ปฐพี 22 หัวใจเริ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ
"คุณปล่อยฉันเถอะ ฉันเจ็บ" พอทุกอย่างผ่านพ้นไป เธอก็พยายามขอร้องให้เขาเอากุญแจมือออก เพราะตอนนี้เธอไม่มีเวลาแล้ว แถมการถูกมัดไว้แบบนี้มันยังทำให้เจ็บ
"อยู่แบบนี้แหละกูขอพักผ่อนก่อน เดี๋ยวกูจะเอาอีกสักน้ำ"
"คุณปฐพี ฉันต้องไปหาแม่จริงๆ ตอนที่ออกมาแม่ฉันยังไม่ฟื้น" หยดน้ำตาเริ่มไหลรินลงมาอีกครั้ง ตอนนี้จิตใจเธอไม่สงบสุขเลย เพราะเพิ่งจะผ่านพ้นการผ่าตัดใหญ่ เธออยากรีบไปอยู่ข้างๆ แม่ให้ไวที่สุด
"ยังจะเล่นละครต่อได้อีกเหรอ" ตั้งแต่ตอนนั้นจนถึงตอนนี้ไม่มีแม้สักนาทีที่เขาจะเชื่อคำพูดของเธอ
"ฉันไม่ได้เล่นละคร คุณจะไปที่โรงพยาบาลกับฉันก็ได้ แต่คุณปล่อยตัวฉันก่อนได้ไหม" รุ่งฤดีทั้งพยายามขอร้องและอ้อนวอนเพื่อให้เขายอมปล่อยเธอไป แม้จะต้องพาอีกฝ่ายไปด้วยก็ยินดียอมทุกอย่าง
ปฐพีถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเอื้อมมือลงไปที่ลิ้นชักแล้วเปิดออกช้าๆ เพื่อหยิบกุญแจขึ้นมา ระ
