บทที่ 5

1640 คำ
ลิลลี่ตื่นนอนแต่เช้าลงมาช่วยงานเล็กๆน้อยๆในครัวไม่ลืมที่จะทำเมนูโปรดของลูกสาวตัวน้อย ไม่นานพี่เลี้ยงก็พามีดี้ลงมาข้างล่าง เจ้าหมูน้อยรีบวิ่งเข้ามาในครัวเพราะได้กินหอมๆของไก่ทอดลอยมาติดจมูก "ห๊อมหอมค่ะ มีพี่ไก่ทอดแน่ๆเยยย" "มีแน่นอนค่ะ ของโปรดของลูกสาวแม่นี่หน่า" ทั้งสองคุยกันกระหนุงกระหนิงไม่ทันได้มองว่าผู้เป็นพ่อเดินลงมาแล้ว เขายืนยิ้มเอ็นดูคู่แม่ลูกคู่นี้มากๆ "คู๊นพ่อละคะคู๊นแม่"เป็นจังหวะเดียวกันที่หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองแล้วพบว่าชายหนุ่มเดินลงมาแล้ว "นั่นไงคะ ข้างหลังหนูไง" "คู๊นนนพ่ออ" จากนั้นก็อ้าแขนกระโดดให้ชายหนุ่มอุ้ม "โอ้โห้ ตัวหนักจังเลยโตกว่านี้พ่ออุ้มไม่ไหวแน่ๆเลยครับ" "คิกคิก ไม่หนักค่ะๆ หนูเบ๊าาเบา คู๊นนนพ่ออุ้มไหว" "อ่ะๆ ไหวก็ไหว" แล้วเขาก็หันไปถามหญิงสาวว่า"กับข้าวเสร็จหรือยังครับ" "เรียบร้อยค่ะ ไปรอที่โต๊ะกันเลยค่ะ เดี๋ยวให้เด็กๆช่วยยกออกไป" คู่พ่อลูกหัวเราะคิกคักพากันเดินไปรอที่ห้องรับประทานอาหาร "ทานเยอะๆนะลูกจะกินอะไรบอกพ่อเลยนะ" "ได้เยยค่ะ" ด้านหญิงสาวตักนู้นนี่นั่นให้ลูกสาวจนตัวเองแทบจะไม่ได้กินเขาจึงบอกออกไปว่า "ลิลลี่ทานเลยครับเดี๋ยวพี่ตักให้มีดี้เอง" "อ่อ ขอบคุณค่ะ" "ท้องมีดี้ไม่ร้องแล้วค่าาา อ้วนๆมีดี้อิ่มแย้ว" พูดเสร็จก็เปิดเสื้อโชว์พุงกลมๆที่ป่องขึ้นเล็กน้อยให้พ่อกับแม่ดู "อิ่มแล้วก็พอค่ะ เดี๋ยวแม่จะพาหนูไปเดินเล่นก่อนแล้วค่อยกลับมาดูการ์ตูนนะคะ" "โอเคค่าา คู๊นนพ่อไปด้วยหรือป่าวคะ" "ไปครับ" จากนั้นทั้งสามก็ออกไปที่สวนหย่อมกลางหมู่บ้านให้ได้พบปะผู้คนบ้าง "สนุกมากๆค่าาาา" "เหนื่อยไหมคะ พักกินน้ำก่อนดีกว่าค่ะ" พอดื่มน้ำเสร็จก็วิ่งไปเล่นกับเพื่อนๆต่อ "ได้เวลากลับบ้านแล้วค่ะ แดดเริ่มแรงแล้วเดี๋ยวหนูจะไม่สบายเอาได้" "โอเคค่าา บ๊ายบายๆๆๆ" เด็กๆบอกลากันแล้วก็พากันกลับบ้านใครบ้านมัน หญิงสาวพามีดี้มานอนดูการ์ตูนที่ห้องรับแขก มีดี้ตัวน้อยนอนซบอยู่บนอกผู้เป็นแม่ ตาใสๆเริ่มสลึมสะลือ "ง่วงแล้วสิท่า ลูกสาวคนสวยของแม่" จากนั้นเธอก็ก้มหอมแก้มลูกสาวอย่างแสนรัก "ลิลลี่พาลูกขึ้นไปนอนก่อนนะคะพี่คชา" "ครับ พี่ว่าก็จะขึ้นไปงีบสักหน่อย" เมื่อหญิงสาวส่งลูกตัวน้อยเข้านอนแล้วก็เดินมาที่ห้องนอนของตน ความเย็นฉ่ำของแอร์ปะทะหน้าของหญิงสาว "อ้าว ยังไม่นอนหรอคะ" "ครับมัวคิดอะไรเพลินๆ" "คิดอะไรคะ คิ้วขมวดขนาดนั้น" "เรื่องงานน่ะครับ ลูกน้องไม่ได้เรื่อง" "พี่อย่าเครียดมากไปนะคะเดี๋ยวแก่เร็วไม่รู้ด้วย" "ว่าพี่หรอ มานี่เลยมาถูกทำโทษซะดีๆเลย" หญิงสาวเตรียมจะวิ่งหนีชายหนุ่มแต่ถูกเขาคว้าเอวเอาไว้ก่อนจึงล้มลงไปนั่งอยู่บนตักชายหนุ่ม เขาเอาหนวดมาถูทีแขนของเธอ เธอได้แต่ร้องห้าม"อย่าค่ะๆ ลิลลี่จั๊กจี้ ฮ่าๆๆๆ" เขายังไม่ยอมหยุดส่วนเธอก็หัวเราะจนน้ำตาซึม "พี่คชาาา พอแล้วค่ะ จะทนไม่ได้แล้วนะ" "ทนไม่ได้ก็ไม่ต้องทนสิคะ" "เอ๊ะพี่นี่" เธอหันหลังไปเพื่อจะต่อว่าแต่จังหวะที่หันไปทำให้จมูกของทั้งคู่ชนกันพอดี สายตาสองคู่ประสานกันชายหนุ่มไม่รีรอที่จะระลึกความหลังเขาก้มลงจูบปากของหญิงสาวอย่างดูดดื่มมือไม้เริ่มไม่อยู่สุข ลูบไล้ไปที่หน้าขาเนียนของหญิงสาว หญิงสาวเริ่มหายใจไม่ออกจึงทุบไปที่อกของชายหนุ่ม เขาจึงยอมปล่อยริมฝีปากออกจากเธอ เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นก็พบว่าหางตาของเธอแดงๆเหมือนคนกำลังจะร้องไห้ ในใจของเขาเริ่มร้อนรน "ลิลลี่เป็นอะไรครับ ร้องไห้ทำไม" "พี่คชาก็รู้นี่คะ ว่าลิลลี่แอบรักพี่ พี่ทำอย่างนี้ได้ยังไง พี่บอกกับลิลลี่ว่าเราแต่งงานกันเพราะลูกให้เว้นระยะห่างแต่พี่ก็มาทำแบบนี้ลิลลี่จะตัดใจจากพี่ได้ยังไง ฮือออ ฮือ"หญิงสาวร้องไห้ออกมาเสียงดัง ชายหนุ่มเมื่อได้ฟังว่าหญิงสาวนั้นแอบรักตนมาตั้งนานแล้วจึงรู้สึกพึงพอใจเป็นอย่างมากเธอรักเขาแล้วทำไมเขาจะเริ่มากเธอบ้างไม่ได้ "โอ้ๆ พี่ขอโทษที่เคยพูดอย่างงั้น เอาอย่างงี้ดีกว่า พี่ว่าต่อจากนี้ไปเรามาเริ่มเปิดใจให้กันดีกว่า ไม่ต้องพยายามลืมพี่เด็ดขาดเลยนะ เพราะลิลลี่จะต้องจำและรักแค่พี่คนเดียว" หญิงสาวจึงทุบไปที่น่าอกของชายหนุ่มแรงๆ 2-3 ที "คนบ้าา ไอ้คนเอาแต่ใจ" "ไม่ร้องครับไม่ร้อง มาๆพี่เช็คน้ำตาให้"จากนั้นหญิงสาวก็ก้มซบหน้ากับอกของชายหนุ่ม และเผยรอยยิ้มร้ายกาจออกมา ฮ่าๆ มารยาหญิงนี่มันใช้ได้ผลจริงๆ เธอได้แต่ยิ้มมีความสุขที่ชายหนุ่มตกหลุมพรางเธอเข้าแล้ววว หลังจากที่ทั้งเขาและเธอปรับความเข้าใจกันได้ก็ดูเหมือนว่าความสัมพันธ์ของทั้งคู่นั้นพัฒนาไปในทางที่ดีขึ้นเรื่อยๆ แน่นอนสิว่าการที่พ่อแม่ไม่ทะเลาะเบาะแวงกัน พูดจาดีๆต่อกัน นั้นจะทำให้ครอบครัวอยู่อย่างเป็นสุข ครอบครัวของชายหนุ่มเป็นครอบครัวใหญ่ที่เป็นตัวอย่างที่ดีเพราะเขาและน้องรักใคร่สามัคคีกัน ดูแลกันสม่ำเสมอยิ่งกับน้องสาวคนเล็กยิ่งเป็นแก้วตาดวงใจของทุกคน พูดถึงคนเป็นน้าวันนี้ก็มารับหลานสาวตัวน้อยแต่เช้าเพราะได้สัญญาไว้ว่าจะพาไปทานไอศกรีม "เย้ๆ อาครีมมาแย้วว" "ดีใจหรือป่าวเอ่ย จะได้ไปทานไอศกรีมกันแล้ว" "ดีจายยค่าา เลิฟๆ" แม่หนูน้อยส่งสายตาวิ๊งๆให้ผู้เป็นอา หญิงสาวหมั่นเขี้ยวเลยดึงแก้มของหมูน้อยจนยืด "โอ้ยยย แก้มหนูยืดๆหมดแย้ววอาครีม" "ฮ่าๆ ไม่แกล้งแล้ว ไปๆ" แล้วทั้งสองก็จูงมือกระหนุงกระหนิงกันออกไป คนเป็นย่าเห็นหน้าลูกสะใภ้เศร้าลงคงจะไม่เคยห่างลูกเลยซินะจึงเอ่ยบอกไปว่า "เฮ้อลูกไม่อยู่แม่คงเหงาละสิ คชาทำไมไม่พาน้องไปเดินเที่ยวบ้างละ ห้างเที่ยวบ้านเราก็ได้" "ลิลลี่อยากไปซื้ออะไรหรือเปล่าครับ เดี๋ยวพี่พาไป วันนี้พี่ว่าง" "ลิลลี่อยากได้ของใช้นิดหน่อยค่ะ รบกวนด้วยนะคะ" "ได้เลยครับงั้นพี่ว่าเราออกไปกันเลยดีกว่า" "ได้ค่ะเดี๋ยวลิลลี่ขอไปหยิบกระเป๋าแปบนึงค่ะ" "ได้ครับ พี่รอที่รถนะ" ณ ห้าง xxx  ลิลลี่ซื้อของใช้ให้มีดี้เป็นส่วนใหญ่และแวะซื้อของส่วนตัวบ้าง เธอเดินมาแผนกสตรีเพื่อหาซื้อเสื้อชั้นใน เพราะตัวเก่าที่ใช้มันเก่าแล้วเธอแน่ใจว่าใช้งานคุ้มค่าแล้วจึงเปลี่ยนใหม่ "เอ่อ พี่คชาจะไปดูโซนอื่นก่อนก็ได้นะคะลิลลี่ขอเลือกสักครู่ "ไม่เป็นไรครับ เข้าไปเลือกเลยครับเดี๋ยวพี่ซื้อให้ครับ" "ไม่เป็นไรค่ะ ของลิลลี่ทั้งนั้น" "ได้ไงละ ของเมียคนเดียวทำไมจะซื้อให้ไม่ได้ละ หืมม" "งั้นก็ตามใจเถอะค่ะ" เขาเดินตามเธอตัวติดเป็นตังเม ยืนดูเธอคุยกับพนักงานและเก็บข้อมูลเกี่ยวกับการเลือกชั้นในของหญิงสาว "ตัวนี่สวยดีนะครับ พี่ชอบบ"กระซิบบอกเธอแล้วก็เดินไปรอเธอเพื่อจะจ่ายตังค์ หญิงสาวแก้มขึ้นสีแดงระเรื่อเขินอายพนักงาน ถึงแม้เขาจะไม่ได้พูดอะไรดังมากแต่ก็ยังได้ยินอยู่ดีเพราะอยู่ใกล้กัน พนักงานส่งยิ้มให้แล้วพูดว่า "เพิ่งแต่งงานใหม่ใช่ไหมคะ เป็นคู่ที่น่ารักมากเลยค่ะ" "ลูก 1 แล้วค่ะ" ส่งยิ้มให้พนักงานจากนั้นก็เดินไปให้ชายหนุ่มจ่ายตังค์ "ได้ของครบแล้วใช่ไหมครับ" "ครบแล้วค่ะ" "ลิลลี่อยากกินอะไรก่อนไหมครับ" "อาหารญี่ปุ่นดีไหมคะ" "ได้หมดเลยครับ ไปครับ" เมื่อกลับมาถึงบ้านก็เป็นจังหวะเดียวกันกับน้าสาวมาส่งหลานกลับบ้านพอดี "โอ้โห้ มาพร้อมกันพอดีเลยค่ะ มีดี้ทานไอศกรีมอร่อยไหมคะ" "อย่อยยยยค่า มีดี้กินชอคเลต" "อ้วนน้าาาเจ้าหมูอ้วน" คนเป็นพ่อแซวลูก "โนวๆ มีดี้ไม่อ้วน หนูกินนิดเดียวว" "โอเคครับๆ ไปๆเข้าบ้านไปหาคุณปู่คุณย่ากัน" "มากันแล้วหรอลูก" "ไปเที่ยวกันสนุกไหมลูกทั้งพ่อทั้งหลานเลย" "สนุกค่าาา" ตอบเสียงดังฟังชัด "รักอาครีมมม ซื้อหนังฉือออให้มีดี้ด้วย "คู๊ณพ่อคู๊นแม่เย้านิทานให้มีดี้ฟังคะนะ" "ได้เลยครับเอาไว้คืนนี้นะครับ" "โอเคค่า"
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม