เช้าวันถัดมา
มหาวิทยาลัย
"ขอบคุณนะคะที่มาส่ง แต่เย็นนี้พี่เจตต์ไม่ต้องมารับเวลนะคะ เวลมีนัดกับเพื่อนแล้ว" แม้ความจริงแล้วเวลดาจะไม่ได้มีนัดกับใคร แต่ก็รู้สึกอึดอัดที่จะให้เจตต์มาคอยรับคอยส่ง เพราะเธอไม่ได้มีความรู้สึกกับเขามากเกินกว่าคำว่าพี่น้องชาย ชายหนุ่มพยักหน้าเบาๆ และส่งยิ้มให้เธออย่างเข้าใจ หากเรื่องนี้ไม่ได้เป็นความต้องการของผู้เป็นบิดาเขาก็คงไม่มีทางทำอะไรที่หญิงสาวไม่ต้องการ เพราะรู้จักเวลดาดีว่าเธอมักจะต่อต้านเสมอหากมีใครมาบังคับ
"พี่เข้าใจครับ แต่ถ้ามีอะไรก็โทรหาพี่ได้ตลอด" เจตต์บอกก่อนจะเปิดประตูลงจากรถเพื่อเดินเข้าไปส่งเวลดาถึงห้องเรียน
"ค่ะ พี่เจตต์เปรียบเสมือนพี่ชายของเวลนะคะ"
"ฮ่าๆ ก็แน่ล่ะ งั้นเวลก็มีทั้งพี่ชายและพี่สาวครบเลยสินะ"
"อี๋! ยัยเยลลี่หมดอายุเหรอคะ หน้าก็ไม่อยากเห็น หนึ่งปีก็แทบนับครั้งคุยกันได้เลย"
"ปากร้ายนะเรา จะว่าไปช่วงนี้เยลลี่ไม่ค่อยโทรหาพี่แล้ว ม
