"ทิชาควรอยู่ห่างผู้ชายคนนั้นใช่มั้ยคะ?"
หญิงสาวข้างๆผมถามทวนด้วยน้ำเสียงหวาดหวั่น ซึ่งผมได้แต่พยักหน้ากลับไปเท่านั้น จริงๆแล้วผมไม่อยากให้ร้ายใครนั่นไม่ใช่วิสัยผม ทุกๆอย่างที่ผมเจอมาตั้งแต่เล็กจนโตก็เก็บเงียบมาตลอด
แต่วันนี้ผมต้องบอกผู้หญิงคนนี้ให้รู้ มันอาจจะดูแย่ที่ความรู้สึกผมยังไม่เต็มร้อยกับเธอ แต่คุณทิชาเป็นคนดีเกินกว่าจะรับมือกับสองพ่อลูกนั้น...
พ่อ คือพ่อของผมที่ผมไม่เคยเรียกว่าพ่อ ส่วนน้องชายที่เกิดไร่เรี่ยกันผมก็ไม่เคยคิดว่ามันเป็นน้อง พวกมันคือฆาตกร ที่ทำได้ทุกอย่างเพื่อผลประโยชน์ของตัวเอง
"คุณหมอ..." ผมหันไปมองเจ้าของมือที่เอื้อมมากุมมือผมอีกครั้ง ก่อนจะส่งยิ้มให้อย่างที่เคยทำมาตลอด
"อย่าให้ผู้ชายชื่อสิงหาเข้ามามีบทบาทในชีวิตคุณนะ"
"แน่นอนอยู่แล้วค่ะ เอ่อแต่ถ้าเราจะลองคุยๆกัน ละ...แล้วคู่หมั้นของคุณหมอล่ะคะ"
ผมชะงักไปทันที จริงสินะผมยังไม่ถอนหมั้นกับบะหมี่อย่างเป็นทางกา
