พ่อเลี้ยงราชามองคนลุกจากที่นอนเดินมาเปิดไฟห้องแล้วกลับไปล้มตัวลงนอนใหม่ก็ได้แต่ขมวดคิ้ว เธอกล้ามากนะที่เมินคำพูดของเขา
...กลิ่นนี้อีกแล้ว
“เธอใช้น้ำหอมอะไร”
มีมี่เงยหน้าขึ้นมองคนถามนิดหน่อยก่อนจะก้มหน้าตอบแชทลูกค้า มายุ่งยากอะไรกับกลิ่นที่เธอใช้กัน
“กลิ่นธูปหอมค่ะ”
“ธูป?” กลิ่นหอมติดจมูกคือกลิ่นธูปอย่างนั้นสินะ เขาเดินเข้าไปใกล้ทำไมเอาแต่จิ้มโทรศัพท์ หรือว่า “เธอมีผัวอยู่แล้วใช่ไหม”
“ฉันตอบแชทลูกค้าค่ะ” เธอหันหน้าจอโทรศัพท์ไปให้เขาดูแม้จะทำทีเป็นไม่สนใจแต่ก็ยังอุตส่าห์เหล่ตามามองเหมือนเดิม
“ไม่เห็นจะอยากรู้ แค่จะพูดอะไรด้วยนิดหน่อย”
“ค่ะ” เธอลดโทรศัพท์ลงเผื่อเขาพูดอะไรจริงจังเธอก็พร้อมจะรับฟัง
“บอกผู้ชายของเธอให้รอหน่อยละกัน ไม่นานหรอก”
มีมี่แอบเหลือบตามองบนนิดหน่อยนึกว่าจะพูดอะไรจริงจังกว่านี้ที่แท้ก็แค่อยากเหน็บแนมเธอนี่เอง สรุปแล้วยังไงบอกเธอจริงจังหรือแค่กำลังเตือนเธอว่าแต
