ปานมาศอัดงานให้เต็มตารางเหมือนเดิม หลังจากที่ทำให้ว่างเพราะคิดว่าจะนัดผู้ชายมาที่ห้องหลังเขากลับจากเชียงใหม่
แต่เมื่อพลาดหวังงานเท่านั้นแหละที่จะทำให้เธอรู้สึกว่ามีอะไรทำไม่ต้องฟุ้งซ่าน ชีวิตของเธอจึงวนลูปอยู่แค่ออฟฟิศและหอพัก
เสียงไลน์กลุ่มแก๊งนูน่าดังขึ้นไล่เลี่ยกับช่วงเวลาเลิกงาน วันนี้เพื่อนๆ นัดกันกินข้าวแต่ปานมาศไม่ได้ไปแจมด้วยเพราะเคลียร์บัญชียังไม่ลงตัว
ตกดึกหญิงสาวเดินออกจากออฟฟิศไปกดลิฟต์เตรียมกลับบ้าน หญิงสาวนวดระหว่างคิ้วเพราะอาการปวดหัวเล่นงานพอลิฟต์เปิดเธอก้มหน้าปรือตาเดินเข้าไป
กลิ่นหอมยั่วเย เอ๊ย ยั่วยวนคุ้นจมูกกรุ่นขึ้น เธอแหงนหน้าไปมองเห็นว่าเขาก็จ้องเธออยู่เหมือนกัน
“สวัสดีตอนค่ำค่ะ”
“ไม่ได้ไปกินข้าวกับวีน่าเหรอ”
หญิงสาวส่ายหน้า
“เจอหน้าคุณนาวินก็ดีเหมือนกัน” ในนามของเจ้าแม่แห่งการตัดสินใจของกลุ่ม ปานมาศคิดว่าเธอควรเอ่ยลาเพื่อจบความสัมพันธ์ของเขากับเธอให้สมบูรณ์
