“ขอโทษค่ะ…อันมีแต่ชุดแบบนี้ทั้งนั้นเลย” อันธิกาตอบไปตามความจริง อยากสวนเขากลับไปเหลือเกินว่าเธอไม่เคยนึกอยากจะไปเป็นเลขาหน้าห้องของเขาเลยสักนิด หากเลือกได้เธออยากทำงานอยู่ที่เดิมมากกว่าเพราะนอกจากมันจะทำให้เธอมีความสุขกับงานที่ทำแล้วนั้น เธอยังมีเพื่อนร่วมงานอีกมากที่พร้อมจะเข้ามาทักทาย ให้ความช่วยเหลือกันตลอด แต่จู่ๆ ต้องย้ายงานไปแบบนั้น ไม่รู้เลยว่าจะหาเพื่อนร่วมงานที่ดีๆ ได้อีกรึเปล่า
“ไปหาซื้อใหม่ซะ ฉันไม่อยากถูกหัวเราะเยาะว่าเอายัยป้าที่ไหนก็ไม่รู้มาเป็นเลขา!” แน่นอนว่าทุกคำที่ตอบกลับมานั้นแสบสันจนหญิงสาวเริ่มขาดความมั่นใจ แน่นอนว่าการที่เธอไม่ชอบแต่งตัวมันไม่ใช่เรื่องแปลกเลยสักนิด แต่ก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงต้องมายุ่งวุ่นวายกับเรื่องพวกนี้ ทั้งๆ ที่มันก็เป็นเรื่องส่วนตัวของเธอแทบทั้งสิ้น
หากจะถูกใครสักคนหัวเราะ มันก็เป็นเรื่องของเธอไม่ใช่รึไง!
“ที่
