ซันเดย์ มาเฟียเถื่อน

เมา

" เธอสั่งมาเยอะขนาดนี้เธอจะกินหมดไหม "

ผมถามเธอออกไป ทีแรกเธอเหมือนจะเกรงใจแต่พอผมบอกให้เธอสั่งตามใจตัวเองเธอก็สั่งมาซะเต็มโต๊ะเลย เหมือนต้องการประชดผมยังไงอย่างงั้น

" เอ่ออ..ต้องหมดสิคะเพราะว่าอาหารน่ากินทุกอย่างเลย "

เธอยิ้มให้ผมอีกครั้ง ทำไมยิ้มของเธอถึงมีผลกับจิตใจของผมนะ ผมดุเธอไม่ลงทุกครั้งที่เธอยิ้มให้ผม

พอพวกผมเริ่มลงมือทานอาหารก็มีเครื่องดื่มมาเสริมก็คือไวน์ชั้นดี

" มิลล์สั่งไวน์มาให้ด้วยนะคะ "

" เธอกินไวน์เป็นด้วยหรอ "

ผมถามเธอออกไปอย่างสงสัย

" ครั้งแรกน่ะค่ะ "

เธอยิ้มแห้งมาให้ผม ยัยบ๊องนี่ไม่เคยดื่มไวน์แต่สั่งไวน์มาดื่ม จะรอดไหมผมจะคอยดู

มิลล์

ฉันที่พยายามนั่งกินอาหารให้ได้มากที่สุดเพราะว่าสั่งมาเยอะเหลือเกิน จนตอนนี้ฉันอิ่ม พอฉันอิ่มทีไรตาฉันก็เริ่มง่วง ฉันหยิบไวน์มาลองดื่มฉันไม่รู้หรอกนะว่ามันจะต้องดื่มยังไงฉันเลยกระดกทีเดียวจนหมดแก้วเลย รสชาติดีแฮะ

" เฮ้ย! มิลล์กินทีเดียวหมดแก้วเลยหรอเดี๋ยวก็เมาหรอก "

พี่เวย์พูดกับฉันแล้วทำท่าทางตกใจ

" อร่อยออกค่ะ ขออีกแก้วนะคะ "

ประโยคแรกฉันหันไปตอบพี่เวย์และประโยคหลังฉันหันไปบอกกับพนักงานเสิร์ฟ

เวลาผ่านไปสักพักฉันที่นั่งกินไวน์ไปเรื่อยๆจนตอนนี้เริ่มรู้สึกตัวว่าเริ่มเมาแล้วล่ะ แล้วเวลาฉันเมาทีไรฉันก็จะรั่วตลอด แต่วันนี้ต้องพยายามคีพลุคเอาไว้ อย่าให้เขาเห็นท่าทางเปิ่นๆของเราเด็ดขาด

ซันเดย์

ผมนั่งมองเธอที่กำลังดื่มไวน์อยู่สักพักใหญ่แล้ว ผมรู้ทันทีว่าเธอต้องเมาเธอไม่เคยดื่มแล้วก็กระดกเข้าไปเหมือนน้ำเปล่าขนาดนั้น ที่ผมไม่ห้ามเธอเพราะว่าผมอยากรู้ว่าเธอเป็นคนยังไงผมอยากให้เธอแสดงตัวตนออกมา เธออยากสั่งอาหารผมก็ให้เธอสั่งเธออยากดื่มไวน์ผมก็ให้เธอดื่ม

" มิลล์...ม่ายหวายแล้วค่ะ "

เธอพูดออกมาแทบไม่เป็นประโยค เธอคงเมาได้ที่แล้วสินะ

" กูว่าเธอคงเมาแล้วล่ะ "

ไอ้เวย์พูดออกมา หลังจากที่มันก็คงนั่งมองเธออยู่สักพักใหญ่ๆแล้ว

" อืม..กูก็ว่าอย่างนั้นแหละ งั้นเรากลับกันเลยไหม "

" ดีเหมือนกัน กูก็ดื่มจนเริ่มมึนๆแล้วเหมือนกัน "

เวย์ตอบ

ในระหว่างที่ผมกับไอ้เวย์กำลังลุกขึ้นและเตรียมจะไปพยุงยัยตัวเล็กนี่ เธอก็ดันพูดในสิ่งที่พวกผมไม่คาดคิด

" พี่เวย์หล่อจาง ใจดีด้วย มิลล์ชอบแบบนี้ พี่คือผู้ชายในฝันของมิลล์เลยนะ "

ไอ้เวย์ดูจะตกใจ มันหันมามองหน้าผมทันที

" กูไม่ได้คิดอะไรกับน้องเขาแบบนั้น แล้วก็ไม่เคยคิดด้วย กูเอ็นดูเธอแบบแค่น้องสาวคนนึงเท่านั้น "

ผมยอมรับตามตรงว่าตอนนี้ผมก็เริ่มทำตัวไม่ถูกผมสนใจในตัวเธอแต่ตัวเธอกลับชอบเพื่อนของผม หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ผมจัดการอุ้มยัยตัวเล็กนี่แล้วเดินออกไปนอกร้านทันที

บรรยากาศภายในรถเงียบสนิทไม่มีใครพูดอะไรออกมา แล้วยัยตัวเล็กนี่ก็หลับไปแล้ว

" เธอหลับไปแล้วจะให้กูไปส่งที่ไหนวะ "

" ไปคอนโดกูแล้วกัน "

หลังจากมาถึงคอนโด ผมอุ้มเธอขึ้นมาถึงห้องแล้ววางเธอลงบนเตียงของผมอย่างเบามือ คืนนี้ผมไม่คิดที่จะทำอะไรเธอหรอกนะเพราะว่าผมรู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ตั้งแต่ที่เธอบอกชอบเพื่อนของผมแล้ว

ผมหาผ้าชุบน้ำแล้วมาเช็ดตัวให้กับเธอ แบบที่ผมไม่เคยทำให้ผู้หญิงคนไหนมาก่อน ในระหว่างที่เช็ดตัวไปผมก็ต้องหายใจติดขัดเพราะว่าผมต้องปลดกระดุมเสื้อเธอลงมาเพื่อที่จะได้เช็ดตัวได้อย่างสะดวก แต่ผมก็ใช้ผ้าห่มปิดไว้ ผมจะไม่ฉวยโอกาสกับเธอถ้าเธอไม่เต็มใจ

" อื้อ...หนาว...พอแล้ว..หนาว "

อย่าครางแบบนี้ถ้าเธอยังอยากนอนหลับสบายอยู่

ผมรีบเช็ดตัวให้เธอให้มันเสร็จๆไปเพราะถ้าหากขืนปล่อยไว้แบบนี้เธอไม่รอดเนื้อมือผมแน่ เสียงครางหวานๆนั่นกระตุ้นอารมณ์ความดิบเถื่อนของผมได้เป็นอย่างดี

หลังจากที่เช็ดตัวเสร็จแล้วผมรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอโดยเอาเสื้อเชิ้ตที่อยู่ในตู้ตัวที่เล็กที่สุดมาใส่ให้กับเธอ หลังจากนั้นผมก็รีบเข้าห้องน้ำเพื่อไปจัดการกับตัวเองทันที

" อ๊าาส์...ยัยแม่หมดเธอทำให้ฉันต้องช่วยตัวเองในรอบหลายปี "

เขาไม่เคยต้องช่วยตัวเองแบบนี้มานานเท่าไหร่แล้ว ชีวิตของเขามีแต่สาวๆห้อมล้อมไม่เคยขาดแต่ดูวันนี้สิ ส่วนยัยตัวเล็กนั่นน่ะหรอหลับไปไม่รู้เรื่องแล้ว

ผมอาบน้ำจัดการตัวเองสักพักประมาณชั่วโมงกว่า เสร็จแล้วก็เดินออกมาข้างนอก ผมเดินตรงไปที่เตียงแล้วล้มตัวลงนอนข้างเธอ ผมไม่ใช่สุภาพบุรุษขนาดที่จะต้องไปนอนโซฟาแล้วปล่อยให้เธอนอนเตียงนุ่มๆของผมหรอกนะ เตียงผมออกจะกว้าง นอนด้วยกันก็คงไม่เป็นไรหรอกก็ผมไม่ได้จะทำอะไรเธอนี่แต่ถ้าเธอทำผมก่อนก็ว่าไปอย่าง

ผมที่กำลังจะหลับตาลงอยู่ๆยัยตัวเล็กนี่ก็ละเมอ แล้วก็ขยับมาใกล้ผมเธอเอาขามาพาดเอวผมไว้ ผมรู้สึกตกใจอยู่ไม่น้อย พยายามดึงขาของเธอออกไปจากเอวของผม นอกจากผมจะดึงไม่ออกแล้วเธอยังขยับเข้ามาใกล้จนตอนนี้หน้าของเราใกล้กันแค่ไม่ถึงคืบเท่านั้น