แผ่นหลังบางที่ถูกดันจนชิดผนังห้องลองเสื้อ ยังไม่น่าตระหนกเท่ากับใบหน้าคมคายที่เลื่อนต่ำลงมา...
ศิศิรารีบใช้ฝ่ามือดันแผงอกแกร่ง เบือนหน้าหนีเล็กน้อยคล้ายประท้วง
"ย่ะ อย่าค่ะ" กายเกร็งสะท้านเหมือนต่อต้าน แม้ทั้งร้านจะมีเธอและเขาเพียงสองคนเท่านั้น กระนั้นก็ไม่ควรให้มันเกิดอะไรขึ้น
แต่คนตรงหน้าก็จริงจังเสียจนน่าหวาดหวั่น เขาโน้มใบหน้าลงอีก แนบลงกับซอกคอหอมกรุ่น ถามคำก็จูบที
"ก็ทีแรกถามดี ๆ แต่ไม่ตอบนี้"
"ตอบ ตอบว่าอะไรคะ" หญิงสาวค่อย ๆ เบือนหน้ากลับ พร้อมช้อนสายตาขึ้นสบกับเขา
"คิดถึงกันมั้ย หืม?" ถามอย่างเดียวไม่พอ พร้อมกับเลื่อนจมูกโด่งขึ้นมาคลอเคลียพวงแก้มแดงปลั่ง
"ก็ไม่รู้จะตอบอะไร"
เธอตอบเขาไปตามความห้วงแห่งความสับสนวุ่นวาย แม้ภายในใจอยากจะร้องตอบเขาออกมาว่า 'คิดถึงมาก' แต่ในเมื่อเธอไม่มั่นใจกับในตัวเขา จึงเลี่ยงไม่ตอบเสียจะดีกว่า เพื่อ...เพื่อให้ตัวเองปลอดภัยจากความผิดหวัง หากเขาไ
