ดอจิโน่ตื่นขึ้นมาตอนเช้าพร้อมกับความกระปี้กระเป่า เขาเดินออกกำลังกายในห้อง เพื่อเรียกคืนกำลัง ขับความอ่อนล้าให้หายไปให้หมด สองมือประคองถ้วยกาแฟ ยกขึ้นแตะริมฝีปาก ก่อนจะกระดกเข้าปาก ทอสายตามองเหม่อออกไปด้านนอก มองทิวทัศน์ของมหานครกว้างอย่างเหม่อลอย เขาคิดถึงคำพูดของเพื่อนใหม่ เมื่อโทนี่โทรศัพท์มาหาตอนเช้าตรู่ ช่วงที่เขากำลังงัวเงีย ดอจิโน่รับปากส่งๆ
“ผมมีเรื่องขอร้องให้คุณช่วย” เสียงแหบเครือของปลายสาย ที่โทร. เข้ามาปลุกโดจิโน่ตอนเช้าตรู่
“อะไรล่ะ...” ดอจิโน่ถามเสียงยานคาง
“คนรู้จักผมเขาร้อนเงิน ไม่รู้จะไปหาจากที่ไหนในเวลาสั้นๆ ผมเห็นคุณเป็นมีสตางค์ก็เลยนึกขึ้นได้”
“ว่ามา”
“ผมไม่ได้เป็นนายหน้านะขอบอกไว้ก่อน แต่น้องเขาต้องการใช้เงินจริงๆ เขาเป็นพนักที่คาสิโนเหมือนกันกับผม แต่หาลำไพ่พิเศษโดยการออกไปกับลูกค้าเวลาร้อนเงินเท่านั้น”
“ห
