"เวลเขาบอกว่าแม่ของเขาเป็นคนรับใช้ที่นี่ครับ"
"เอ่อ..." พ่อบ้านแสดงสีหน้างวยงงหนักยิ่งกว่าเดิม
"ใครมาหรือตานวล" แม่บ้านวัยราวๆ ห้าสิบกะรัตเดินตรงเข้ามาหาพ่อบ้านและชายแปลกหน้าที่มีหน้าตาละม้ายคล้ายฝรั่งมังค่า
"มาหาเวลครับ เขาบอกว่าแม่ของเขาเป็นคนรับใช้ที่นี่ พอดีผมมีธุระสำคัญจะคุยกับเธอเลยตามมาหาที่นี่" พายตอบออกไปด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แม่บ้านขมวดคิ้วสงสัยเพียงเล็กน้อยก่อนจะถึงบางอ้อ
'ก่อเรื่องแสบๆ กวนๆ ได้ทุกวี่ทุกวันจริงๆ' นางได้แต่บ่นให้คุณหนูคนเดียวของบ้านอยู่ในใจ
"นังเวลมันเป็นลูกสาวป้าบัวเอง นี่ตานวลพ่อของมัน" ป้าบัวสวมบทบาทเพื่อปกปิดคำโกหกคำโตให้ผู้เป็นนายได้อย่างแนบเนียน
"ดีจังเลยครับ งั้นผมขอเจอเวลได้หรือเปล่าครับ" ไม่ทันที่ป้าบัวจะได้ตอบอะไรออกไป เสียงคุ้นหูของหญิงสาวคนหนึ่งก็ดังขึ้น
"เที่ยงแล้วมีอะไรกินบ้างค้าาา..." คนตัวเล็กเดินบิดขี้เกียจลงมาจากชั้นสอง แต่แล้วก็ต้องหยุดชะงั
