บทที่ 2
743 คำ
ชายหนุ่มมองไปที่หญิงสาวที่กำลังอยู่ในอ้อมแขนและกำลังขมวดคิ้วด้วยความกลัว น้ำตาในดวงตาเธอ เธอตัวสั่น ชุดขาวของเธอเปื้อนไปด้วยใบไม้และฝุ่น เธอไม่ได้ใส่รองเท้า เธอดูละอายและน่าสงสาร มือเย็นเฉียบของชายผู้นั้นสัมผัสใบหน้าของเทรซี่ เขากล่าวว่า “ผมช่วยคนเพื่อเงินนะ”
เทรซี่ตกใจเมื่อมองไปยังชายที่บอกใบ้ถึงอันตราย เธอกลืนน้ำลายเล็กน้อย เมื่อเธอนึกถึงชายสองคนที่อยู่ข้างหลังเธอ ดวงตาของเธอก็แข็งกร้าวขึ้นมาทันใด
“ก็ได้ ฉันจะให้รางวัลนาย” เธอพูด
ในฐานะลูกสาวคนโตของตระกูลเซีย มีอะไรที่เธอไม่สามารถจ่ายได้
“ดีมาก” จู่ ๆ ชายคนนั้นก็อุ้มเธอขึ้นมาและพูดกับคนข้าง ๆ ว่า “จัดการที่เหลือ”
เทรซี่รู้สึกกระวนกระวายใจตั้งแต่หัวจรดเท้า เธอนอนบนเตียงสไตล์ยุโรปสุดประณีตและมองดูชายในชุดดำยืนอยู่ข้างเตียง ชายคนนั้นสูงและหล่อเหลา แม้ใบหน้าของเขาแข็งทื่อเหมือนก้อนหิน คิ้วของเขาดูเย็นชาเหมือนเขาอยากจะให้คนอื่นอยู่ห่าง ๆ จากเขา แต่ริมฝีปากของเขากลับยังคงยิ้มอ่อน ๆ เขายืนอยู่หน้าเตียง เขาทอดสายตาไปยังเทรซี่ เขามองหน้าเธอที่แดงระเรื่อ เห็นได้ชัดว่าเธอถูกวางยา
“ผมมาเพื่อรับรางวัล” ชายคนนั้นถอดเนกไทและถอดเสื้อของตนออก เทรซี่ไม่รู้ว่ารางวัลที่เขาต้องการกลับเป็นตัวเธอเสียเอง! เทรซี่ผู้ที่ไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อนตกใจมากจนรีบถอยห่างออกจากเขา
“ฉัน...ฉันให้เงินคุณได้นะ”
“คิดว่าผมไม่มีเงินหรอ” ชายคนนั้นก้มลงมองเธอและถาม จ้องไปที่ใบหน้าที่กำลังหวาดกลัวของเทรซี่ด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์นั่น
“ฉัน...ฉัน...” เทรซี่กลัวมากจนพูดไม่ออก
“เนื่องจากวันนี้เป็นวันฉลองวันเกิดปีที่ 18 ของคุณ ผมจะทำให้ได้รู้สึกถึงความเป็นหญิงสาวที่แท้จริง...” ผู้ชายคนนั้นเอาริมฝีปากแนบกับหูของเธอ
“คุณนี่รู้สึกไวจริง ๆ” เขาพูดขณะที่เขารู้สึกถึงความอ่อนไหวจากเทรซี่
“หยุด!!!” เทรซี่เริ่มคำรามเหมือนสัตว์ที่หมดหนทางสู้
“เด็กน้อย ทำไมเธอถึงสงวนตัวขนาดนี้ ผู้ชายของคุณไปสนุกกับผู้หญิงคนอื่นแล้ว” เขาพูด
“และราเชล เพื่อนซี้ของคุณ ร่วมมือกับเรนี พวกเขาอยากใส่ร้ายคุณ อยากถ่ายรูปคุณพร้อมกับผู้ชายคนอื่น ๆ บนเตียง”
“แม่เลี้ยงของคุณติดต่อกับสื่อหลายร้อยแห่งเพื่อรอเปิดเผยสิ่งที่คุณทำ ไม่ต้องพูดถึงการได้รับส่วนแบ่งในธุรกิจของตระกูลเซีย อาจจะถึงขั้นคุณจะได้ใช้ชีวิตด้วยความลำบากยากเย็น”
คำพูดไม่กี่คำของชายผู้นี้ทำให้ใจของเทรซี่กระวนกระวาย เมื่อเพียงแค่นึกถึงภาพเหล่านั้น แม้ว่าเสื้อผ้าของเธอจะไม่ได้ถูกถอดออกหมด หากถูกเปิดเผยคงเป็นข่าวฉาวอย่างแน่นอน
“คุณเป็นใคร ทำไมคุณรู้มากขนาดนี้” เธอมองชายคนนั้นอย่างเย็นชา ใบหน้านี้ไม่แปลกเลยสักนิด เธอไม่รู้จักเขาเลย
“ผมเหรอ ผมเป็นแค่คนเดินผ่านไปมา กระต่ายน้อยของผม คุณจะทำอะไรผมล่ะ” เขาเอามือแตะแก้มแดงก่ำของเทรซี่
“นี่ฉันกำลังจะทำอะไร” เทรซี่คิด เธอรู้สึกว่าร่างกายของเธอยิ่งร้อนขึ้นเรื่อย ๆ และเธอก็ค่อย ๆ หมดสติไป
“ถ้าคุณขอร้องผม ผมจะช่วยคุณ” เสียงเล่ห์เหลี่ยมของชายคนนั้นดังขึ้น
“ฉันขอร้อง ช่วยฉันด้วย...”
เทรซี่เสียสติไปหมดแล้ว ทันทีที่สิ้นเสียง ชายคนนั้นก็ปิดปากเธอด้วยริมฝีปากของเขา ร่างกายของเทรซี่เร่าร้อนราวกับไฟไหม้ คืนนั้นเป็นคืนที่น่าจดจำที่สุดสำหรับเธอในชีวิตเธอ เธอนอนกับผู้ชายที่เธอไม่เคยรู้จักมาก่อน เขาเป็นเหมือนสัตว์ร้ายที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เก็บทุกตารางนิ้วบนผิวเธอ และทำให้เธอนอนไม่ได้นอนตลอดทั้งคืน เทรซี่น้ำตาไหลลงบนหมอน เธอสาบานกับตัวเองว่าวันหนึ่งเธอจะทำให้ครอบครัวของเซียชดใช้ราคาสำหรับสิ่งที่พวกเขาได้ทำกับเธอ
- ผู้เขียน
