ตอนที่ 12 (อารมณ์) คั่งค้าง

3879 คำ

เจ้าของร่างอรชรได้หลับไปแล้วจะด้วยความเพลียจริง ๆ หรือเพราะฤทธิ์ของยาได้หมดแล้วก็ไม่ทราบ มือหนาลูบใบหน้างามแผ่ว ๆ อย่างสงสารและห่วงใย เขาเฝ้าตามหาเธอมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา เลยไม่ได้ดูแลอย่างเต็มที่ แต่เมื่อได้พบเธอแล้ว เกือบจะดูแล ปกป้องเธอไม่ได้ นี่...ถ้าเขาไม่แอบตามมา จะเกิดอะไรขึ้นกับเธอที่แสนดีเช่นนี้ ลมหายใจที่ยาวลึก ทำให้ทรวงงามที่ซ่อนอยู่ในบราตัวน้อยขยับยกตามลมหายใจ เทียมตะวันถอนหายใจ ก่อนจะค่อย ๆ ติดกระดุมให้เธอกลับมาเป็นเหมือนเดิม แล้วหาแจ็คเก็ตในรถมาห่มให้อีกที ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว ความคิดแรกของเขาคือจะพาเธอกลับรีสอร์ท แต่ด้วยสภาพของหญิงสาว หากพากลับคงเป็นเรื่องราวแน่ ๆ ชายหนุ่มคิดแล้วก็ตัดสินใจที่จะพาหญิงสาวไปที่แห่งหนึ่งแทน ..... ศิศิราฟื้นตื่นขึ้นอีกวัน แต่ที่นี่ไม่ใช่ที่ ๆ เธอรู้จักหรือคุ้นตา ผนังห้องที่เธอนอนเป็นไม้ทั้งสี่ด้าน มีหน้าต่างทั้งสี่ทิศ เพื่อเปิดรับสายลมเย็นเข้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม