ดอกรักสีทองคล้ายกำลังบานเบ่งเปล่งประกายต้อนรับพวกเขาสองคนอยู่ตรงหน้า
เมื่อบุบผาอ่อนนุ่มแย้มบาน ส่งน้ำหวานไหลซึมออกมา ร่างเล็กก็สะดุ้งเฮือกกายใหญ่ผลักดันสอดประสานเป็นหนึ่งเดียวกับเธอในเวลาตต่อมา
“เจ็บ”
หัวใจของคนเลวอ่อนยวบลงเมื่อได้ฟังคำนั้น เขาไม่ปรารถนาให้เธอเจ็บ จึงก้มลงปลอบโยนเธฮด้วยจุมพิตแสนหวาน ทำเอาเธอครางอืออาร์ในลำคอเหมือนว่าพอใจ สองมือเล็กก็ยกขึ้นโอบรอบลำคอแข็งแรง และคลำสะเปะสะปะไปตามแผ่นหลังกว้าง
แม้จะเงอะงะ แต่มันคือความไร้เดียงสาของเธอ เธอไม่ได้ร้ายเดียงสาอย่างที่เขาคิดแต่แรกเลย เธอรักษาสิ่งที่มีค่าของตนเองเอาไว้อย่างดีมาโดยตลอด อย่างไม่น่าเชื่อ เธอจึงมีค่าสำหรับคนเลวๆอย่างเขาในตอนนี้
กายใหญ่โยกขย่ม ทุกจังหวะการโจนจ้วงอัดแน่นไปด้วยความเสียวซ่านทำให้เธอสะท้านไหวได้ทุกครั้ง โดยที่ดวงตายังหลับพริ้ม
ฟ้าวลัยอาจคิดว่าตนเองกำลังฝัน และเขาจะเป็นฝันดีของเธอในคืนนี้
หัสดินบรรจงข
