"Hi...พายคะ" คำทักทายสนิทสนมจากหญิงสาวผู้มาเยือนทำให้พายแทบอยากจะมุดหน้าแทรกกำแพงบริษัทหนี เขารู้อยู่แล้วว่าเอมี่อาจจะมาหาตนในฐานะที่หล่อนเป็นลูกค้าและอาจจะกลายมาเป็นหุ้นส่วนในอนาคตก็เป็นได้ แต่ก็ไม่คิดว่าจะรีบเร่งมาหาเขาเร็วขนาดนี้ทั้งๆ ที่เพิ่งเจอกันเมื่อคืน
"สวัสดีครับ มีธุระอะไรหรือเปล่าครับถึงได้มาหาผมถึงที่นี่" พายถามออกไปเสียงเรียบทว่าก็ไม่ถึงกับเสียมารยาท
"แหม พูดอะไรแบบนั้น เราเป็นเพื่อนกันไม่ได้เหรอคะ คือเอมี่เพิ่งกลับมาอยู่เมืองไทย เลยไม่มีเพื่อนที่นี่เลย" หล่อนเรียกร้องความน่าสงสารด้วยน้ำเสียงออดอ้อน
"งั้นก็เชิญนั่งก่อนครับ" พายเชื้อเชิญตามมารยาท เอมี่ยิ้มกว้างด้วยความดีใจ ทว่าหลังจากที่นั่งลงฝั่งตรงข้ามพายเรียบร้อยแล้ว สายตาของหล่อนก็เหลือบเห็นน้ำสีขาวขุ่นเปื้อนเลอะเทอะบนโต๊ะทำงานตรงหน้าพายพอดิบพอดี
"เอ่อ...คือ..." เอมี่ชั่งใจอยู่ครู่ใหญ่ว่าควรถามอะไรออกไปดีหรือเปล่า ทว่าจ
