ถ้าเปล่า ก็ไปกันเถอะครับ บอกทางผมด้วยนะ ”
อีกราวยี่สิบนาทีถัดมา รถเจ็ดที่นั่งคันงามก็มาถึงหน้าห้องพักของหญิงสาว เธอรีบลงจากรถพลางยกมือขึ้นไหว้ขอบคุณเขา
“ ขอบคุณเจ้านายมากนะคะที่กรุณามาส่ง ” คนตัวโตพยักหน้าหงึกหงักก่อนดับเครื่องรถแล้วเปิดประตูเดินตามลงมาด้วย หญิงสาวตกใจ
“ เอ่อ เจ้านายลงมาทำไมคะ ”
“ ผมปวดฉี่อะ ขอเข้าห้องน้ำหน่อยได้ไหม ไม่ไหวแล้ว ” เธออ้าปากค้าง
“ แต่ว่า.. ”
“ นะ ผมไม่ไหวแล้วอะ แฟนมีนก็อยู่คงไม่น่าเกลียดหรอก ”
“ คือ เอ่อ วันนี้แฟนมีนยังไม่กลับมาน่ะค่ะ ”
“ งั้นไม่เป็นไรก็ได้ ถ้ามีนลำบากใจ ” พูดพลางทำท่าจะเดินกลับขึ้นรถ หญิงสาวสองจิตสองใจ ยังไงเขาก็เจ้านายและให้ความกรุณากับลูกน้องอย่างเธอเสมอ ทำไมต้องเอาเรื่องผิดพลาดที่เกิดขึ้นมาก่อกำแพงทำให้ยุ่งยากลำบากด้วยนะ มีนา !
คิดได้ดังนั้นก็รีบเอ่ยบอกเขา
“ เจ้านายคะ ไม่ใช่อย่างนั้นนะคะ ไปเข้าห้องน้ำก่อนเถอะค่ะ เชิญค่ะ” ใบหน้าหล่อเหลายกยิ้มที่มุมปาก ก่อนรีบหมุนตัวกลับมา
“ ขอบคุณมากนะครับ ใจดีจัง ” เธอไม่ตอบ ได้แต่ก้มหน้าแล้วเดินนำไป
- ผู้เขียน
