บทที่ 9
1050 คำ
ไม่มีผู้หญิงคนใดสามารถจุดไฟในตัวเขาได้
เทรซี่ เซียหยุดมือเขาซึ่งยังคงขยับขึ้นไปมาบนตัวเธอ
“ฉันไม่ทำที่นี่ เราไปที่อื่นกันเถอะ” เธอรู้ว่าเขาสามารถควบคุมตัวเองได้ในตอนนี้
ชายคนนั้นจดจ้องไปที่เธอ เธอเปลี่ยนไปมาก นอกจากนี้ดวงตาของเธอก็มีเสน่ห์ขึ้นอย่างมาก
เมื่อเขารู้สึกเหมือนกับมีแมวตัวน้อยกำลังข่วนเขา เขาก็ดึงเธอออกมา
เทรซี่ไม่ขัดขืน ขณะที่พวกเขาเดินผ่านฝูงชนไป เธอเห็นหัวหน้าบรรณาธิการคนนั้น
เธอวางรูปถ่ายไว้ในมือของเขาและจากไปอย่างรวดเร็วก่อนที่เขาจะมองเห็นใบหน้าของเธอ
ในตอนนี้ชายคนนั้นถูกอารมณ์ครอบงำโดยสมบูรณ์ แม้ว่าเขาเห็นเธอมอบบางสิ่งให้ผู้อื่น แต่เขาก็ไม่สนใจที่จะถาม
พวกเขามาที่รถของชายผู้นั้น เขาไม่สามารถควบคุมต้องการของเขาได้ก่อนที่เขาจะเปิดประตูออก
เขากดเธอลงบนรถและจูบเธอราวกับต้องการให้เธอเป็นของเขา ความทรงจำหลั่งไหลเข้ามาในหัวของเขา แต่เทรซี่ผลักเขาออกไป
"ฉันไม่เคยมีอะไรกันข้างถนน" เทรซี่กล่าว
ดวงตาของชายคนนั้นเป็นสีแดง “คืนนี้ผมจะไม่ปล่อยคุณไปไหน คุณต้องอยู่กับผม”
เขาขับรถไปที่โรงแรมเชิงห่าว เทรซี่ เซียพาเขาไปที่ห้องของเธอ
ทันทีที่เธอเปิดประตู ผู้ชายคนนั้นก็กดเธอเข้ากับผนังและจูบเธอ เขากำลังจะคลั่งเป็นบ้า
เสียงของตัณหาเข้ามาแทนที่ความมืดมิด แต่เทรีซี่ค่อย ๆ เริ่มสงบและสงบลง
“ยังคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงงี่เง่าอยู่หรือเปล่า” เทรซี่คิด เขาสามารถควบคุมทุกอย่างได้เมื่อสามปีที่แล้ว แต่ตอนนี้มันไม่ใช่แบบนั้นแล้ว
“เดี๋ยวก่อน ฉันขออาบน้ำก่อน นาทีเดียว” เธอพูด
เขาหายใจแรงภายใต้ความมืดในห้อง เขารู้ว่าเขากำลังจะได้ครอบครองเธอในอีกไม่ช้า
“อีกนาทีเดียว อีกน้ำนึงนะ!” เขาสั่ง
เทรซี่ช่วยไม่ได้ที่จะสาปส่งเขาหลังจากได้ยินคำพูดเมื่อกี้ เธอเปิดไฟ ห้องก็สว่างไสวขึ้นทันทีซึ่งทำให้เขาหงุดหงิด เขาปลดเนกไทของเขาออก
เทรซี่ซ่อนตัวอยู่ในห้องน้ำและมองดูตัวเองในกระจก แก้มของเธอเป็นสีแดงและริมฝีปากของเธอก็กำลังเปล่งประกาย เธอดูมีเสน่ห์มาก
“ได้เวลาชดใช้กลับให้เขา” เธอคิด
เธอเปิดก๊อกน้ำและได้ยินเสียงชายคนนั้นเคาะอยู่ข้างนอก “เปิดประตู มาอาบน้ำด้วยกัน”
"ปลาติดเบ็ดแล้วซินะ" เทรซี่คิด เธอห่มตัวเองด้วยผ้าขนหนูและปลดสายรัดบนเสื้อคลุมลง
เธอดูเหมือนเพิ่งอาบน้ำเสร็จ เขาคงรออยู่นานโข
เมื่อเธอออกจากห้องน้ำ ไม่นานเขาก็พุ่งตัวพาเธอนอนลงบนเตียง แต่ทันทีที่มือเขาจะสัมผัสเธอ เธอก็หยุดมือของเขาทันที
“คุณไปอาบน้ำก่อน หนึ่งนาที!” เธอขอ ดวงตาของเธอทำให้ชายคนนั้นหงุดหงิดอย่างมาก แต่เขาก็ทำอะไรไม่ได้
เธอเป็นเหมือนยาพิษที่ทำให้เขาต้องทำตามในสิ่งที่เธอต้องการ
เมื่อรู้สึกเสพติดเธอแล้ว เขาก็ไม่สามารถกำจัดมันออกไปได้เป็นเวลาสามปี โดยเฉพาะอย่างยิ่งการพบกันอีกครั้งของพวกเขาเกิดขึ้นภายใต้สถานการณ์เช่นนี้อีก
เทรซี่ เซียดูค่อนข้างละเอียดอ่อน ทุกตารางนิ้วของผู้ชายเผยให้เห็นถึงแรงปรารถนาที่มีต่อเธอ
เขาเดินเข้าไปในห้องน้ำ เทรซี่เห็นบางอย่างแล้วรีบปิดไฟอย่างอย่างรวดเร็ว
เมื่อชายคนนั้นออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับห่อผ้าเช็ดตัว ก็พบว่าในห้องจากที่สว่างก็กลับมืดลงแล้ว สำหรับคืนนี้ ความมืดอาจเป็นสิ่งที่จริงใจที่สุด
“ที่รัก คุณโตแล้ว” เสียงของเขายังคงฟังดูชั่วร้าย
"แน่นอน" เทรซี่กล่าว เธอเอาแขนโอบรอบเอวของเขา
เขาพบว่าเธอกลายเป็นเก็บตัวและลึกลับมากจนเขาอยากรู้จริง ๆ ว่าเธอจะทำอะไรกับเขา
“ท่านคะ คืนนี้ดิฉันขอรับใช้ท่าน” เทรซี่กล่าว เธอยืนเขย่งปลายเท้า ปล่อยลมหายใจเบา ๆ ข้างหูเขา
คงไม่มีใครต้านทานการเย้ายวนแบบนี้ได้! เขารู้สึกตื่นเต้นกับการกระทำของเธอขึ้นเรื่อย ๆ
"ตกลง" ทันทีที่เขาพูดจบ เทรซี่ก็ผลักเขาลงบนเตียง
"เล่นเกมกันเถอะ" เทรซี่กล่าว นิ้วเรียวยาวราวกับหยกของเธอแตะลงบนหน้าอกของเขาเบา ๆ ไปมา
ลำคอของชายคนนั้นขยับและน้ำเสียงของเขาก็เริ่มแหบแห้ง "ตกลง" เขาพูด
เทรซี่จูบลงบนส่วนหัวตรงนั้นของเขา ตัวเขาสั่น เธอช่างดีเหลือเกิน!
เขาทนไม่ไหวแล้ว เขาตั้งใจอยากจะรู้สึกได้รับการโอบรัดจากภายในตัวของหญิงคนนี้ทันที
“ท่านคะ เกมส์นี้มีชื่อว่า ฉันขยับได้ แต่คุณไม่ได้ คุณอยากเล่นไหม" เทรซี่ถาม
เขาอยากที่จะสอดใส่เข้าไปในตัวเธอไมไหว ในขณะเดียวกันเขาก็อยากรู้เกมส์ถัดไปของเธอเช่นกัน
"มาลองดูกัน" เขาพูดพร้อมยิ้มอย่างชั่วร้าย
“ก็เพื่อกันไม่ให้ท่านขยับตัว ฉันมีอะไรจะให้ท่าน” เทรซี่พูดและเอาเชือกที่เธอเพิ่งพบให้เขาดู
เธอมัดแขนและขาทั้งสองข้างของเขาไว้กับเตียง ทำให้เขารู้สึกตื่นเต้นอย่างมาก
จากนั้นเมื่อเธอผูกเนกไทเสร็จและถามว่า “ท่านคะ ฉันเดินได้ไหม”
"ได้" เขารอมานานแล้วที่จะพูดคำนี้
อย่างไรก็ตาม เทรซี่กระโดดลงจากเตียงแล้วเปิดไฟ เยาะเย้ยชายที่ถูกมัดอยู่บนเตียง!
เขายังคงคาดหวังอะไรบางอย่างจากเธอ แต่เทรซี่เริ่มจดจ่อบนหน้าจอโทรศัพท์ของเธอ
“นายดูไม่เลวนะ” เธอยืนข้างเตียงและถ่ายรูปชายที่กำลังอายกับการถูกกล้องจับตาในสภาพเช่นนี้
- ผู้เขียน
