บทรักอัคคี

Ep.6 : แววตานั้น

@เชียงใหม่

“ไอ้คีนี่มันไม่ไหวเลยนะ ทิ้งพอใจกลับมาได้ยังไง มันจะเวิร์คหรอดิน” จันทร์ฉายถามลูกชายที่ยิ้มเยาะอย่างพอใจ

“มันก็กลับไปแล้วไงพ่อ พอใจชอบไอ้คีมาตั้งแต่เด็ก ถึงไอ้คีมันแรด แต่มันก็ไม่ใช่พระอิฐพระปูนหรอกนะ 3 เดือนมันต้องมีอะไรเกิดขึ้นบ้างแหละ ชายหญิงอยู่ด้วยกัน” ปฐพีตอบคนเป็นพ่อ

“จริง ๆ แล้วฉันว่า บ้านมันใหญ่ไปนะ พอใจน่าจะเลือกอยู่คอนโด จะได้นอนห้องเดียวกัน ตื่นก็เจอ นอนก็เจอ แบบเนี้ยฉันว่าความสัมพันธ์ไปเร็วเลย” วายุเสริมขึ้น

“ส่งคนไปไล่ดีไหมคะ ทำให้ดูไม่ปลอดภัย” ฟ้าใสเสนอความคิดเห็น

“ไม่ได้แม่ โดนไอ้คีเอาตายอยู่แล้ว ต้องกี่คนละแม่ ถึงจะเอาไอ้คีอยู่ 10 คน 15 คน แค่โจรเข้าบ้านทีหนึ่ง 10 คนก็ไม่ปกติแล้ว”

“เฮ้ออออ นี่ผมกำลังทำร้ายลูกอยู่รึเปล่า ทำไมผมถึงรู้สึกว่าพวกคุณ ๆ กำลังสนุกกันอยู่เลย”

“ไอ้ต่อ เพื่อนรัก พอใจมันชอบลูกฉัน แกต้องเข้าใจ แกบอกฉันแล้วถ้าลูกแกโอเค แกจะไม่ขวางไง” จันทร์ฉายยิ้มเย็นยะเยือกให้คนเป็นเพื่อนสนิท ทำให้เพื่อนสนิทถอนหายใจออกมาน้อย ๆ

“ทำไมไม่รู้สึกดีเลยสักนิดเลย ถ้าไม่ติดว่าผมไม่ชอบหน้าไอ้ไทม์อะไรนั่น ผมจะไม่ยอมให้พวกคุณทำกับลูกสาวผมแบบนี้เลย”

===============

พอใจ Say ::

“ฟี้~ ฟี้~”

เดี๋ยวทำไมมันถึงมานอนท่านี้ได้ละ ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะถูกรวบมาก่าย ไม่ต่างจากหมอนข้าง แบบนี้มัน มัน มัน อื้มมมม สยิวจัง ถึงจะหลับแต่การเอาหน้ามาซุกนมคนอื่นแบบนี้มันจั๊กจี้นะ จะดิ้นหรือเสียงดังก็ไม่ได้ เพราะเราแอบไขกุญแจห้องมานอนที่ห้องเขานิ ลมหายใจร้อน ๆ ที่สัมผัสเนินอกมันทำเอาฉันความคิดเตลิด

นั่นสินะ ใคร ๆ ก็อยากเป็นผู้หญิงของอัคคี สงสัยคงจะจริงแฮะ ทั้ง ๆ ที่ยังโกรธแต่ก็ยังมาช่วย วันนี้แทนที่จะมีข่าวของฉัน กลายเป็นมีแต่หน้าของเฮียเต็มโซเชี่ยลอีกแล้ว นี่ฉันกำลังทำลายกำแพงของตัวเองออกมาหาเขารึเปล่านะ แต่การถูกเขากอดแบบนี้ เชื่อเถอะมันเป็นอะไรที่สาว ๆ หลาย ๆ คนใฝ่ฝัน แล้วไม่นานสิ่งที่เตลิดว่าความคิดของฉัน คือ อารมณ์ เพราะริมฝีปากของเขาซุกซนจริง ๆ

“อื้ออออ” ฉันทนไม่ไหวที่ตัวเองถูกซุกไซ้อยู่ที่ร่องอกแบบนี้ โอ้ยยย ความรู้สึกจริง ๆ มันเป็นแบบนี้นิเอง เคยดูแต่หนังโป๊ อื้มมมม รู้สึกดีจัง แล้วฉันจะนอนหลับไหมเนี่ย

และแล้ว......

“ทำไมมานอนนี่ ห้องตัวเองมีทำไมไม่นอน” เสียงตะคอกดุ ๆ ของคนที่จับได้ ว่าฉันแอบเข้ามานอนในห้องของเขา เพราะเมื่อคืนเฮียทำฉันแทบไม่ได้นอน เลยตื่นสายเลย เฮียนั่นแหละที่ผิด แล้วเราจะตอบว่าไงดีอะ ถ้าบอกว่าแอร์เสีย เขาต้องไปเช็คดูแน่ เอาแบบนี้แล้วกัน

“ฉันกลัวผี”

“เธอเนี่ยนะ กลัวผี ประเด็นมันไม่ได้อยู่ที่เธอมานอนทำไม แต่มันอยู่ที่เธอเข้ามาได้ยังไง!!” แล้วเขาก็แบมือขอสิ่งที่ฉันแอบซ่อนเอาไว้ในกระเป๋า งื้อออออ มันเป็นบัตรผ่านแค่ใบเดียวของฉันเลยนะ ให้ไม่ได้

“ไม่ให้ ถ้าเกิดฉันเห็นภาพเหมือนเมื่อคืนอีก ฉันเห็นคนมายืนที่ระเบียง ฉันกลัวมาก ฉันคิดว่าห้องฉันมันอาจจะมีอะไร หรือไม่บ้านนี้อาจจะมีอะไร เลยหนีมานอนห้องเฮียไง อยู่รวมกันไว้สุขใจ” ฉันแถไปแบบน้ำขุ่น ๆ แบบนั้น เพราะรู้ว่าเฮียคีเป็นคนกลัวผีมาก มากถึงมากที่สุด อาการของคนที่ฟังมองหวาด ๆ ไปรอบ ๆ ห้องของตัวเอง

แบบนี้ต้องขยี้สินะ

“ฉันเป็นคนไม่กลัวผี เฮียก็รู้ แต่เมื่อคืนฉันกลัวจนทนไม่ไหว จนต้องหนีมานอนกับเฮียเนี่ย เป็นเงาดำยืนอยู่หลังผ้าม่าน น่ากลัวมากเลย”

“พอแล้ว!!!! เข้าใจแล้ว ไม่ต้องพูดละ เฮียจะไปอาบน้ำ ตื่นแล้วก็กลับไปได้แล้วไป” เฮียคีมีอาการกลัวออกมาอย่างชัดเจน

“อยู่ห้องคนเดียว ระวังนะเฮีย มันอาจจะเดินจากห้องฉันมาห้องเฮียก็ได้” ฉันตีเนียนจะเดินออกจากห้อง โดยเก็บกุญแจห้องของเขาออกไปด้วย

“เดี๋ยว!!!” แต่ยังไม่ทันจะพ้นเตียง ฉันก็ถูกกระตุกแขนเบา ๆ ลงไปบนตักของเขา ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก หัวใจของฉันเต้นเพราะหัวนม หัวนมสีระเรื่อที่ชี้เด่นชัดอยู่ตรงหน้าฉันเลย

ใจร่ม ๆ ไว้ แค่หัวนมเอง นายแบบชุดว่ายน้ำเห็นมาบ่อยแล้ว แต่ไอ้ที่ขาวเหมือนไม่เคยเจอแดดแบบนี้ ไม่เค๊ยยยย สักเพิ่มรึเปล่า ตอนนั้นมีแค่แขน ตอนนี้มีเพียบเลย

“มองอะไร เอากุญแจห้องฉันมา แล้วเลิกมองได้ละ จะมองอะไรนักหนา”

“มองรอยสัก มองว่าทำไมเดี๋ยวนี้มันเยอะแยะจัง เท่ดี ฉันไปนะ”

“กุญญญแจจจจจ” เสียงที่ลากยาวทำให้ฉันต้องควักกุญแจออกมาให้เขาแต่โดยดี ลาก่อนบัตรผ่านทางของฉัน อุตส่าห์บิ้วเรื่องผีมาขนาดนี้แล้ว ทำไมยังใจร้ายอีกนะ หรือว่ามันยังไม่สมจริงนะ ฉันลุกขึ้นมาจากตักของคนใจร้าย

พอได้กุญแจจากฉันแล้ว เฮียคีก็หยิบผ้าขนหนูเดินเข้าห้องน้ำทันที คิก คิก คิก เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยต่อต้านแล้วรึเปล่านะ เอาเถอะถึงมโนไปเอง แต่ก็ให้มันเป็นความสุขเล็ก ๆ ของฉันก็แล้วกัน ฟินจังเลย

เดี๋ยว!!!!!!!! พอใจ หล่อนกำลังทำอะไรอยู่ ลืมไปรึเปล่าหล่อนมีแฟนอยู่แล้วนะ แล้วเฮียคีก็ไม่มีทางชอบหล่อนด้วย หล่อนกำลังทุบกำแพงของตัวเองออกมาเพื่อเสียใจงั้นหรอ เออว่ะ ผู้ชายคนนี้เป็นได้แค่ความฝันพอใจ ถ้าฉันทำอะไรมากไป ฝันมันก็จะเป็นฝันร้าย แต่ถ้าฉันค่อย ๆ เป็นค่อย ๆ ไป ตีเนียนไปเรื่อย ๆ ก็จะเป็นฝันดีตลอด 3 เดือนเลยนะ พอใจ หล่อนกำลังผิดประเด็น!!!!! หล่อนมีผู้ชายที่เป็นความจริงอยู่แล้วนะ ผู้ชายที่หล่อนจับต้องได้ ผู้ชายที่จะเป็นของหล่อนแน่ ๆ นะพอใจ

อัคคี Say ::

เงาดำแปลก ๆ งั้นหรอ ผีมันไปได้ทุกที่ใช่รึเปล่า ไม่ใช่หรอก ยัยเป็ดอาจจะคิดไปเอง ท่องไว้อัคคีโลกนี้ไม่มีผี แล้ว ๆ จู่ ๆ ของมันก็ตกลงมาเองโดยที่ผมไม่ได้ไปยุ่งกับมันเลย นี่รึเปล่าที่เขาเรียกเวลาโพล้เพล้

“เธอทำใช่ไหมยัยเป็ด” ผมถามยัยเป็ดที่นั่งดูซีรี่ย์อยู่ที่โซฟา

“ทำอะไร เฮียก็เห็นว่าดูเฟย์อยู่”

ผมไม่ตลกนะ เพิ่งกลับมาบ้านแล้วต้องเจอแบบนี้มันหลอนนะ ผมสลัดเรื่องผีออกจากหัวแล้วเข้าห้องน้ำทันที อาบน้ำ อาบน้ำ แล้วนอน อย่าเอาเรื่องที่ยัยเป็ดเล่ามาใส่หัวสิ ยัยนั่นต้องคิดไปเองแน่ ๆ ยัยนั่นอาจจะมโนขึ้นมาเอง อาบน้ำไม่เป็นสุขเลยโว้ย เสียวสันหลังวูบวาบ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก ใครเคาะวะ หลอนเพราะเรื่องเล่าไร้สาระของยัยเป็ดแท้ ๆ เลย

“ยัยเป็ดฉันไม่ตลกนะ ถ้าออกไปเธอโดนแน่ ๆ”

ไม่มีเสียงตอบกลับจากคนข้างนอก แต่กลับมีเสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง มันทำเอาผมต้องรีบห่อผ้าขนหนู แล้วเปิดประตูออกไปดู แต่มันก็ไม่มีใคร ผมเลยเดินลงไปดูข้างล่าง ยัยเป็ดก็ยังใส่หูฟัง นั่งดูซีรี่ย์อยู่ที่เดิม ผมไม่สนุกด้วยนะ ผมเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำ แล้วอาบน้ำแบบติดสปีด

ผมไม่เคยกลัวอะไรเลย แต่อะไรที่มองไม่เห็นเนี่ย ผมไม่รู้จะไปสู้กับมันยังไง อยากได้อะไรจากเราก็ไม่รู้ จะผิดก็ผิดที่พ่อนั่นแหละ สมัยเด็ก ทำโทษผมโดยการเอาผมไปทิ้งไว้กลางป่า ทั้งมืดทั้งน่ากลัวทั้งหลอน คิดแล้วยังขนลุกไม่หาย ในขณะที่ผมจะเข้าห้องนอน เจอพอใจกำลังจะกลับห้องของตัวเองพอดี

“ยัยเป็ด คืนนี้ไม่กลัวผีหรอ”

“กลัว แต่นอนกับเฮีย แล้วเฮียโกรธอะ”

“ถ้ากลัว นอนด้วยกันไหม” ก็เธอกลัวผีนิ ผมไม่ได้กลัวหรอกนะ ผมแค่สงสารที่จะให้เธอนอนคนเดียวอะ

“เฮียไม่ได้กลัวผีใช่ม่าาา ดีเล๊ยยยย”

ทำไมทำเสียงสูงล่ะ ผมไม่ได้กลัวสักหน่อย..............เออ!!! กลัวก็ได้วะ ไม่คุยกับยัยนี่ละ ผมเดินเข้าห้องทันที นอนคนเดียวก็ได้ แต่แล้วยัยเป็ดก็วิ่งจะตามผมเข้ามาในห้อง ผมเลยเอามือข้างนึกดันหัวเธอเอาไว้ แต่เพราะช่วงตัวที่ต่างกันมาก ทำให้เธอไม่สามารถเข้ามาในห้องได้ แต่เธอก็ยังพยายามจะดันเข้ามา บางทีเธอเนี่ยชอบเล่นอะไรเป็นเด็กเลยนะ ผมเลยแกล้งปล่อยมือ ปล่อยให้เธอหน้าทิ่มเข้าไปในห้อง จนล้มจับกบเลย

“ฮ่า ๆ ๆ ๆ ๆ จับกบหรอ โตแล้วนะเราอะ”

“หน็อยยยยย มากไปแล้วว แบบนี้ต้องเอาคืนนนนน” ยัยเป็ดวิ่งมาผลักผม กะให้ผมล้ม นอกจากผมจะไม่ล้ม ผมยังไม่ขยับด้วย เล่นอะไรเป็นเด็ก แก่แล้วนะเราอะ

“เฮ้ออออ....ไปฝึกมาใหม่ อ่อนว่ะ” ผมหันหลังให้เธอแล้วเดินไปที่เตียงทันที

“ทำไมมันไม่ขยับเลยวะ ตัวใหญ่กว่าขี้โกงอะ”

ผมรู้ว่าเธอจะผลักผมแน่ ผมเลยขยับตัวหลบ จะแกล้งผมเร็วไปอีกร้อยปี ผมพอผมหลบ พิกัดที่เธอจะพุ่งไปเป็นเป็นขอบเตียงแน่ ๆ ผมเลยเอาตัวไปรับเอาไว้ก่อนที่เธอจะเจ็บตัว ไม่ได้อยากจะช่วยนะแต่ร่างกายมันขยับไปเอง ทำให้ตัวเธอเข้ามากระแทกกับอกของผมอย่างแรง

“เลิกเล่นได้แล้ว” มองหน้าผมทำไม แล้วเมื่อไหร่จะออกไปจากตัวผมสักที จะอยู่บนตัวผมอีกนานไหม

“ทำไมวันนี้ใส่เสื้อนอนอะ”

“ก็เธอมันไว้ใจไม่ได้ ชอบแอบมานอนในห้องเฮีย จะให้แก้ผ้านอนได้ไง แล้วเมื่อไหร่จะลงไป”

อ่าวเงียบ ถามแล้วก็ไม่ตอบ แล้วนี่จะเอาหน้าเข้ามาใกล้ผมทำไม ใกล้ไป ใกล้ไป ตอนนี้ผมได้กลิ่นลมหายใจของเธอเลย ยัยนี่กำลังคิดจะทำอะไร จูบหรอ แกล้งหรอ เฮ้อออ...เมื่อไหร่จะยอมแพ้ เธออะสู้ผมไม่ได้หรอก จะใกล้แค่ไหนผมก็ไม่รู้สึกหรอก ผมเนี่ยผ่านผู้หญิงมาเป็นร้อยนะ ผมมองไปที่ดวงตากลมโตของเธอที่ตอนนี้ ไม่ใช่แล้ว แววตาของเธอไม่ใช่คนที่แกล้งแล้ว เพราะมันเหมือนกับเธอกำลังหวั่นไหว ร่างบางหลบสายตาแล้วซุกเข้าที่อกของผมทันที

“ยอมแพ้ค่ะ สู้เฮียไม่ได้เลย”

“อื้ม ยอมแพ้ ก็นอนได้แล้ว ไม่ต้องลงไปนอนข้างล่างละ นอนด้วยกันบนนี้แหละ เพราะยังไงเธอก็ปีนขึ้นมานอนกับเฮียอยู่ดี” ยัยตัวแสบยอมลงจากตัวของผมแล้วนั่งลงบนเตียง ทำไมเงียบ ๆ ไป

“ฉันดีใจนะ ที่เฮียกลับมาใจดีกับฉัน เหมือนแต่ก่อน ถึงจะแค่แป๊บเดียวก็ยังดี”

“ใครจะบ้าใจร้ายอยู่ตลอดเวลา เฮียไม่ใช่ไอ้ดินนะ ทำตัวดี ๆ เหอะเราอะ” ผมลูบหัวคนที่อยู่ดี ๆ ก็ทำตัวเป็นเด็กขึ้นมา แต่เมื่อกี้มันอะไรนะ แววตาแบบนั้น ถึงจะแค่แว็บเดียวก็เถอะ หรือผมจะแค่คิดไปเอง

อีกด้าน........

“ไทม์ คนนี้ชอบจริง ๆ หรอคะ”

“ใช่...เรื่องงานมันเป็นผลพลอยได้ แต่ผมชอบเธอนะ เธอดูน่าค้นหา น่าสนใจกว่าผู้หญิงทุกคนที่ผมรู้จักมา ผมอยากทำงานร่วมกับเธอสักชิ้น ให้แฟนคลับดันเป็นคู่จิ้น พี่ช่วยผมหน่อยได้ไหม แต่ต้องกันซีนพี่ชายเธอด้วยนะ”

“ผู้ชายคนนั้นเก่งนะ แค่เพียงแว็บเดียวแก้ไขสถานการณ์เลวร้ายได้จากหน้ามือเป็นหลังมือเลย ไหนจะเป็นตัวขโมยซีนชั้นดี พี่บอกเลยใครได้ตัวไปรุ่งแน่ ๆ” ผู้จัดการส่วนตัวของไทม์ ได้แต่มองรูปของอัคคี ที่เข้ามาขโมยซีนจนกลบข่าวฉาวของไทม์ได้

“รวยขนาดนั้น คงไม่มาทำงานที่ได้เศษเงินแบบนี้หรอก”

“พรุ่งนี้มีงานนะน้องไทม์ ไปพักผ่อนเถอะ ช่วงนี้มีงานอีเว้นท์เข้ามาแทบทุกวันเลย แบบนี้ใครจะเรียกเราพระเอกขาลงไม่ได้แล้ว”