ค่อนข้างเหลือเชื่อที่ฉันฟัง และฉันทำตามคำสั่งทุกอย่าง ตั้งแต่มองนาฬิกาอะนาล็อกที่เข็มค่อยๆขยับทีละวินาที และฟังสิ่งที่เขาถาม
"กลัวอะไรเหรอครับ?"
"กลัวผิดหวังค่ะ" ฉันตอบออกมา ขณะที่ตายังมองนาฬิกาอยู่
"ผิดหวังจากอะไร? ตอนนี้คุณกำลังหวังอะไรเหรอครับ"
"ฉันหวังจะเป็นคนพิเศษของหมอธันวา" ฉันไม่เห็นสีหน้าเขาและไม่กล้าหันมอง รู้แค่ว่าตัวเองกำลังคุยกับนาฬิกาเรือนนี้เท่านั้น ซึ่งมันก็ช่วยได้ดี...ฉันกล้าจะพูดและบอกทุกอย่างในใจ
จนเขาถามขึ้นมาอีก
"ทำไมถึงชอบผู้ชายคนนั้น?"
"เขาทำให้ฉันกล้าเป็นตัวของตัวเอง และฉันก็อุ่นใจเวลาที่อยู่กับเขา"
"เขาอาจจะทำตามหน้าที่..." ฉันกำมือที่วางบนตักแน่น บอกเลยว่ากลัวสิ่งที่ตัวเองจะรับรู้มาก แต่ไอ้เข็มนาฬิกามันไม่หยุดพักมันมีเวลาจำกัดแค่ห้ารอบ และแน่นอนกำลังเร่งเร้าให้ฉันต้องพูดออกมาตอนนี้
"เรื่องนั้นฉันรู้ค่ะ ฉันเข้าใจ เพราะฉันเข้ามาหาเขาในฐานะคนไข้"
"เมื่อคื
