“ทุกวันเหรอคะ?...แบบนี้คุณต้องให้เงินฉันเพิ่มนะ”
“นี่คุณคิดแค่นี้จริงเหรอเบล นึกว่าจะถอดใจซะก่อนแล้ว”
เธอหรุบตามองต่ำ “ฉันรับเงินคุณมาแล้วนะ ก็ต้องทำงานให้คุ้มค่าเหนื่อย ตกลงก็เอาเป็นว่าฉันไม่ซีเรียสเรื่องผู้หญิงของคุณ”
“ผมยังจะไม่ให้ใครเข้ามาวุ่นวายตอนนี้”
“อ้าว...ทำไมล่ะคะ”
“ก็ขนาดคุณยังอยากทำงานให้คุ้มค่าเหนื่อย ผมในฐานะนายจ้างจ่ายเงินไปแล้วก็ต้องเอาให้คุ้มเหมือนกัน ไม่อย่างนั้นผมขาดทุนแย่”
“คุณก็คิดได้แค่นี้เหมือนกันล่ะค่ะครินต์”
“ผมว่าเราควรสงบศึกนะ...ตอนนี้ผมง่วงมาก”
“ออกจากฉันก่อนซีคะ” ภัทรญาทำท่าเขยื้อนตัวแต่ครินต์กลับยังแนบนิ่ง เขายิ่งกดสะโพกแนบชิด
“ผมอยากอยู่แบบนี้ เดี๋ยวถ้าเกิดมีอารมณ์ขึ้นก็จะได้ไม่ต้องเสียเวลาเล้าโลมให้มันแข็งตัว สอดใส่แบบง่าย ๆ ผมชอบ...อืม...”
“คุณบ้ามาก...ครินต์...อย่าหลับนะคะ” เธอร้องเบาๆ เมื่อจู่ ๆ ก็ได้ยินเสียงเขากรน ปล่อยเธอนอนมองเพดานอย่างขัดใจ
