ปานมาศมาที่เพนท์เฮาส์ที่เธอคุ้นเคยหลังจากที่เขาเช็กแล้วว่าพี่สาวไม่ได้อยู่ที่ห้องนั่งเล่น เพียงครู่เดียวพวกเธอก็มาอยู่ในห้องนอนที่ตกแต่งสไตล์มินิมอล สีขาวสะอาดตัดกับไม้สีอ่อน
ห้องกรุ่นกลิ่นหอมเหมือนที่อบอวลอยู่บนรถนาวินบ่งบอกว่านี่คือพื้นที่ของเขาที่แท้จริง
พอประตูห้องปิดนาวินก็สาวเท้าเดินเข้ามารวบเธอไว้ในอ้อมแขนจนแนบลำตัวแกร่งของเขา ปานมาศหายใจไม่ทั่วท้องเพราะรู้สึกวาบหวิวแต่เลือดนักสู้ทำให้เธอกอดเขากลับแล้วกระซิบบอก
“ปานอาบน้ำมาแล้ว”
“ผมก็เหมือนกัน”
อ้อ ที่ไปหาเธอช้าไม่ใช่เพราะติดงานอะไรแต่เพราะใช้เวลาอาบน้ำนี่เอง
มือนาวินเลื่อนจากแผ่นหลังของเธอมาช้อนที่ท้ายทอยก่อนเขาจะก้มลงมาจูบอย่างจู่โจมเหมือนรอวันนี้มานาน เขาตวัดลิ้นอุ่นไล้ริมฝีปากของเธอจนปานมาศเผยอปากรับความนุ่มละมุนนั้นเข้ามาในอุ้งปาก
ความรู้สึกเหมือนตัวเองอ่อนเหลวเป็นลาวาซาบซ่านทั่วร่างจนตั้งตัวไม่ทัน นาวินประคองเธอไปที่
