บทที่ 9 ห้องเชือด..
1480 คำ
ปฐพี 9 ห้องเชือด..
พอได้เช็คจากเขารุ่งฤดีก็รีบเอาเงินไปขึ้นที่ธนาคารทันที
"ขอบคุณค่ะ" เธอกล่าวขอบคุณก่อนจะรับสมุดธนาคารจากพนักงานคืนมา
เธอนำเงินจากเช็คนั้นฝากไว้ในบัญชีธนาคารทั้งหมด ทำเอาพนักงานต่างมองด้วยความงุนงง เพราะตอนแรกยอดเงินในบัญชีมีไม่ถึงหนึ่งพันด้วยซ้ำ แต่กลับมีเช็คมาขึ้นเงินสดถึงสิบล้านบาท
[โรงพยาบาล]
"ตอนนี้หนูมีเงินค่าผ่าตัดของแม่แล้วนะคะ คุณหมอช่วยนัดอาจารย์หมอให้ด้วย" พอมาถึงโรงพยาบาลรุ่งฤดีก็รีบไปที่ห้องหมอประจำตัวของแม่ เพื่อจะคอนเฟิร์มเรื่องการผ่าตัด
"เงินไม่ใช่น้อยๆ ทำไมเราหาได้เร็วจังเลย" คุณหมอก็อดสงสัยเรื่องนี้ไม่ได้ เพราะวันก่อนเธอยังบอกไม่มีเงินอยู่เลย
"หนูมีวิธีแล้วกันค่ะ ถ้าอาจารย์หมอมาเมื่อไรหนูพร้อมให้แม่ผ่าตัดได้ทันทีเลยค่ะ"
พอคุยกับหมอประจำตัวเสร็จ รุ่งฤดีก็รีบเข้าไปบอกข่าวดีกับแม่
"ตอนนี้หนูมีเงินผ่าตัดให้แม่แล้วนะ แม่ดีใจไหม"
"ดีใจสิลูก" หัวใจห่อเหี่ยวเหมือนได้รับการเติมน้ำให้กลับมาสดใส
แม้จะมีคำถามมากมายค้างคาอยู่ในใจ แต่รุ่งนภาก็เลือกที่จะไม่ถามเพราะรู้ว่าลูกสาวอาจจะลำบากใจ และนางก็ปล่อยทุกอย่างเป็นหน้าที่ของรุ่งฤดีตั้งแต่แรก ไม่ว่าลูกจะหาเงินมาจากไหนนางก็ไม่มีสิทธิ์ไปก้าวก่ายทั้งนั้น
"แม่อยากย้ายไปอยู่ห้องพิเศษไหม จะได้สะดวกสบายกว่านี้หน่อย"
"อยู่ห้องนี้ก็ดีแล้วมีเพื่อนเยอะดี"
"บางวันหนูอาจจะไม่ได้มานอนเฝ้าแม่นะ" เพราะเธอก็ไม่รู้เหมือนกันว่าปฐพีเรียกตัวเธอเมื่อไรและเวลาไหน แค่บอกให้แม่รู้เอาไว้ล่วงหน้า
"หนูดูแลตัวเองด้วยนะลูกแม่เป็นห่วงหนูนะ"
รุ่งฤดีเองก็สัมผัสได้ว่าคนเป็นแม่คงมีข้อสงสัยมากมายเกี่ยวกับเรื่องนี้แต่ก็เลือกที่จะไม่พูดมันออกมา เธอรับรู้ได้ว่าแม่พยายามเข้าใจในสิ่งที่เธอกำลังทำ
ค่ำวันเดียวกันที่โรงแรม..
"ถ้าว่างๆ ปฐพีก็ชวนน้องออกมากินข้าวแบบนี้บ่อยๆ นะลูก" มุทิตาพูดกับลูกชายระหว่างที่กำลังทานอาหารอยู่
ปฐพีนั่งมองหน้าผู้หญิงที่แม่หามาให้ เธอชื่อลินดาหน้าตาสะสวย ทั้งรูปร่างทรวดทรงองค์เอวเรียกได้ว่าเซ็กซี่ไม่แพ้รุ่งฤดีเลย
"ได้สิครับแม่" สายตาของปฐพีกวาดมองลินดาอย่างยากจะคาดเดา ก่อนจะเอ่ยตอบผู้เป็นแม่
"หรือถ้าวันไหนปฐพีว่างก็ไปทานข้าวที่บ้านของป้าได้นะลูก" แม่ของลินดารีบเสนอตัวทันที
"ครับ"
"แล้วคืนนี้ลูกจะกลับไปนอนที่บ้านไหม" มุทิตากระซิบถามลูกชายเบาๆ
"ผมจะไปที่ผับหน่อยครับ"
"ไปผับเหรอคะลินดาขอไปด้วยสิ" พอลินดาได้ยินก็ขอไปกับเขา
"น้องลินดาชอบไปเที่ยวแบบนี้ด้วยเหรอ"
"น้องไม่ค่อยชอบหรอก แต่น้องอยากจะไปกับปฐพีมากกว่านะแม่ว่า" มุทิตารีบตอบแทนว่าที่ลูกสะใภ้ เพราะพอใจในตัวลินดามากชาติตระกูลก็ดีเหมาะสมกับปฐพีทุกอย่าง
"ถ้างั้นผมไปนะครับ" เขาลุกขึ้นพร้อมกับชวนลินดาออกไปด้วย
[ผับ]
"มึงมากับใครวะ" พิภพเห็นเพื่อนเดินเข้ามากับผู้หญิงสวยเซ็กซี่อย่างลินดาก็รีบเดินเข้ามาทัก
"แม่กูซึ่งเป็นป้าของมึงน่ะหามาให้เหมือนเคย" ปฐพีหันไปกระซิบพูดกับเพื่อนเบาๆ
จากนั้นเขาก็พาลินดาเดินไปนั่งที่โซน VIP แต่ก็ไม่ใช่ห้อง VIP เพราะโซนนั้นจะมีแค่ไม่กี่โต๊ะ
"ลินดาอยากจะดื่มอะไรก็สั่งเลยนะ" พอหย่อนตัวนั่งลงข้างๆ ลินดา ปฐพีก็พาดมือวางไว้บนขอบโซฟา ให้ความรู้สึกคล้ายกับว่าเขากำลังกอดเธออยู่
"ลินดาสั่งไม่ค่อยเป็นหรอกค่ะ พี่ปฐพีสั่งให้หน่อยสิคะ" ปฐพียกมือเรียกเด็กเสิร์ฟมาสั่งเครื่องดื่มที่เหมาะกับลินดา
ทั้งสองนั่งดื่มกันไปได้สักพัก พิภพก็เดินมานั่งร่วมโต๊ะด้วย พิภพเป็นทั้งเพื่อนสนิทและเป็นทั้งญาติของเขา อายุก็รุ่นราวคราวเดียวกัน พิภพเป็นลูกชายของน้า เจ้าสัวมีลูกสาวอยู่ด้วยกันสองคนแต่มีหลานชายทั้งหมดสามคน มีพายุอีกคนแต่พายุเป็นหลานชายที่ถูกเก็บมาเลี้ยง.....
"ทำไมวันนี้คนเยอะจังวะ" ปฐพีหันไปคุยกับพิภพ
"ลูกค้าเยอะก็ดีแล้วมึงยังจะสงสัยอะไรอีก"
"แต่กูก็ไม่ชอบวันไหนที่คนเยอะเลยว่ะ มันอึดอัด" แขนแกร่งของปฐพีค่อยๆ ย้ายมาโอบไหล่ลินดาไว้ จากนั้นก็ชวนเธอดื่ม
เวลาผ่านไปสักพักฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ทำให้ปฐพีเริ่มขาดสติและมึนเมา ใบหน้าของรุ่งฤดีค่อยๆ แทรกขึ้นเข้ามาในหัว ก่อนที่เขาจะหยิบโทรศัพท์กดโทรหาอีกฝ่าย
>>{"คุณจะให้ฉันออกไปหาตอนนี้ได้ยังไงนี่มันจะตีหนึ่งแล้วนะ"} รุ่งฤดีจำเป็นต้องเปิดเสียงโทรศัพท์ไว้ตลอดเวลาเผื่อเขาโทรมา และคืนนี้เขาก็โทรมาจริงๆ
{"ถ้าภายในครึ่งชั่วโมงเธอไม่มาถึงที่ผับตามที่อยู่ที่ฉันเคยให้ไว้ เธอจะได้รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับเธอ"} น้ำเสียงของชายหนุ่มยานคางชนิดที่ว่าฟังดูก็รู้ว่าเมา
>>{"ก็ได้!"} ตุ๊ดดด~ แล้วเธอก็ตัดสายเขาไป
ก่อนจะออกไป รุ่งฤดีก็แวะเดินไปดูแม่ เมื่อเห็นว่ารุ่งนภายังหลับอยู่ เธอจึงฝากคนข้างเตียงให้ช่วยเป็นหูเป็นตาให้ในระหว่างที่เธอไม่อยู่
ใช้เวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเธอก็มาถึงหน้าผับ
"แล้วเขาจะอยู่ตรงไหนเนี่ยดึกขนาดนี้ไม่กลับไปหลับไปนอนกันหรือไง" พอเดินเข้ามาก็พบกับผู้คนพลุกพล่านแออัด สร้างความรำคาญใจให้รุ่งฤดีเป็นอย่างมาก
เธอลองเดินตามหาเขาที่โซนธรรมดาแต่ก็ไม่เจอ แหงล่ะสิคนรวยอย่างผู้ชายคนนั้นจะยอมอยู่ท่ามกลางคนเยอะขนาดนี้เหรอ
"อุ๊ย! ขอโทษค่ะ" เธอมัวแต่มองหาเขาจนเดินชนเข้ากับผู้ชายคนหนึ่งรูปร่างสูงโปร่ง หน้าตาหล่อเหลาแถมยังดูคล้ายคลึงกับปฐพี
"ให้ผมช่วยอะไรไหม"
"ฉันมาตามหาผู้ชายที่ชื่อปฐพีค่ะโทรหาแล้วแต่เขาก็ไม่รับ"
"ปฐพีเหรอไม่ได้อยู่แถวนี้หรอกอยู่โซนด้านในเดี๋ยวผมพาไป" เมื่อเห็นว่าเธอมาหาเพื่อนสนิทของตน พิภพก็อาสาพาเธอเดินไปยังโซนวีไอพีที่ปฐพีอยู่
พอเข้าไปรุ่งฤดีถึงกับต้องตกใจเพราะตอนนี้ปฐพีกำลังจูบอยู่กับผู้หญิงอีกคนอย่างดูดดื่ม
"ขอเวลานอกก่อนเว้ย มีผู้หญิงมาตามมึง" พิภพเดินไปสะกิดปฐพี เขายอมหยุดการกระทำแล้วหันมามองเธอ
"อ้าวมาแล้วเหรอ" มือหนากวักเรียกให้รุ่งฤดีมานั่งลงข้างๆ
"ผู้หญิงคนนี้เป็นใครคะ" ลินดาเริ่มสงสัยและไม่พอใจ
"เด็กของพี่เองแหละ" พูดจบเขาก็ดึงรุ่งฤดีไปนั่งที่ตักพร้อมกับกอดเธอไว้ ทั้งๆ ที่ลินดาก็ยังนั่งอยู่อีกข้าง
"ทำไมพี่ปฐพีถึงทำแบบนี้แล้วพี่จะเอาลินดาไว้ตรงไหน!"
"พิภพมึงมาเคลียร์ให้กูหน่อยซิ" ปฐพีเรียกตัวช่วยให้พาลินดาออกไปก่อน
"บางครั้งมึงก็ทำเกินไปนะไอ้ปฐพี" พิภพส่ายหน้าให้กับนิสัยด้านลบของเพื่อน ก่อนจะเดินเข้าไปหาลินดา ทว่าเธอก็ลุกขึ้นพรึ่บเดินออกไปโดยที่อีกฝ่ายยังไม่ได้เอ่ยไล่เลยด้วยซ้ำ
"ฉันว่าคุณเมามากแล้วนะ" รุ่งฤดีกระซิบพูดกับเขาในอ้อมกอด
"ใครว่าพี่เมา พี่ไม่ได้เมาพี่ยังไหว" ใครๆ ต่างก็รู้ดีว่าเวลาที่ปฐพีพูดประโยคนี้แปลว่าเขากำลังเมาอย่างได้ที่
"ผับใกล้จะปิดแล้วเดี๋ยวผมว่าพามันขึ้นห้องดีกว่า"
"ขึ้นห้องที่ไหนคะ"
"ก็ข้างบนนี้แหละมันมีห้องส่วนตัวของมันอยู่"
ตอนนี้พิภพกับรุ่งฤดีช่วยกันหิ้วปีกปฐพีคนละข้างเพื่อพาไปที่ห้อง ซึ่งห้องนี้เปรียบเสมือนห้องเชือดในเวลาที่เขาเร่งรีบ แน่นอนว่ารุ่งฤดียังไม่รู้เรื่องเลยสักนิด
- ผู้เขียน
