เมียเเต่งห้ามรัก

ตอนที่ 2/2 คนหล่อประจำตำบล 2

เมื่อพ่อเลี้ยงหยุดไอ้กู่เลยหยุดด้วยตรงหน้าคือร้านขายชานมเย็นมีทั้งแบบปั่นและแบบใส่น้ำแข็งพอได้เคี้ยวเล่น แต่ที่แม่ค้านำเสนอคือชานมแน่เหรอ...

“พ่อเลี้ยงอยากกินนมเหรอครับ” ไอ้กู่ขอบังอาจถามก็เอาแต่จ้องร้านชา ‘นม’ ของแม่ค้าอยู่อย่างนั้น

“ไม่ มึงจะซื้อก็ซื้อกูไปรอที่รถ”

‘เย็น’ คือเจ้าของร้านชานมเย็นร้านตั้งอยู่หน้าท่าเรือขายดิบขายดีไม่ใช่ประเด็นหลักได้เห็นพ่อเลี้ยงราชาทุกเดือนนั่นต่างหาก เธอมีทั้งนมที่สดไหมและนมแบบไฟหน้าจัดเต็ม คิดว่าพ่อเลี้ยงต้องมีมองบ้างแหละ ได้สักครั้งจะเป็นพระคุณอย่างสูงสำหรับอีเย็นเลย

พ่อเลี้ยงราชานั้นเป็นที่เลื่องลือนอกจากเซ็กส์จัดแล้วยังจ่ายหนักอย่างกับพ่อบุญทุ่ม สาวๆ ในเมืองอยากซ้ำกันทั้งนั้นแต่ใครก็รู้ว่าพ่อเลี้ยงคนนี้คืนเดียวเสียวไปหลายเดือน แถมยังไม่เคยซ้ำกับคนเดิม รสนิยมดีชอบแต่สาวนมใหญ่ขาวอวบอึ๋ม หุ่นบางเหมือนนางแบบดูจะไม่ค่อยโดนเลือกเท่าไหร่ แบบนี้อีเย็นพอมีหวังนมตูดต้นขาตบมาทีดังลั่นห้องแน่นอน ไม่แน่นอกจากจะได้กินพ่อเลี้ยงแล้วอาจจะรวยไปทั้งชีวิต

“พ่อเลี้ยงมีแฟนแล้วเหรอกู่” แกล้งถามไปงั้นเพราะในวงในบอกว่าพ่อเลี้ยงเดตอยู่กับคุณครูที่มาบรรจุใหม่ในตำบลทั้งสวยทั้งขาวหน้าที่การงานดีไปอีก

“ไม่นี่จ๊ะ” กู่ตอบไปตามความจริงพ่อเลี้ยงยังไม่มีแฟนและไม่เห็นจะเปิดใจให้ใครเลย

“คุณครูน้ำฝนอะไรนั้นล่ะ”

“อ้อ วันนั้นคุณครูยางรถรั่วพ่อเลี้ยงเลยไปส่งเท่านั้นเอง” เขาก็อยู่ในเหตุการณ์นั้นด้วยฝั่งพ่อเลี้ยงแน่นอนว่าไม่ได้คิดแต่ฝั่งคุณครูก็ไม่รู้เหมือนกัน ระดับพ่อเลี้ยงสาวเล็กสาวใหญ่แม้แต่สาวเทียมแค่ได้อยู่ใกล้ก็อ่อนระทวยปันใจให้พ่อเลี้ยงอย่างรวดเร็วเหมือนกันไปหมด

“ยังโสดก็ดีไม่โสดก็ดี”

“พี่เย็นหมายความว่ายังไง?”

“เปล่า ฝากแก้วนี้ไปให้พ่อเลี้ยงด้วยไม่คิดเงินแต่คิดถึง ฝากบอกด้วยนะไอ้กู่เอาแบบที่กูว่าเลย”

ไอ้กู่รับมาให้จบเรื่องสุดท้ายน้ำแก้วนี้เขาก็ต้องกินเหมือนเดิมเฉกเช่นทุกครั้ง

พ่อเลี้ยงราชานับเป็นคนที่เก่งกาจมากคนหนึ่งในจังหวัดของเรา ตำบลเล็กๆ กลายเป็นตำบลที่มีชื่อเสียงเพราะไร่ราชานั่นเอง นอกจากจะส่งออกสินค้าของตัวเองยังรับเหมาสินค้าจากเกษตรกรรายย่อยในตำบลเล็กๆ ของเราหรือตำบลข้างเคียงแถมยังให้ราคาดีอีกด้วยชาวบ้านเลยนับถือบ้านนี้กันมาก นอกจากนั้นยังมีไร่ชาขนาดกว้างทิวทัศน์ดีและในพื้นที่ไร่ชามีคาเฟ่ขนาดใหญ่เป็นจุดแลนมาร์กในจังหวัดและโฮมสเตย์ที่ไม่เคยว่างสักวันอีกด้วย

หล่อรวยของแท้ต้องพ่อเลี้ยงราชาแห่งไร่ราชานี่แหละ ไร่ผลไม้อยู่ทางไร่พืชผักอยู่อีกทางและไร่ชาอยู่อีกทางแต่สามที่รวมกันแล้วมากกว่าสองพันไร่อีก รวยจนไม่รู้จะรวยยังไงแบบนี้มั้งสาวๆ อย่าว่าแต่ในตำบลทั้งจังหวัดก็อยากขึ้นมาเป็นแม่เลี้ยงเคียงข้างพ่อเลี้ยงราชากันทั้งนั้น

“อุ๊ย พ่อเลี้ยง” พนักงานร้านสะดวกซื้อยกมือป้องปากเมื่อเห็นหนุ่มหล่อขวัญใจเดินมาจ่ายเงินที่หน้าเคาน์เตอร์ชำระเงิน

“นี่ด้วยครับ” พ่อเลี้ยงหยิบกล่องสี่เหลี่ยมยอดฮิตด้านข้างมาวางรวมกับของใช้ที่เขาเลือกซื้อไว้ก่อนหน้า

ทำเอาพนักงานสาวหน้าร้อนเห่อหลังจากเห็นไซซ์หน้ากล่องที่ว่านั้นแล้ว แค่คิดก็เขินม้วนพ่อเลี้ยงช่างมีเสน่ห์ดุดันจริงเชียว

หลังจากชำระเงินเสร็จแล้วเขาก็เดินหิ้วถุงของร้านสะดวกซื้อเข้าไปที่คาเฟ่ด้านข้าง เขาชอบกาแฟที่นี่รู้สึกว่ามันนุ่มลิ้นดีสั่งเสร็จก็วางถุงหนักๆ ของตัวเองไว้ที่โต๊ะด้านข้างหยิบกระเป๋าขึ้นมานับเงินรอจ่าย

“ได้แล้วค่ะ”

“ขอบคุณครับ” รับแก้วเครื่องดื่มมาคว้าเอาถุงใกล้มือแล้วเดินออกไปจากร้าน

มีมี่เดินออกมาจากห้องน้ำตรงมารับน้ำที่สั่งไว้พร้อมกับจ่ายเงินแต่จังหวะก้มมองถุงของตัวเองมันกลับไม่ใช่ถุงที่วางไว้ก่อนหน้า

“พ่อเลี้ยงราชาน่าจะหยิบถุงผิดนะคะ รีบตามไปน่าจะทัน”

มีมี่ไม่รู้ว่าต้องตกใจกับอะไรก่อนดีระหว่างพนักงานรู้จักลูกค้าหรือพ่อเลี้ยงราชาหยิบถุงเธอไปผิด เธอหยิบถุงบนโต๊ะได้ก็วิ่งออกจากร้านไปทันที

“ไม่นะข้าวปั้นที่มีโอชอบ” ลูกก็ใกล้จะเลิกเรียนแล้วเธอยังไม่ถึงบ้านอีกยังอยู่ในตัวอำเภออยู่เลยแถมพ่อเลี้ยงราชาก็หิ้วถุงขึ้นรถไปต่อหน้าต่อตา

มีมี่รีบกลับไปที่รถเก๋งญี่ปุ่นคันเล็กของตัวเองขับตามรถของพ่อเลี้ยงไป ทำไมทางกลับบ้านเรามันทางเดียวกันหรือเขาจะไปไหน รถตู้คันนั้นเมื่อขับเข้าเขตชุมชนรถเริ่มไม่เยอะแล้วก็เหยียบซะไม่เกรงใจรถเก๋งเครื่องเบาของเธอเลย