บทที่ 21 ร้องขอชีวิตมาสิ

1394 คำ

ปฐพี 21 ร้องขอชีวิตมาสิ "เธอรู้จักกับมันมาตั้งแต่เมื่อไร" ก่อนจะจัดการเอาคืนคนตรงหน้า ปฐพีก็หยุดชะงักและเอ่ยถาม "คุณพูดถึงใคร ฉันไม่รู้จัก" หญิงสาวตอบเขาทั้งที่ยังหลับตาอยู่ ตอนนี้แม้แต่หน้าของชายหนุ่มเธอก็ไม่อยากจะมอง "ฉันให้โอกาสเธอแล้วนะรุ้งงาม" พอสิ้นคำพูดที่น่ากลัวนั้นกางเกงของเธอก็ถูกกระชากออกอย่างแรง เขาไม่แม้แต่จะสนใจว่าเธอจะบาดเจ็บจากการกระทำนี้หรือไม่ ตัวของหญิงสาวสั่นสะเทือนไปเพราะแรงกระชากของเขา จนเป็นรอยแดงแต่เธอก็ไม่เอ่ยปากสักคำว่าเจ็บ "เธอนี่เก่งจังเลย ยั่วอารมณ์ให้ฉันโมโหได้ตลอดเวลา" "คุณจะทำอะไรก็ทำไปเถอะ ฉันอยู่กับคุณได้ไม่นาน ฉันมีธุระจะไปต่อ" "ไปหามันใช่ไหม" "ฉันจะไปหาแม่" "โกหก!!" แล้วเขาก็ก้มลงดูดที่ต้นคอของเธออย่างแรง "อื้มมม" เธอเผลอร้องออกมาเพราะความแสบ ปฐพีเลื่อนริมฝีปากต่ำลงมาดูดที่เนินอก ร่องรอยเก่าจางๆ ยังไม่ทันหายสนิท ทว่าตอนนี้กลับเด่นชัดขึ้นมาอ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม