Pain 1 ;
1009 คำ
ตระกูลศิทลักษณ์รามา
ปรึก! เพล้ง เพล้ง!!เสียงเเก้วน้ำจานข้าวของที่อยู่บนโต๊ะอาหารถูกหญิงสาวที่กำลังโมโหกวาดมันหล่นลงกระจัดกระจายอยู่บนพื้น
"พ่อคะมันจะมากไปแล้วนะทำไมบัตรเครดิตหนูมันถึงรูดไม่ผ่าน
"พ่อรู้ไหมว่าหนูต้องขายหน้ากับคนทั้งร้านขนาดไหนทำไมพ่อถึงทำอย่างนี้กับหนูคะ"
'ไอรา ชาศิรินทร์ ศิทลักษณ์รามา' คุณหนูคนเล็กของตระกูลศิทลักษณ์
หลังจากหญิงสาวอาละวาดกวาดของทุกอย่างที่อยู่บนโต๊ะอาหารลงหมดก็เอ่ยถามผู้เป็นพ่อที่นั่งนิ่งดูจะไม่ค่อยเดือดร้อนกับการกระทำของเธอสักเท่าไหร่
"ถ้าฉันไม่ทำอย่างนี้ฉันคงจะไม่ได้เห็นหน้าลูกสาวคนเล็กของฉันกลับบ้านเลยสินะถ้าไม่มีปัญหาหรือเดือดร้อนแกคงจะไม่กลับมาให้ฉันเห็นหน้าจริงๆสินะไอรา"
'จิรัญ ศิทลักษณ์รามา'คุณท่านของบ้านพูดกับลูกสาวของตนที่บอกหน้าบุญไม่รับอยู่ตรงหน้า
"จำทางกลับบ้านได้ด้วยหรอนึกว่าลืมไปแล้ว"
'เตโช ศิทรักษ์รามา'ลูกชายคนโตของตระกูลศิทรักษ์รามาพูดแซะผู้เป็นน้องสาวที่นานทีปีหนจะกลับมาบ้าน
"มันไม่ใช่เรื่องของพี่ อย่ามายุ่ง" ไอราโต้ผู้เป็นพี่กลับ
"แล้วพ่ออยากให้หนูกลับมาบ้านทำไมคะ"
ไอราเอยถามผู้เป็นพ่อที่กำลังนั่งจิบกาแฟนิ่ง พร้อมมืออีกข้างที่ถือ iPad เครื่องใหญ่ไว้ในมือ
"ฉันว่าผู้ชายของแกมันจะลอยหน้าลอยตาในสังคมเกินไปแล้วแกอย่าลืมนะว่าแกมีคู่หมั้นอยู่แล้วไอราฉันคร้านจะให้รันตามไปปิดข่าวของแกกับมันเต็มทนแล้วนะ"
จิรัญผู้เป็นพ่อพูดกับลูกสาวด้วยน้ำเสียงตำหนิติเตียนที่ควงผู้ชายไม่เว้นหน้าแต่กับผู้ชายคนนี้ดูเหมือนว่าลูกสาวของตนจะควงเล่นไปไหนมาไหนนานกว่าทุกคนที่เคยผ่านมา
"จะอะไรกันนักกันหนาคะพ่อหนูก็แค่ควงเล่นแก้เหงาแค่นั้นเอง อีกอย่างหนูก็ไม่ได้คิดจะจริงจังพ่อจะจริงจังไปทำไมคะ พ่อก็ปิดข่าวให้หนูได้ทุกครั้งพ่อก็ปิดข่าวให้หนูต่อไปสิคะ"
จิรัญไม่พูดอะไรกับลูกสาวทำได้เพียงถอนหายใจด้วยความเหนื่อยหน่ายกับความคิดลูกสาวของตน
"อย่าให้มันมากไปนักนะยัยไอรา อย่าลืมนะว่าแกเป็นผู้หญิง เป็นลูกสาวท่านประธานแล้วก็เป็นน้องสาวฉัน ถ้าใครรู้เข้าว่าฉันมีน้องสาวบ้าผู้ชายอย่างแก ฉันไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนเลย"
เตโชพูดแซะน้องสาวของตนอีกครั้งหลังจากที่เงียบ
ฟังผู้เป็นน้องสาวพูดกับผู้เป็นพ่อ ถึงแม้เตโชจะพูดแซะน้องสาวไปอย่างนั้น แต่ทุกครั้งที่มีข่าวก็เป็นเขาและมือขวาอย่างรันที่คอยปิดข่าวให้ตลอด
"เหอะ! แล้วไม่ดูผู้หญิงของพี่ล่ะเปลี่ยนไม่ซ้ำแต่ละวันแต่ละคนก็ใช่เล่น เที่ยวโพธนาบอกคนโน้นคนนี้ว่าเคยนอนกับพี่ว่าเป็นผู้หญิงของพี่ไปแล้วไม่รู้ถึงไหนคนเขาจะคิดนะคะว่าพี่เอาผู้หญิงไม่เลือก!!"
ไอราแซะผู้เป็นพี่ชายกลับก่อนพี่ตนจะหันไปพูดกับผู้เป็นพ่อ
"ถ้าพ่อมีเรื่องจะพูดกับหนูแค่นี้งั้นหนูกลับก่อนนะคะเสียเวลาแล้วก็บัตรเครดิตหนูหวังว่ามันจะไม่โดนตัดอีกนะคะ"
"เดี๋ยว ต่อจากนี้แกไม่ต้องไปนอนคอนโดของแกแล้วกลับมานอนที่บ้านซ่ะ อีกไม่กี่อาทิตย์คู่หมั้นของแกก็จะกลับมาอย่าไปก่อเรื่องและทำให้ตัวเองเป็นข่าวอีก"
จิรัญพูดเบรกลูกสาวของตนที่กำลังเตรียมจะออกจากบ้านจนทำให้ไอราแทบจะกรี๊ดแตกเสียเดียวนั้น
"นี่มันอะไรกันคะพ่อมันจะมากไปแล้วนะหนูไม่กลับ แล้วถ้าพ่อยังห้ามหนูอีกหนูจะไม่หมั่นกับผู้ชายคนนั้นเด็ดขาด"
หญิงสาวพูดกับผู้เป็นพ่อจบก่อนที่จะเดินออกไปก็ต้องหยุดชะงักกับประโยคต่อมาของผู้เป็นพ่อ
"ได้ถ้าแกไม่หมั้นฉันจะตัดบัตรเครดิตเเละยึดรถของแก ถ้าแกออกไปแกก็ต้องไปตัวเปล่าแล้วมาดูกันซิว่าจะมีไอ้ผู้ชายหน้าไหนมันจะยอมมาอยู่กับแกไอรา ฉันตามใจแกมามากเกินไป ฉันตามใจแกจนแกเสียนิสัย ต่อไปถ้าไม่ฟังคำพูดฉันฉันจะตัดชื่อของแกออกจากรายชื่อผู้ถือหุ้นและตัดชื่อแก ออกจากพินัยกรรมมรดกของแกที่แกจะได้ตอนฉันตายฉันจะบริจาคให้กับมูลนิธิให้หมดไม่เหลือให้แกแม้สักบาทเดียว"
"ฮ่าๆๆสมน้ำหน้า"
เตโชหัวเราะขึ้นมาเพื่อสมน้ำหน้าผู้เป็นน้องก่อนที่จะต้องหยุดหัวเราะทันควันกับคำพูดของผู้เป็นพ่อ
"แกก็เหมือนกันเตโชหากแกยังไม่กลับไปตั้งใจทำงานในบริษัทฉันก็จะตัดส่วนที่แกควรจะได้ออกไปไม่ต่างจากน้องแกเรื่องผู้หญิงก็เหมือนกันฉันจะหาคู่หมั้นให้แกและรีบแต่งงานมีลูกซะหากตอนฉันมีชีวิตอยู่แกยังไม่มีทายาทสืบสกุลบริษัทนี้ฉันจะยกให้กับรันบริหารแทนพวกแก 2 คนซะ"
"มันจะเกินไปแล้วนะคะพ่อรันมันก็แค่เด็กที่พ่อเก็บมาเลี้ยงมันไม่กล้าบริหารบริษัทแทนพวกเราสองคนหรอกค่ะถ้ามันกล้าก็ลองดูสิ"
ไอราพูดจบก่อนที่จะหันไปมองหน้ารันที่ยืนอยู่ด้านหลังของผู้เป็นพ่อ รันได้แต่ยืนมองคุณหนูของตนที่มองหน้าตนด้วยความไม่พอใจอยู่...
- ผู้เขียน
