ร่างเพรียวในชุดอบายะห์หมุนตัวกลับด้วยสีหน้าเลิ่กลั่ก สองมือกระชับผ้าคลุมศีรษะเอาไว้ก่อนยิ้มพรายออกมาให้ผู้คนที่ยืนมองเธอด้วยอารมณ์ที่หลากหลาย ทั้งสงสัย บึ้งตึง และเป็นมิตร
“เอ่อ ที่นี่ที่ไหนคะ?” เธอกวาดสายตาถามใครสักคนที่พอจะให้คำตอบเธอได้
“สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ค่ะ”
“ออ ค่ะ ขอบคุณค่ะ” เธอพยักหน้ารับเหมือนว่าเข้าใจ ซึ่งอันที่จริงไม่เข้าใจอะไรสักอย่างหรอก ในหัวมันเต็มไปด้วยความสงสัยว่าเธอมาอยู่ตรงนี้ได้อย่างไร ว่าแล้วก็รีบสับเท้าวิ่งกลับไปยังห้องเดิมที่จากมา ดังที่ใครสักคนเคยกล่าวเอาไว้ว่า หากหลงทางและไม่มีที่ไปให้ย้อนกลับไปยังจุดเริ่มต้น และจุดเริ่มต้นในที่แห่งนี้สำหรับเธอนั้น คือห้องนอน
“แฮ่ก..” หญิงสาวหยุดยืนหอบภายในห้องนอนแล้วก็พบร่างใหญ่ยืนเท้าสะเอวจ้องมองสภาพเธอดูจะตื่นกลัวกับสถานที่แปลกตา
“ชารีฟ” เสียงเล็กครางฮือขึ้นเพียงเบาๆ แต่หลังจากนั้นเธอเริ่มถามรัวร่ายยาวแบบไม่หายใจ “นี่ค
