บทที่ 3
1067 คำ
บนเตียงสไตล์หรูหราทรงยุโรป เทรซี่ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น มีรอยจูบช้ำเล็กน้อยบนผิวหนังของเธอ เธอค่อย ๆ ขยับตัวและเธอรู้ว่าทั้งตัวของเธอเหมือนราวกับว่าจะหลุดออกจากกัน เมื่อนึกถึงความทรงจำเมื่อคืน เธอลุกเด้งขึ้นนั่งบนเตียง ขณะที่ผ้าห่มไหลลง เธอมองดูร่างที่เปลือยเปล่าของเธอ เมื่อวานทุกอย่างไม่ใช่ความฝัน! ชายลึกลับคนนั้นไม่อยู่แล้ว
เทรซี่พาร่างของเธอที่เหมือนจะล้มลงได้ทุกเมื่อไปที่ห้องน้ำ เมื่ออาบน้ำเสร็จ เธอจำทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นเมื่อคืนได้ เธอรู้สึกละอายใจจนกำหมัดแน่น
เทรซี่เป็นลูกสาวคนโตของตระกูลเซีย แต่แม่ของเธอเสียชีวิตตั้งแต่เธอยังเล็ก พ่อของเธอแต่งงานใหม่กับผู้หญิงคนอื่น แม่เลี้ยงพาลูกสองคนเข้าในครอบครัวเรา ซึ่งเป็นเด็กผู้ชายและเด็กผู้หญิง ตอนนั้นเธอยังเด็กเกินไปที่จะเข้าใจ เมื่อเธอโตขึ้น เธอก็ได้เรียนรู้ว่าพ่อของเธอนอกใจแม่ของเธอก่อนที่เธอจะตาย เนื่องจากพ่อของเธอนอกใจ เทรซี่จึงเริ่มห่างเหินออกจากเขา แม้ว่าเธอจะเกลียดคนที่ทำร้ายคนในครอบครัวของเซีย แต่เธอก็ไม่เคยแม้แต่คิดที่จะทำร้ายพวกเขากลับ
เมื่อวานเป็นวันเกิดครบรอบ 18 ปีของเธอ และตามธรรมเนียมแล้ว เธอจะได้รับหุ้น 20% ของบริษัทหลังจากพิธีบรรลุนิติภาวะ หรือจริง ๆ แล้วเพื่อกีดกันเธอจากการได้รับหุ้นบริษัท แม่เลี้ยงของเธอจึงจัดการทั้งหมดนี้เพื่อทำลายเธอ
สิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างราเชลกับฌอนนั้นสะเทือนใจเธอไม่น้อย เมื่อเทรซี่นึกถึงพวกเขา มองที่ฝ่ามือที่มีรอยเลือด ดวงตาของเธอที่ร้อนพร่าก็เย็นลงทันใด เมื่อคนทั้งโลกทรยศเธอ ต่อจากนี้ไปเธอจะไม่ไยดีกับใคร! เธอจะไม่ปล่อยคนที่ทำร้ายเธอ เธอจะแก้แค้นกลับคืน เธอจะแก้แค้นเหมือนกับที่พวกเขาได้ทำกับเธอไว้!
เธอสวมชุดกระโปรงสีขาวสะอาด แต่มันก็ไม่สามารถซ่อนรอยจูบบนแขนและคอของเธอได้ ผู้ชายคนนั้นแย่มาก! เขาเกิดปีชวดหรือเปล่า ถึงกัดเป็นหมาแบบนี้ เหตุการณ์เมื่อคืนทำให้ความรู้สึกของเธอที่มีต่อห้องนี้เปลี่ยนไป เธอรู้สึกไม่คุ้นชินกับห้องนี้แม้แต่น้อย เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาอุ้มเธอไปที่ไหน
แม่บ้านยืนอยู่นอกห้อง เธอถามอย่างสุภาพว่า “คุณผู้หญิงคะ คุณหิวไหมคะ”
เทรซี่มองไปรอบ ๆ คฤหาสน์หลังใหญ่แห่งนี้ ซึ่งมีขนาดประมาณปราสาทของตระกูลเซีย แต่การตกแต่งนั้นใหม่มาก ดูเหมือนจะสร้างใหม่เมื่อปีที่แล้วนี้เอง
“คุณหนู อาหารเย็นพร้อมแล้ว ลงไปข้างล่างกันเถอะ”
“ขอโน๊ตบุ๊คหน่อยได้มั้ยคะ” เทรซี่ถาม
“คุณผู้หญิง กรุณารอสักครู่ค่ะ”
แม่บ้านรีบนำแท็บเล็ตมา เทรซี่รีบเปิดดูข่าว นิ้วของเธอสั่นเล็กน้อย เธอคิดว่าจะเกิดอะไรขึ้นถ้าภาพถ่ายแย่ ๆ ของเธอโดนเปิดเผย อย่างไรก็ตามสิ่งที่เข้าตาเธอคือรูปถ่ายร่างเปลือยเปล่าของเรนีที่แก้ไขโดยโมเสก ตาเธอรู้สึกพร่ามัว เพราะข้างใต้นั้นมีชายมากกว่าหนึ่งคน และพาดหัวข่าวว่า “พฤติกรรมต่ำช้าของไฮโซสาว!”
เพียงชั่วข้ามคืน ทุกสิ่งก็เปลี่ยนไปโดยชายผู้นั้น เทรซี่วางแท็บเล็ตลง แล้วสาวใช้ก็หยิบโทรศัพท์มาให้
“คุณผู้หญิงคะ คุณผู้ชายโทรมาค่ะ”
“สวัสดี” เสียงของเทรซี่แหบเล็กน้อย จวบจนบัดนี้เธอก็ยังไม่รู้ว่าชายผู้นี้คือใคร
“คุณเห็นข่าวไหม” เสียงทุ้มต่ำของชายคนนั้นดังขึ้น
“เห็นแล้ว” เทรซี่นึกถึงทุกอย่างที่เขาทำกับเธอเมื่อคืนนี้ ราคาที่เธอจ่ายนั้นสูงเกินไป
“อยู่กับฉัน แล้วฉันจะทำทุกอย่างให้คุณ” ชายผู้นั้นดูเหมือนจะเข้าใจความคิดของเธอเรื่องการแก้แค้นแล้ว ดวงตาของเทรซี่เปล่งประกาย หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เธอตอบว่า “ก็ได้ แต่ฉันอยากกลับบ้านก่อน”
“แน่นอน” แม้ว่าจะเป็นเพียงคำพูดจากเขา แต่ก็เห็นเสียงของเขาขณะพูดดูยินดีกับเธอ
หลังอาหารเย็น เทรซี่กลับบ้านเธอ ข้างนอกมืดสนิท วันนี้เธอหลับไปทั้งวัน เธอคิดในใจขณะอยู่ในรถว่า แม้ว่าชายผู้นี้จะช่วยเธอจริง ๆ แต่เขาก็ได้รับรางวัลกลับไปเช่นกัน เธอควรจะอยู่กับเขาในฐานะคนรักของเขาดีหรือไม่
เธอยิ้มเยาะ
โดยส่วนตัวนั้นเธอเพียงต้องการแก้แค้น เธอรู้แล้วว่าแม่ของเธอถูกแทนที่โดยแม่เลี้ยง และพ่อของเธอไม่สนใจตัวเธอเลย เพราะเธอไม่สนใจพ่อมานานแล้ว แต่พ่อเธอนั้นหัวอ่อน ทุกอย่างในตระกูลเซียเลยถูกควบคุมโดยแม่เลี้ยง ซึ่งมันไม่ง่ายสำหรับเธอที่จะแก้แค้น “หากแผนของเธอไม่ประสบผลสำเร็จ เธอก็จะหาแผนการอื่นมาจัดการกับฉันอยู่ดี” เทรซี่คิด
เธอยังเด็กเกินไป
“พ่อคะ หนูอยากไปเรียนต่างประเทศ”
นี่เป็นวิธีเดียวที่เธอคิดได้ เธอต้องการเวลาในการเติบโตและเรียนรู้ เบ็น เซียพ่อของเธอไม่สนใจลูกสาวคนนี้เท่าไหร่นัก นอกจากนี้เองเขายังอารมณ์เสียกับข่าวฉาวของเรนี นั่นจึงทำให้เขาตกลงไปโดยปริยาย
เทรซี่รีบเก็บของออกไปโดยไม่บอกใคร โทรศัพท์ของเธอเต็มไปด้วยข้อความและสายที่ไม่ได้รับจากฌอน ในตอนนี้สิ่งเหล่านี้ทำให้เธอรู้สึกท่วมท้นจนเกินไป เธอจึงหยิบซิมการ์ดออกจากโทรศัพท์ แล้วโยนโทรศัพท์ของเธอทิ้งลงในถังขยะ
ไม่มีใครแม้แต่มาส่งเธอในวันที่เธอกำลังบินออกนอกประเทศ เธอผ่านการตรวจสอบความปลอดภัยของสนามบินเพียงลำพัง ขณะที่เธอหันกลับมามองที่แห่งนี้เป็นครั้งสุดท้าย เธอก็เห็นชายคนหนึ่งที่โกรธเป็นฟืนเป็นไฟกำลังเดินมาหาเธอ เธอมองไปที่เขา เธอยิ้มอย่างอ่อนโยน และจากไปอย่างไร้เมตตา
- ผู้เขียน
