ปานวาดรัก

ผัวทิพย์

“ห้องนี้ๆ”

เมื่อมาถึงชั้นที่พัก ปานมาศชี้ห้องพักที่อยู่ตรงหน้าพร้อมบอกด้วยเสียงอ้อแอ้ยานคาง

“ใช่เหรอเจ๊ปาน มันคนละเลขกันเปล่า” มดถามเสียงสั่นเพราะตนกับเชนกำลังหิ้วปีกหัวหน้าแผนกบัญชีสุดแซ่บที่เมาหมดสภาพไว้คนละข้าง

“ห้องนี้แหละ เดี๋ยวพี่เอาการ์ดแตะแล้วรู้กัน”

ปานมาศล้วงคีย์การ์ดที่เช็กอินไว้ก่อนเริ่มพิธีแต่งงานออกมาจากกระเป๋าคล้องไหล่แล้วเดินไปเปิดประตู

มดย่นคิ้วเล็กน้อยเพราะมั่นใจว่าอังคนาบอกเลขไว้อีกห้องที่ตัวเลขด้านหลังสลับกับห้องนี้ แต่มดเองก็กรึ่มๆ เลยคิดว่าตัวเองจำผิด เลยปล่อยให้คนเมาหนักเดินไปลองแตะคีย์การ์ดเข้าห้อง

ปึก!

“โอ๊ย” ยังไม่ทันแตะคีย์การ์ดกับที่สแกนตรงประตูห้อง ศีรษะของปานมาศก็โขกประตูเบาๆ มดกับเชนเลยรีบมาประคองคนที่กุมหัวตัวเองไว้อีกหน

ปานมาศทำการ์ดร่วงจากมือ ตอนจะแตะสแกนอีกรอบ เธอกำลังจะก้มลงไปหยิบแต่ประตูห้องก็เปิดออกเสียก่อน

หนุ่มหล่อตัวสูงที่สวมเสื้อคลุมอาบน้ำตัวเดียวยืนเด่นอยู่หลังบานประตู สีหน้าเขาดูแปลกใจมากที่เห็นคนเมาสามคนอยู่หน้าห้อง

“อ้าว ผัวคะ เมื่อกี้ยังใส่สูทยืนหล่ออยู่ในงานอยู่เลย แอบหนีมาอาบน้ำตั้งแต่เมื่อไหร่กัน” ปานมาศสะบัดคนที่หิ้วปีกตัวเองมาแล้วเดินไปซบอกผัวทิพย์ ไม่สนสายตาอึ้งๆ ของเพื่อนร่วมงาน

“...” นาวิน

“...” เชน

“...” มด

“ขอบคุณนะที่มาส่ง อย่าเล่าให้ใครฟังนะคะว่าวันนี้ปานเมา” หัวหน้าแผนกบัญชีสาวโบกมือให้เชนกับมด แล้วก็ผลักบานประตูปิด เหลือแค่เธอกับผัวอยู่ในห้อง

หญิงสาวกอดเขาแล้วพยายามดึงชุดคลุมอาบน้ำของคนตัวโตออก

อยากลูบซิกซ์แพ็กจะแย่แล้ว...

“คุณ ดะ เดี๋ยวก่อน” นาวินจับมือเหนียวๆ ของปานมาศเอาไว้

เหตุการณ์นี้ทำให้เขาอึ้งที่สุด ชายหนุ่มมีหลายสิ่งที่อยากทำในเวลาเดียวกันทั้งจะไปแก้ตัวกับสองคนที่อยู่หลังบานประตู ทั้งห่วงอยากพาปานมาศไปส่งที่ห้องแทนสองคนนั้นเพราะคิดว่าตัวเองไว้ใจได้มากกว่า ทั้งอยากดุเพื่อนยัยวีน่าที่เมาแบบทิ้งตัวไม่ห่วงความปลอดภัยของตัวเองขนาดนี้ ถึงที่นี่จะเป็นที่ทำงานก็เถอะ แต่ขาดสติจนเลอะเทอะแบบนี้ใช้ได้ที่ไหน

แต่ทุกอย่างที่ว่าไปเขาทำไม่ได้สักอย่างเพราะสมาธิและพละกำลังทั้งหมดของเขาต้องใช้ปกป้องตัวเองจากการถูกปานมาศพยายามรุกเขา

“คุณอยู่ห้องอะไร เดี๋ยวผมไปส่ง”

“ห้องนี้แหละ อยู่กับผัวไง นอนด้วยกันนะ”

“...” นาวินมองบน ก่อนจะสะดุ้งเมื่อมือนิ่มล้วงเข้ามาในสาบเสื้อแล้วลูบไล้แผงอกหนั่นแน่นของเขา

“ปานมาศ รู้ตัวไหมกำลังทำอะไรอยู่” เขาตะปบมือนั้นไว้แล้วถามเธอด้วยเสียงที่เข้มขึ้น

“ก็กอดผัวไง ไม่รู้ก็โง่แล้ว” ปานมาศกอดคนตัวโตที่กอดอุ่นสุดๆ ไว้แน่น แผ่นอกเขาซุกซบหน้าเข้าหาแล้วฟินเหลือเกิน

“ห้องคุณหมายเลขอะไร” มือหนาผลักหน้าที่กำลังจะยื่นมาจูบเขาออก เขาไม่ได้ทำรุนแรงส่วนเธอพุ่งมาด้วยพลังที่มากกว่าดังนั้นเธอจึงจูบคอเขาเรียบร้อย

ภาพสะท้อนในกระจกตรงโถงหน้าประตูเห็นว่านาวินเงยหน้ามองบนด้วยสีหน้าเซ็งๆ โดยมีปานมาศยื่นหน้ามาจูบแนบชิดต้นคอขาว

“ห้องนี้แหละ เตียงปานมีผัวทุกคืน ไม่อย่างนั้นนอนไม่หลับ ต้องร้องไห้ไปทั้งคืนเลยนะ” ว่าแล้วเธอก็เริ่มสะอื้น “ผัวเป็นความสุขเดียวในชีวิตของปานเลยนะ ห้ามหายไปจนกว่าจะเช้าเลยนะ” เสียงร้องของเธอดังขึ้นจนนาวินเหวอ

“พอๆ ไม่ต้องร้อง ไม่ได้หายไปไหน”

ก่อนจะมีใครคิดว่าเขาตบตีเธอแล้วเป็นเรื่องใหญ่ เขาจะให้เธออยู่ในห้องนี้จนสร่างเมาก็ได้

“ไม่หายไปแน่นะ สัญญามาก่อน”

“อืม สัญญา” เขารับปากส่งๆ เพื่อให้เธอไม่โวยวาย

อย่างน้อยปานมาศก็ปลอดภัย เพราะยังไงเขาก็ไม่ทำอะไรเธอแน่นอน

นาวินไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองจะตัดสินใจผิด เพราะเขาไม่ได้ทำอะไรปานมาศก็ไม่ได้แปลว่าเธอจะไม่ทำอะไรเขา...

“ง่วงจัง” เธอพึมพำ

นาวินโล่งใจเล็กน้อยที่คนเมาผละอ้อมกอดจากเขาแล้วเดินโซเซไปที่เตียงนอน เห็นแก่ที่วีน่าเคยอวยเพื่อนให้ฟังตลอด เขาจะยอมเสียสละไปนอนที่โซฟาให้ก็แล้วกัน

ภาพที่เธอเมาทิ้งตัวแล้วมีสาวหล่อและหนุ่มหน้าหนวดพยุงคนละข้างทำให้เขาไม่อาจดูดายได้จริงๆ ถึงสองคนนั้นไม่มีประวัติเลวร้ายอะไรแต่ปานมาศเมาหนักขนาดนี้ก็ควรระวังไว้ก่อน

เขามองตามคนที่เดินไปนั่งบนเตียง แล้วถอดรองเท้าส้นเข็มออกทีละข้าง นาวินหันไปมองทางอื่นเมื่อเธอก้มลงแล้วเดรสเกาะอกสีเหลืองเลม่อนร่นลงแล้วเห็นโนมเนื้อหน้าอกเธอทะลักเข้าตาเขาเต็มๆ

จนเธอทิ้งตัวลงนอนเขาจึงค่อยถอนหายใจ

จบสิ้นภารกิจเก็บซากคนเมาได้สักทีสินะ

“ผะ ผัว ผัวหายไปไหน ฮือๆ ไหนสัญญาว่าจะไม่หายไง” พอนาวินเตรียมจะไปแต่งตัวแล้วออกไปเรียกวีน่าเพราะพี่สาวเขาขึ้นมาเปิดห้องก่อนหน้านี้แล้ว แต่พอเสียงคนบนเตียงดังขึ้นนาวินก็ตบหน้าผากตัวเองไปทีหนึ่ง

“อยู่นี่” เขาส่งเสียงให้เธอ หญิงสาวจึงสงบลงบ้าง แขนเรียวๆ ของเธอไขว่คว้าหาเขา นาวินเลยเดินไปนั่งข้างเตียง

“กอดหน่อย” เสียงอ้อนๆ ของเธอทำให้เขายื่นมือไปให้เธอจับเพื่อยืนยันว่าไม่ได้ไปไหน ปานมาศขยับขึ้นมานั่งซบกับอกเขาแล้วกอดเอาไว้อย่างหวงแหน

นาวินขยับตัวให้อยู่ในท่านอนเพื่อให้เธอนอนกอดเขาไปพลางๆ ตั้งใจว่าพอเธอหลับแล้วเขาจะลุกไปสวมเสื้อผ้าแล้วนอนที่โซฟา

แต่เพราะความเหนื่อยที่ต้องวิ่งวุ่นทำธุระอยู่ทั้งวันทำให้เขาผล็อยหลับไป ทั้งที่ยังมีปานมาศซบอยู่กับอกตัวเอง...