ตอนที่ 15
สองแขนเรียวยกขึ้นเท้าสะเอว หญิงสาวกวาดสายตามองชายปากเสียตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ก่อนจะมองย้อนขึ้นไปอีกครั้ง กลีบปากอวบอิ่มจะเบะออก พร้อมเลิกคิ้วเข้มข้างหนึ่งเลิกขึ้นสูงมองชายหนุ่มด้วยสีหน้าและแววตายียวน
“ไม่คิดจะช่วยเก็บของบ้างหรือไง” ธวัชชัยแกล้งถาม พลางเก็บกระดาษสีที่หล่นออกจากแฟ้มจนเสร็จเรียบร้อย ก่อนจะแหงนหน้าขึ้นมองคนตรงหน้าอย่างสงสัย เมื่อไม่ได้ยินคำโต้ตอบกลับมา จนเขาเกิดเป็นความสงสัย เมื่อแม่สาวน้อยร่างเล็กเหลียวมองไปรอบบริเวณอยู่ตลอดเวลา จนเผลอคว้าแขนเล็กเรียวเอาไว้ เมื่อเห็นว่าหญิงสาวกำลังจะเดินหนีไป
“เฮ้ย! แกมาจับแขนฉันทำไม ปล่อยนะเว้ย” แก้วเพชรสะบัดแขนออกจากมือใหญ่ที่ลากตัวเธอตรงไปยังเคาร์เต้อร์ประชาสัมพันธ์
“ปล่อยซิโว้ยไอ้บ้า แกจะพาฉันไปไหน ปล่อย” แก้วเพชรแผดเสียงดังลั่น จิกเล็บแหลมบนหลังมือหนา แต่คนจับยังไม่สะดุ้งสะเทือน
“ไม่ปล่อยใช่ไหมไอ้บ้า ถ้าอย่างนั้นก็เจอ
