ตอนที่ 3/2 บ้าผู้ชาย 2
1085 คำ
“แม่เลี้ยงพูดว่าอะไรนะ” เหมือนหูเขาจะแว่วไปแล้ว ต้มข่าไก่กลิ่นหอมกลับดูจืดชืดไปเลยหลังจากแม่เลี้ยงพูดประโยคนั้นออกมา
“บ้านชมดาวท้ายไร่ส้มแม่ยกให้พ่อเลี้ยงราชา แล้วก็บ้านมองจันทร์บนเขาท้ายไร่ส้มเหมือนกัน แม่จะยกให้พ่อเลี้ยงชานนท์หลังจากพวกแกแต่งงาน” กินข้าวอย่างเอร็ดอร่อยไม่ได้สนใจลูกชายทั้งสองทำหน้าเหมือนข้าวติดคอไปแล้ว
“แต่งงานกันได้แล้วตอนนี้ไร่ราชาของเรากลับมามั่นคงมั่งคั่งเหมือนเดิมแล้ว บั้นปลายชีวิตพ่อกับแม่อยากเลี้ยงหลาน” พ่อเลี้ยงเรวัชพูดเสริมภรรยาสุดที่รักขึ้น ทั้งสองคนอายุเลยเลขสามกันแล้วทั้งนั้นแต่แฟนสักคนยังไม่เคยเห็นพามาเจอเลย
“ถ้าไม่แต่งงานแม่ก็ไม่ต้องการพวกแกแล้ว จะไปไหนก็ไป” เป็นการยื่นคำขาดที่สมเหตุสมผล...ตรงไหนก่อน?
“โถ่...แม่เลี้ยงครับผมทำงานทั้งวันไม่มีเวลาไปเดตกับสาวที่ไหนเลย” พ่อเลี้ยงชานนท์คือลูกชายบุญธรรมของแม่เลี้ยงรัมภาและพ่อเลี้ยงเรวัชเป็นลูกคนงานในไร่ที่ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิตเลี้ยงมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก “พ่อเลี้ยงราชาต้องแต่งก่อนสิครับ”
หันไปมองคนด้านข้างก็ได้แต่กระตุกยิ้ม
“ผมยังไม่ต้องการครับ” ไม่ต้องการผู้หญิงมาเคียงข้างมันไร้สาระมากที่ผู้ชายแมนๆ อย่างเขาบางวันต้องบีบนวดให้ผู้หญิง เขาไม่คิดจะทำดูไอ้ธัญเป็นตัวอย่าง จากเสือตอนนี้มันกลายเป็นแมวอ้วนไปแล้วไม่รู้ว่าเมียเลี้ยงดีหรือมันไม่ดูแลตัวเองกันแน่ มีเมียแล้วมักปล่อยตัว เขาไม่ชอบแบบนั้น
“แม่ก็ไม่ต้องการลูกแล้วเหมือนกันจ้ะ”
“พ่อด้วย”
“พ่อแม่ที่ไหนจะไม่ต้องการลูกชายเก่งๆ แบบผมกัน” ราชามายิ้มไม่เต็มปากสายตาของแม่เลี้ยงในตอนนี้เขาไม่เคยเห็นเลย
“แต่งงานซะ แม่ให้เวลาเราหาเมียเองมาหลายปีแล้วถ้ามันหาไม่ได้แม่จะหาให้เอง ลูกสาวฟาร์มโคนม ฟาร์มม้า ขยายพันธุ์ปลา สวนส้มโอท้ายหมู่บ้าน หรือคุณครูคนสวยที่ตามจีบลูก และลูกสาวของลูกสาวอีกมากมายแม่จะจัดการให้ลูก” แม่เลี้ยงรัมภารวบช้อนพลางช้อนตาขึ้นมองบุตรชายทั้งสอง “ฉันเอาจริง”
อึก!
ต่างคนต่างกลืนน้ำลายไม่ว่าจะพ่อหรือลูกถ้าพูดคำนี้แสดงว่าไม่ได้ยกตัวอย่างมาให้ฟังเฉยๆ แน่นอน
“ฉันแค่อยากเลี้ยงหลานเท่านั้นเอง มีลูกชายตั้งสองคนแต่ดูท่าน่าจะไม่มีน้ำยา” มองดูลูกชายที่เริ่มเลิ่กลั่กแล้วก็ได้แต่กระตุกยิ้มมุมปาก “เลือกมาสักคนสิที่แม่พูดไปพ่อเลี้ยงชานนท์พ่อเลี้ยงราชา”
“....” เอาแต่สะกิดกันให้ตอบอยู่อย่างนั้น
ปั้ง!
แม่เลี้ยงรัมภาตบโต๊ะเสียงดังจนลูกและผัวต่างสะดุ้งเกือบหงายท้องตกเก้าอี้
“อายุปูนี้แทบจะมีลูกไม่ได้แล้วนะพ่อเลี้ยงราชา แล้วก็เราอยากเป็นเหมือนเขาหรือไงแก่มาให้พวกไอ้หมีดูแลป้อนน้ำเช็ดเยี่ยวกันใช่ไหมงั้นก็เอากันเลยสิฉันจะไปตบแต่งสู่ขอให้”
อึก...กลืนน้ำลายกันรอบสอง
“ถ้าหาผู้หญิงมาแนะนำฉันไม่ได้ภายในสองเดือนนี้ฉันจะลดขั้นแกสองคนไปเป็นคนแบกกระสอบปุ๋ยแทน บ้านท้ายไร่ส้มก็ไม่ต้องเอาแล้ว ดูแลกันไปจนตายแล้วกันแบกกระสอบปุ๋ยหาเงินซื้อข้าวกินเอานะมรดกก็ไม่ต้องเอาและอย่าคิดที่จะออกจากตำบลนี้ได้เชียว”
อึก...กลืนน้ำลายรอบสาม
หลังจากแม่เลี้ยงเดินขึ้นบ้านไปแล้วสามหนุ่มต่างอายุเลยมองหน้ากันเหวอๆ แทน โดยเฉพาะลูกชายคนโตยังไงภารกิจนี้ก็ต้องเป็นเขาที่ออกไปรบแทนพ่อเลี้ยงชานนท์ คงหนีไม่พ้นเขา
“งานในไร่เราก็เพลาๆ ออกไปนั่งจิบกาแฟตามคาเฟ่เผื่อจะเจอสาวสวย จะเป็นใครก็ได้ขอแค่ลูกสองคนเลือกพ่อกับแม่ก็พร้อมจะรักตาม” พ่อเลี้ยงเรวัชผู้เคยเป็นเสือในท้องถิ่นตอนนี้ถอดเขี้ยวโยนเข้ากองไฟไปแล้วเมื่อมาเจอลูกสาวไร่ชาอย่างแม่เลี้ยงรัมภา
“มึงไม่มีแฟนจริงเหรอราม?” แม้จะอายุห่างกันถึงห้าปีแต่ความสนิทสนมกันของพี่น้องคู่นี้ทำให้สามารถเรียกกันมึงกูได้รื่นหู
“ไม่มี ติดกลิ่น”
“ผู้หญิงในอำเภอเรามีน้อยหรือไง กลิ่นที่มึงจำมาแปดปีมันยังชัดเจนอยู่อีกเหรอ แบบต่อให้เห็นเขาแปบเดียวมึงก็จำได้?” พ่อเลี้ยงชานนท์รู้ว่าพี่ชายเป็นอะไร
“จำได้แน่ ก็ไม่ใช่ว่าไม่เจอกูได้กลิ่นแบบเดียวกันมาจากคนคนหนึ่ง” แต่มันดูเป็นไปไม่ได้ยังไงก็ไม่น่าใช่คนนี้
“ใครวะ?”
“มึงเห็นคนที่ขับรถตามกูมาเมื่อช่วงบ่ายได้ไหม คนนั้นมีกลิ่นหอมแบบเดียวกันกับผู้หญิงในคืนนั้นของกูเลย แต่เธอมีลูกแล้วมึงก็รู้”
“อืม คุณมีมี่มีลูกชายเจ็ดขวบแล้วถ้าตอนนั้นเธอคงตั้งท้องอยู่ไม่มาทำอะไรแบบนั้นกับมึงหรอก”
พ่อเลี้ยงราชาพยักหน้าอย่างเห็นด้วย ก่อนจะมองหน้าน้องชายเขายังไม่รู้เลยว่าลูกผู้หญิงคนนั้นกี่ขวบแล้วไอ้นี่มันรู้ได้ยังไง
“ไม่ต้องมาสงสัย คุณมีมี่เป็นถึงระดับนางแบบแฟชั่นตัวแม่เลยเธอกลับมาอยู่ที่นี้ได้สามปีแล้วคนที่ไม่ออกจากถ้ำอย่างมึงไม่รู้อะไรหรอก”
“กูไม่ว่างไปเสือกเรื่องของคนอื่นเหมือนมึงไง”
“แต่จะว่าก็ว่าลูกเขาน่าคล้ายคนใกล้ตัวกูเลย” ชานนท์กระตุกยิ้มมุมปากคีบปลาย่างขึ้นมาเคี้ยวต่อพลางมองหน้าคนด้านข้างไป
“คนงานในไร่เราเหรอ”
มึงก็ช่างไม่รู้อะไรเสียเลย
“เปล่า” ชานนท์เหยียดตัวนั่งหลังตรงก่อนจะผินหน้าไปมองวิวนอกบ้าน เขาเจอเด็กคนนั้นเมื่อเดือนก่อนนี่เองภาพจำยังติดตา “เหมือนจริงๆ”
“เหมือนใครวะ พูดดิ!”
“เหมือนมึง”
“….”
-----------------
ก็อึ้งไปดิคราบบบ เเต่ดูทรงเเล้วพ่อเลี้ยงเขาไม่เชื่อเเน่ๆ ไปดูเองนะคะว่าเหมือนไหม
เอ็นดูน้องมีโอกับเเม่มีมี่ด้วยนะคะเเม่ๆทั้งหลาย
- ผู้เขียน
