ตอนที่2 ทวงของ
839 คำ
วันถัดมา
มหาวิทยาลัยเอกชนชื่อดัง
"ชีวิตนี้กูก็เพิ่งเจอไฮโซหล่อก็คนนี้แหละ"
"เขาไม่ใช่ไฮโซธรรมดาไง หน้าตาแบบนี้ก็น่าจะมาจากทางฝรั่งนู่น หน้าคมจมูกโด่งเป็นสัน"
"อือ! หล่อยิ่งกว่าพระเอกฮอลลีวู้ดขนาดนั้น"
"แต่ฉันว่าเขาก็แค่น่าจะมีเชื้อสายเฉยๆนะ เพราะได้ข่าวว่าพ่อกับแม่ก็เป็นคนไทย"
"แต่เขาหล่อมากเลยนะ หล่อบรรลัย หล่อไม่มีอะไรมากั้นเลยแหละ"
"ว่าแต่เขามาทำอะไรที่นี่ เรียนก็ไม่ได้เรียนที่นี่
"หน้าละอ่อนยังเป็นเด็กหนุ่มอายุสิบแปดแต่จริงๆอ่ยุยี้สิบห้าควรเรียนจบแล้วป่ะ?"
"ถ้าเป็นผัวฉันเนี่ยนะ จะกินทั้งวันทั้งคืนไม่ยอมปล่อยให้ลงจากเตียงเลย"
"ได้ยินข่าวมาว่าเป็นเสือผู้หญิง ร้ายขนาดนี้ไม่มีเมียเป็นตัวเป็นตนหรอก"
"แต่ว่ามาตามหาใครหรือเปล่า ดูท่าทางชะเง้อนานแล้ว"
บรรดานักศึกษาต่างซุบซิบนินทาพูดถึงชายหนุ่มที่ยืนกอดอกพิงรถซุปเปอร์คาร์อยู่กับเพื่อนชายอีกหนึ่งคนซึ่งหน้าตาหล่อๆไม่แพ้กัน
"มึงว่ามึงจะหาเจอได้ไงวะ? มหาวิทยาลัยไม่ใช่เล็กๆ" 'ฟาน' เพื่อนสนิทของพายพูดมีเหตุผล
"แต่กูจำหน้าผู้หญิงคนเมื่อวานได้ขึ้นใจ หน้าเหมือนตุ๊กตาฝรั่ง!"
"ตุ๊กตาหน้าฝรั่งมันเป็นยังไงวะ? กูนึกภาพไม่ออกเลย"
"มึงก็เปิดดูในกูเกิลเลย มันจะขึ้นบอกมึงเอง"
"แล้วมึงก็จะให้กูมองหาผู้หญิงที่หน้าเหมือนตุ๊กตาในกูเกิลเนี่ยนะ?"
"กูก็ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้นป่ะวะ แต่กูจำหน้าผู้หญิงคนนี้ได้ขึ้นใจ มึงยืนเฉยๆไปเถอะน่า!"
"อยากรู้จริงๆว่ามันเรื่องสำคัญอะไรนักหนามึงถึงได้มายืนดักรอเขาถึงหน้ามหาวิทยาลัยแบบนี้"
"ก็...เขาเอาของสำคัญของกูไป กูไม่จำเป็นต้องทวงคืน!" พายบอกเพื่อนและเสมองหาหญิงสาวคนนั้น
"แล้วมึงจะกรุณาบอกกูได้หรือเปล่าว่าของสำคัญชิ้นนั้นมีความสำคัญขนาดไหน ถึงทำให้พาย ฤตินาฏวรนันท์ยอมเสียเวลามายืนรอผู้หญิงที่เพิ่งรู้จักกันแค่วันเดียว"
"ไอ้เพื่อนเลว! มึงพูดมากเกินไปละ ถ้าจะถามเหมือนเป็นพ่อกูขนาดนี้มึงก็กลับไปเลย" พายหงุดหงิดเมื่อถูกเพื่อนซักไซ้ราวกับกำลังจับผิด
"ยัยคุณหนูเวล ดูนั่นสิ! นักศึกษายืนออกันทำอะไรกัน" ราเชลสะกิดแขนเวลดาและชี้ไปยังจุดรวมตัว
"ท่าทางกรี๊ดกร๊าดกันอย่างนั้นก็คงเรื่องไร้สาระตามเคย ไม่ผู้ชายหล่อก็ดาราไม่ก็เซเลบ" หญิงสาวทำหน้าเอือมระอากับพวกคลั่งไคล้ผู้ชาย
"นั่นแหละที่ฉันต้องการและใฝ่ฝันหา" ราเชลไม่พูดเปล่ายังดึงแขนเวลดาเดินแทรกเข้าไปในกลุ่มนักศึกษาที่กำลังมุงดูอะไรบางอย่างอยู่
"เฮ้ย! นี่มัน" หญิงสาวเบิกตากว้างเมื่อเห็นพายยืนอยู่ตรงหน้า
"ยัยตัวแสบ!" สายตาเฉียบคมของพายเองก็เหลือบมาเห็นเวลดาเข้าพอดี เขาไม่รอช้าที่จะสืบเท้ายาวเข้ามาหาหญิงสาวเจ้าของร่างเล็กกระทัดรัดในชุดนักศึกษารัดรูป
"เอาน้ำราสเบอร์รีของฉันคืนมา!" พายยื่นมือออกมาตรงหน้าเวลดา
"เวล! นี่มันเรื่องอะไรกัน!" ราเชลตกใจที่เพื่อนสนิทรู้จักกับผู้ชายหล่อเหลาคนนี้
"เงียบก่อนราเชล ฉันขอจัดการกับหมอนี่ก่อน"
"น้ำราสเบอร์รีอะไรของนาย ฉันไม่รู้เรื่อง!"
"หึ! ก็คืนก่อนที่เธอเสียตัวให้ฉันไง แล้วเธอก็แอบกินน้ำราสเบอร์รีของฉันไง จ่ายเงินคืนมาด้วย!"
"อ๊ายย ไอ้คนบ้า! พูดจาแบบนี้ได้ยังไง แกข่มขืนฉันต่างหาก เมื่อคืนก่อนแกเป็นคนข่มขืนฉัน!" เวลดาตั้งใจพูดให้พายขายหน้า คนอย่างเธอหรือจะอายเพราะเรื่องแค่นี้
"มานี่!" พายกระชากข้อมือเรียวเพื่อเดินตรงไปยังรถของตนเอง
"ไอ้พาย มึงมาดักรอผู้หญิงเพื่อทวงแค่น้ำหวานขวดเดียวเนี่ยนะ!"
"เรื่องของผัวเมีย! ไม่ต้องยุ่ง"
"ปล่อยฉันนะไอ้บ้า!"
"หุบปาก!"
"แล้วกูล่ะไอ้พาย!" ฟานงวยงงกับเหตุการณ์ทั้งหมดรวมไปถึงนักศึกษาคนอื่นๆที่กำลังมุงดูด้วย
"เรื่องของมึง!" พายกดปุ่มล็อครถและเดินอ้อมไปยังฝั่งคนขับโดยไม่สนใจเพื่อนสนิทแม้แต่น้อย เขาเปิดประตูขึ้นรถอย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่าสาวเจ้าจะเปิดประตูหนีออกไป
"ทำบ้าอะไรของนาย? รถของฉันจอดอยู่ที่นี่นะ!"
"มันก็เรื่องของรถเธอ แต่เรามีอะไรต้องเคลียร์กันยาว!"
"ทีเรื่องที่นายข่มขืนฉัน ฉันยังไม่เรียกร้องอะไรเลย!"
"หึ! เธอคิดว่าฉันโง่ขนาดนั้นเลยหรอยัยตุ๊กตาฝรั่ง!"
"นายเรียกฉันว่าอะไรนะ?" พายบึ่งรถออกจากมหาวิทยาลัยทันทีโดนไม่สนใจคำถามของหญิงสาวเลยแม้แต่น้อย
- ผู้เขียน
