ตอนที่ 14
ปิ่นปักเดินวนไปเวียนมาหน้าอาคารพาณิชย์บริษัทเมฆินทร์การยางไม่นานก็มีรถ MU-7 Groove สีดำขับเข้ามาจอดเบื้องหน้า พร้อมร่างสูงในชุดสูทสีดำสนิทเดินลงมา
มือเรียวยกขึ้นดันแว่นบนดั้งจมูก ก่อนจะนึกขึ้นมาได้ เมื่อวานเธอลืมแว่นตาไว้ในห้องทำงานของเมฆา ทำให้เธอต้องเอาแว่นสำรองที่ไม่ได้ใช้งานมานานแล้ว มันจึงรู้สึกไม่ค่อยชินสักเท่าไหร่
“มารอนานแล้วหรือปิ่นปัก” เสียงทักทายพร้อมกับที่มือใหญ่คว้ากายอรชรเข้าไปกอดและกดปลายจมูกลงบนแก้มนุ่ม ทำเอาคนถูกล่วงเกินถึงกับตกใจจนหน้าซีดปากสั่น รีบแหงนหน้ามองทันควัน
“ปิ่น...เอ่อ...ฉันเพิ่งมาถึงค่ะ” หญิงสาวตอบเสียงเบาหวิว รีบยกแว่นขึ้นใส่ก่อนแกะแขนแข็งแรงออกจากเอว แต่ชายหนุ่มไม่ยอม ยังจะกระตุกลากเธอไปขึ้นรถคันใหญ่ ก่อนจะหันไปเรียกคนขับรถที่ยืนค้อมตัวเตรียมรอรับคำสั่งอย่างนอบน้อมอยู่มา
“น้อมจัดการเอากระเป๋าของคุณผู้หญิงไปไว้ด้านหลังนะ” สิ้นเสียงสั่ง เมฆาก็ห
