มอมรักร้อนเสน่หา

มอมรักร้อนเสน่หา ประกอบด้วย (มอมรักแม่เลี้ยงสาว + มอมรักคนสวน + มอมรักเมียนาย) เล่มที่ 1 มอมรักแม่เลี้ยงสาว อารัมภบท “ไม่จูบกู๊ดไนท์ฉันก่อนเหรอแล้วค่อยออกไป” เขารู้ว่ามันเป็นเพราะฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่เธอดื่มมันเข้าไปตั้งมากมายหลายแก้ว เขารู้ว่าถ้าหากเธอมีสติมากกว่านี้ เธอคงจะรีบไล่เขาออกไปจากห้อง แต่ว่าเขาเองลึกๆแล้วก็ต้องการให้เธอเมาแบบนี้ไม่ใช่เหรอ จูบกู๊ดไนท์นั้นยืดยาวออกไป จากหนึ่งนาทีเป็นสองนาที และสามนาที จนสิ่งที่แตะต้องสัมผัสกันมันมากกว่าริมฝีปาก หัสดินแทบลุกไหม้ไปด้วยเพลิงราคะที่ลุกลามท่วมกาย ความร้อนจากแอลกอฮอล์ยังว่าดับยากแล้วในคืนนี้ แต่ความร้อนจากไฟกามาดับยากยิ่งกว่าหลายร้อยเท่าพันทวี ‘ขอโทษนะฟ้าวลัย ที่ฉันเลวกว่าที่เธอคิดเอาไว้มาก และฉันอยากจะบอกเธอเหลือเกินว่า ฉันยอมรับไม่ได้ที่จะเป็นลูกเลี้ยงของเธอ เพราะสิ่งที่ฉันมอบให้กับเธอได้ คือความเป็น ผัว เท่านั้น’ ตอนที่ 1 ยินดีต้อน(รัก)รับ 35% หัสดินไม่เข้าใจว่าทำไมบิดาของเขาจะต้องเดินทางไปดูงานที่ต่างกระเทศในวันนี้ด้วย แล้วทิ้งภาระอันหนักอึ้งในการต้อนรับอิหนูของท่านให้กับเขาในวันนี้โดยที่เขาไม่อยากจะเจอหน้าอิหนูคนใหม่คนนี้เลยสักนิดเดียว แม้ว่าท่านจะบอกมาว่าเธอสวยมากก็ตาม ‘จะสวยขนาดไหนกันเชียว’ แต่ก็โชคดีหน่อยตรงที่เขาไม่ต้องถ่อสังขารขับรถไปรับเธอด้วยตนเอง เพราะเจ้าหล่อนตอบกลับเขามาทางโทรศัพท์ว่าหล่อนจะเดินทางมาที่บ้านหลังนี้เอง ‘หล่อนบอกว่าหล่อนสามารถ’ แต่นี่ก็เลยเวลานัดที่เจ้าหล่อนบอกว่าจะเดินทางมาถึงมาเกือบชั่วโมงหนึ่งแล้ว มาวันแรกก็เลทแบบนี้ แสดงว่าเป็นคนที่ไม่รักษาเวลาแน่ๆ ‘แย่! พวกผู้หญิงก็น่าเบื่อแบบนี้ ชอบปล่อยให้ผู้ชายรอ ชอบให้ผู้ชายบริการ ผู้ชายคนไหนเปย์หนักๆ พวกหล่อนก็ยินดีพลีกายให้ทุกอย่าง แน่นอนว่าหล่อนคนนี้ก็คงเป็นหนึ่งในแม่ผู้หญิงพวกนั้นที่ กระหายเงิน’ “ป้าเล็ก” “ขาคุณดิน หิวข้าวแล้วใช่ไหมคะ เดี๋ยวป้าจะให้ดอกอ้อมันจัดสำรับมาให้ค่ะ” “ผมยังไม่หิว ผมวานป้าช่วยอยู่ต้อนรับเมียคนที่สี่ของป๊าให้หน่อยนะ ผมขอไปนั่งดื่มเบียร์สักหน่อย บอกให้ดอกอ้อเอากับแกล้มไปให้ผมด้วย” “ได้ค่ะ” “ไม่ต้อง! ฉันมาถึงแล้ว ไม่จำเป็นต้องมีใครมาต้อนรับฉันหรอก ฉันดูแลเองได้ ขอแค่กุญแกห้องของคุณท่านให้ฉันก็พอแล้ว” ‘โอ้โฮ มาแบบหยิ่งทะนงเสียด้วย’ หัสดินยกยิ้มมุมปากพลางสำรวจหญิงสาวไปด้วย ลุงสันคนสวนที่พ่วงด้วยตำแหน่งคนขับรถตกตะลึงมองแขกผู้มาใหม่ตาค้าง ส่วนป้าเล็กแม่บ้านเก่าแก่ มองหญิงสาวแปลกหน้าด้วยแววตาเรียบเฉย ดอกอ้อสาวใช้วัยยี่สิบห้าที่เดินเข้ามาพอดีมองอิหนูคนใหม่ของเจ้านายของเธออย่างหยันๆ ฟ้าวลัยรู้เลยว่า เธอคงไม่เป็นที่ต้อนรับของคนบ้านนี้เท่าไรนัก โดยเฉพาะลูกชายของคุณหัตถการ สายตาคมร้อนแรงของชายหนุ่มปราดมองเธอขึ้นลงหลายตลบแล้วยิ้มมุมปากเล็กน้อยตามแบบฉบับของเขาเช่นเดิม ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้ ‘อิหนูคนที่สี่ของชายแก่บ้าตัณหา’ อีกนิด ในระยะห่างแค่วาเดียว ฟ้าวลัยแหงนมองหน้าเขาจนคอตั้ง “ยินดีต้อนรับสู่วิมานสีทองนะ แม่เลี้ยงคนสวย” ท่าทางยียวนกวนประสาททางแววตาและคำพูดของหัสดิน ทำให้ฟ้าวลัยประเมินนิสัยของผู้ชายตรงหน้าได้ไม่ยากเลย ‘หยาบ!’ ‘คงจะเหมือนอย่างที่คุณท่านบอกเธอเอาไว้จริงๆว่า ลูกชายของท่าน มันชอบกวนประสาทท่านได้ทุกวัน มันเป็นโรตจิตชอบคิดอกุศลกับผู้หญิงทุกคนที่ไม่ใช่แม่ของมัน ถ้าหนูฟ้ามาอยู่บ้านฉัน หนูฟ้าต้องใจเย็นๆนะ’ เธอต้องทำใจให้เย็นขนาดไหน ถึงจะไม่รู้สึกอะไรกับสายตาร้อนแรงที่กำลังมองเธออย่างแทะโลม เหมือนจะเปลื้องผ้าเธอได้อยู่ในตอนนี้ ‘วันนี้ต่อให้เจ้าหล่อนเป็นดั่งน้ำแข็งขั้วโลก เขาก็จะละลายน้ำแข็งก้อนนั้นด้วยความร้อนในกายเขา’ บิดาบอกเขาให้ต้อนรับและดูแลเธอให้ดีๆ เขาก็จะต้อนรับและดูแลเธอให้ดีๆสมกับที่บิดาของเขา ได้ฝากฝังเอาไว้ ‘ก็ดูสวยดี แต่ดูท่าทางกร้านโลกแบบนี้นี่เอง ป๊าถึงชอบ แต่เธอต้องผ่านคืนนี้ไปให้ได้ก่อนเถอะ ยัยฟ้าบรรลัย’ “มองฉันพอรึยังคะ ไหนล่ะกุญแจ ฉันเดินทางมาเหนื่อยๆ ตัวก็เหนียว อยากอาบน้ำสักหน่อย แล้วก็จะนอนเลย” “คุณกินข้าวเย็นมาแล้วเรอะ ถึงบอกว่าอาบน้ำแล้วจะนอนเลย” “ฉันไม่กินอาหารหลังหกโมงครึ่ง ฉันจะดื่มแค่นมแก้วเดียวก่อนนอนเท่านั้น” หัสดินมองเจ้าของร่างเพรียวระหงจากหัวจรดเท้าอีกครั้ง แล้วก็ไม่แปลกใจเลย “ดูแลตัวเองดีแบบนี้นี่เอง ป๊าผมถึงได้ชอบ” “ฉันถือว่าเป็นคำชมนะคะ แต่ขอกุญแจห้องด้วยค่ะ ฉันเหนื่อย” “บ้านหลังนี้ ไม่มีใครเขาล็อกห้องตอนจะนอนกันหรอก ห้องของผมหรือห้องของป๊า พวกคนรับใช้ไม่ต้องใช้กุญแจไขเข้าไป เพราะเราไม่เคยล็อก ส่วนคุณก็เข้าได้ทุกห้องที่ไม่ได้ล็อกได้ตามสบาย แล้วคืนนี้จะแอบเข้าห้องของผมก็ยินดีต้อนรับนะ” ชายหนุ่มยื่นหน้าเข้ามาใกล้ แล้วยิ้มตาพราวใส่เธอ แถมยังแลบลิ้นเลียปากใส่หน้าเธออีกต่างหาก ฟ้าวลัยต้องสูดเอาอากาศเข้าปอดลึกๆช้าๆ ก่อนจะนับหนึ่งถึงสิบในใจแล้วพ่นออกมา “ถ้าไม่มีอะไรแล้วฉันขอตัว” “เชิญคร้าบแม่เลี้ยงคนสวย ป้าเล็กช่วยนำเธอไปทีนะครับ” “ได้ค่ะคุณดิน”