Chapter 9 เสือสิ้นลาย
แสงแดดตอนสายส่องลอดช่องใบไม้ ทักทายคนหลับอยู่บนเตียงกว้าง ร่างหนากำยำไร้อาภรณ์ห่อหุ้มนอนแผ่หลาบนที่นอนอ่อนนุ่ม ผ้าห่มผืนอุ่นเลื่อนหลุดมาอยู่ที่เอวสอบ เผยมัดกล้ามกำยำแผงอกหนา
แรงกระตุกฉุดลากดึงผ้าห่มทำให้ชายหนุ่มหงุดหงิด ส่งเสียงคราง “อือ”
ความเย็นของเครื่องปรับอากาศ ทำให้แป้งฝุ่นควานหาไออุ่น เธอพยายามดึงผ้าห่มมาคลุมตัว แต่มันก็ไม่ขยับเขยื้อนแม้แต่นิด สุดท้ายเธอต้องขยับตัวเข้าหาไออุ่น
ก๊อกๆ เสียงเคาะประตูเรียก ทำให้คนในห้องต้องฝืนเปิดเปลือกตาหนักอึ้งขึ้นมอง
“ปราบ...”
“หะ...เช้าเหรอเนี่ย” ชายหนุ่มลุกพรวดขึ้นมาทันที หันหน้ามองข้างตัวก็เห็นลูกแมวน้อยขดซุกอยู่ ในขณะที่ข้างเตียงก็มีเสื้อผ้ากระจัดกระจาย
“ปราบ!” เสียงคนนอกห้องตะโกนเรียกอีกครั้ง สลับกับเสียงเคาะประตู
ก๊อกๆๆ ปังๆ
“ปราบ!”
“เออ! ได้ยินแล้ว” เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดติดรำคาญ
“ก็เปิดประตูดิวะ”
ป
