ร่างบางตะเกียกตะกายดิ้นรนหนีให้พ้นจากแรงมหาศาล เธอเหมือนหนูตัวเล็กจ้อยภายใต้อุ้งมือสิงโตตัวใหญ่ไม่ว่าจะพยายามสักเพียงใดผลลัพธ์ก็มีแค่หนึ่งอย่าง นั่นคือได้ความเหนื่อยล้ากลับมาเปล่าๆ
“เห้อ”
ลัยลาฮ์ทิ้งตัวนอนแผ่หรายอมจำนนให้แก่เขา ดวงตาคู่หวานปรือเกือบจะปิดสนิทแต่ก็ต้องเบิกถลนกว้างเมื่อลำกายแข็งแกร่งสอดแทรกเข้ามาในร่างกาย
พรวด
“ซี้ดดด ลัยลาฮ์”
“อื้อส์ ไม่ต้องมาเรียกชื่อฉัน” คนดื้อรั้นแหวกลับด้วยสีหน้าบิดเบี้ยว
“อ่าาส์ ซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเองหน่อย” ปลายนิ้วเกลี่ยพวงแก้มนุ่มเสมือนส่งสัญญาณเตือนก่อนออกแรงกดสะโพกอัดใสร่องสาวจังหวะถี่ยิบดั่งพายุทะเลทรายขนาดใหญ่ก่อตัวขึ้นสูงก่อนโถมซัดกระหน่ำรุนแรง..และเนิ่นนาน จนกระทั่งเจ้าของเสียงครางต่ำร้องออกมาดังก้อง
ตั่บ ตั่บ..
“ซี้ดด..โอ้วว”
“ยะ อย่าปล่อยใน” เธอร้องห้าม แต่ไม่ทันเสียแล้วเมื่อรับรู้ได้ถึงความอุ่นซ่านฉีดเข้ามาภายใน
“แฮ่ก..”
ม
