ปฐพี 17 เจ็บ
"จะร้องไห้ทำไม" หลังจากได้ความบริสุทธิ์ของเธอมาเขาก็คิดว่ามันก็คุ้มค่าสำหรับเงินที่เสียไปแล้ว
พอได้ยินคำพูดของเขา เธอก็รีบก้มเก็บเสื้อผ้าตัวเองที่กองอยู่บนพื้นเดินเข้าห้องน้ำไปด้วยร่างกายที่ระบมและเจ็บปวด
รุ่งฤดีใช้เวลาอยู่ในนั้นนานพอสมควร กว่าที่เธอจะล้างคราบสกปรกที่เขาทิ้งไว้ในตัวออกจนหมด
"ฉันกลับได้แล้วใช่ไหม" เธอมองดูนาฬิกาตอนนี้ก็ใกล้จะตีสามแล้ว
"ยัง"
"แต่ฉันมีธุระต้องไปทำ"
"ธุระอะไร"
"ฉัน.."
"อย่าบอกนะว่าแม่ป่วยเข้าโรงพยาบาลถึงขั้นโคม่าหรือไม่ก็พ่อเกิดอุบัติเหตุ เพื่อที่จะรีบไปหาไอ้คนที่มันรับโทรศัพท์นั่นใช่ไหม"
ยังไม่ทันที่เธอจะได้พูดจนจบ เขาก็เอ่ยแทรกขึ้นมาซะก่อน ถึงอย่างนั้นเธอก็เถียงอะไรไม่ออก เพราะแม่เธอป่วยตามที่เขาว่ามาจริงๆ
"คุณก็ได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว คุณจะรั้งตัวฉันไว้ทำไม" ปากพูดแต่มือก็กุมที่ท้องเพราะตอนนี้มันเจ็บแบบหน่วงๆ ไม่ได้เจ็บแค่ท้อง ตรง
